Nikola Storm (28) is geboren in Knokke, groeide op in Maldegem, droeg acht jaar het shirt Club Brugge en een seizoen dat van Zulte Waregem. Zondag staat hij met KV Mechelen op de Heizel in de bekerfinale tegen Antwerp. “Het zijn momenten waarvoor je leeft.”
We herinneren ons nog goed zijn eerste basisplaats in het eerste elftal van Club: het was een mooie zonnebrillenzaterdag in Beveren eind juli 2014, op de eerste speeldag van de nieuwe competitie, en Michel Preud’homme had de beloftevolle linksbuiten zowaar als zwervende tien uitgespeeld.
Uit het wedstrijdverslag van Het Nieuwsblad:Enkel een knappe actie van Golden Boy Nikola Storm deed de fans van blauw-zwart even opleven. Toenmalig beloftetrainer Bart Wilmssen verklaarde toen zelfs dat die ‘Golden Boy’ de ‘nieuwe Lestienne’ kon worden. “Mja, dan komt er natuurlijk wat druk bij, he”, zegt Storm daar nu over. “Lestienne speelde op dat moment de pannen van het dak, dus dan wordt er enorm naar jou gekeken en verwachten mensen heel veel. Druk is voor mij niet altijd even gemakkelijk geweest.”
Zonder druk en stress
De ‘nieuwe Lestienne’ is Storm niet geworden, de ‘Golden Boy’ brak niet door bij Club. “Ik vond dat ik het niveau wel aankon”, vertelt hij. “Maar ik scoorde niet en gaf ook nauwelijks een assist. Gedoz en Izquierdo, mijn concurrenten, deden dat wel en dan besef je: misschien is het tijd voor een ander verhaal.” De beloften speelden toen ook nog niet in 1B. “Neen. Het voordeel nu is dat je als jonge gast in momenten dat je weinig minuten krijgt in het eerste elftal bij de beloften profvoetbal kunt blijven spelen. Je komt er ook iets minder in de picture, krijgt tijd om je op je eigen manier te ontwikkelen. Ik heb dat later bij Leuven ervaren. Daar zei iemand: ‘Jij gaat alles spelen, probeer maar je ding te doen.’ Je zit dan niet in je hoofd met: ik moet nu presteren, anders val ik er de week nadien uit. Je kunt op profniveau zonder druk en stress spelen. Dat deed op dat moment wel deugd.”
Eerst werd hij uitgeleend aan Zulte Waregem. Dat werd een realiteitscheck. “Inderdaad. Ik dacht: ik ga hier alles spelen… Maar dat was niet het geval. Toen heb ik beseft: ik zal uit een ander vaatje moeten tappen, ik zal ervoor knokken. Maar het kalf was al verdronken. Dury stelde mij niet veel meer op. Club riep mij terug, maar in zes maanden mocht ik ook daar maar tien minuten invallen.”
Kopje rechthouden
Hij trok vervolgens op huurbasis naar OHL waar hij ontbolsterde en waarna KV Mechelen hem in 2018 met een definitieve transfer van Club overnam. Achter de Kazerne kende hij vorig seizoen met vijftien goals en zes assists zijn allerbeste jaar. “Met mijn statistieken van bij KV Mechelen had ik destijds wel bij Club mogen blijven”, zegt hij, “maar dat was toen dus niet.”
Hij is intussen mentaal gegroeid, behoudt in het spel beter het overzicht en laat het hoofd niet meer hangen. “In de jeugd hamerden ze er altijd op:doe maar je acties! Op den duur dacht ik: als ik een bal krijg, moet ik eerst een man dribbelen voor ik de bal afspeel. Nu ben ik daar volwassener in geworden. Sommige situaties schat ik beter in.”
“En een van mijn zwakke punten was toen inderdaad dat ik in een mindere periode of na een mindere actie soms mijn kopje liet hangen. Daar word je je bewust van en probeer je aan te werken.”
Mental coach
“Onder meer hele goede gesprekken met mental coach Rudy Heylen veranderden mijn manier van denken en hielpen mij om de speler en de mens te worden die ik nu ben. Om na elke tegenslag toch dat kopje recht te houden met de intentie om van de volgende actie een goede actie te maken. Als je dat op training telkens herkent en aanpast, wordt dat op den duur een automatisme. Dat heeft mij completer gemaakt.”
En of! Vorig seizoen was hij in de Jupiler Pro League de efficiëntste flankspeler en de Belg die het meest scoorde. Gert Verheyen zette hem op zijn stembiljet voor de Gouden Schoen op de derde plaats en Roberto Martinez nam hem op in zijn preselectie. Storm leek klaar voor een nieuwe stap, maar die kwam er niet.
“Er zijn weinig clubs die bereid zijn om voor een speler van 28 jaar van KV Mechelen vijf à zes miljoen euro neer te tellen”, zegt hij. “In januari wou Stade Reims drie miljoen betalen en daar wou ik ook naartoe. Maar KV Mechelen liet het niet toe, omdat we in de degradatiestrijd en in de halve finale van de beker zaten. We zullen zien wat de zomer brengt.”
Eerst is er nog de bekerfinale. “We kijken er enorm naar uit. Daar leef je voor, om zulke wedstrijden te kunnen spelen, met meer dan twintigduizend man van KV Mechelen op de Heizel. Voor deze club is het misschien ook wel de hoogst haalbare prijs en de kans om Europees te spelen.”
Niets te verliezen
KV Mechelen start tegen Antwerp als underdog. “Ja, maar dat waren we vier jaar geleden als tweedeklasser tegen AA Gent ook en toch wonnen we met 2-1. We hebben niets te verliezen, we weten dat die wedstrijd alle kanten uit kan en dat het vooral op karakter zal moeten gebeuren. We zullen er alles aan doen om die beker te winnen.”
Vier jaar geleden was hij met een goal en een assist de grote uitblinker. “Als ik daaraan terug denk, krijg ik nog altijd kippenvel. Er is niets mooiers dan zo’n wedstrijd en al die emoties te beleven. We zijn toen eerst naar de Grote Markt in Mechelen gereden en daar was er tienduizend man. Daarna trokken we naar het stadion en ook daar zat er tienduizend man! Het zijn momenten waarop je je een beetje een held voelt. En dat wil iedereen toch? Dat zal mij altijd bijblijven.”
Finale met Club
Het was niet zijn eerste bekerfinale. Hij was er ook bij in 2015, toen Club Anderlecht klopte met 2-1. “Ja, maar na de opwarming, net voor de aftrap, ben ik afgevallen en in de tribune beleef je dat toch anders. Na de wedstrijd heb ik wel mee op het veld gevierd en achteraf ook een pintje meegedronken (lacht). Maar niet tot vijf uur. Om twee uur zat ik al in mijn bed, omdat ik ’s anderendaags met de beloften moest spelen.”
Hij is nog altijd een beetje een Clubman. “Ja, tegen Club spelen, blijft speciaal voor mij. Ik heb er acht jaar gevoetbald, liep in Brugge school en heb er mijn eerste minuten als profvoetballer gemaakt. Dat blijft hangen.”
Vuil beestje
Intussen is hij vader van twee zoontjes. Misschien blijken ze wel het talent van hun papa te hebben en dromen ze er straks zelf ook van om profvoetballer te worden. “De oudste is pas 3,5 jaar. Maar mochten ze graag voetballen, dan vind ik dat er zeker in de beginjaren niet te veel druk gelegd mag worden. Druk is voor jonge gastjes een heel vuil beestje. Zelf heb ik van mijn ouders nooit druk gevoeld, maar door de jaren heen heb ik gasten gezien die thuis te veel druk meekregen. Soms zie je al makelaars rond jongens van tien, twaalf jaar vliegen en dat is heel fout, vind ik. Mocht blijken dat er potentieel in mijn jongens zit, dan wil ik wel dat ze er alles voor doen om het ver te schoppen. Maar wel altijd met een gezonde ingesteldheid en ambitie. Plezier beleven en genieten van het spelletje blijft het belangrijkste.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
