Na een ultrakorte invalbeurt tegen Zulte Waregem stond Mateo Barac vorig weekend tegen Charleroi voor het eerst in de basis. KVO hield samen met hem de nul – pas voor de tweede keer dit seizoen – en defensief stond het best goed. Dit smaakt naar meer. “Als ik goed speel én het team speelt goed, heeft iedereen er baat bij.”
Op de slotdag van de wintertransferperiode haalde KVO bij het Russische Samara Mateo Barac weg op huurbasis. De 28-jarige linksvoetige centrumverdediger kwam zo bij z’n landgenoten Matej Rodin (27) en Ivan Durdov (22) terecht. Net als z’n kompanen begon zijn voetbalcarrière als pienter ventje in z’n geboorteplaats Sinj, niet zo ver van kuststad Split.
“Ik begon met voetballen rond de leeftijd van 7 jaar. Toegegeven, ik heb ook even – een jaartje of zo – basketbal gespeeld. Nu, je weet hoe dat gaat, hé: met je speelkameraden op pleintjes een balletje gooien. Basket is in Kroatië redelijk populair, maar niet zoals in buurland Servië.”
“Voetbal zit enigszins in de familie. Mijn papa was aanvaller, onder meer op het derde niveau van het toenmalige Joegoslavië. Tijdens de Balkanoorlog is hij gestopt met voetballen, en daarna was de combinatie van werk en sport niet meer haalbaar. (lacht) Maar ze zeggen dat hij een goeie spits was.”
Tweede klasse
“Uiteindelijk ben ik pas laat profvoetballer geworden. Ik was toen al 22 jaar. Ik zat ook eventjes in de tweede klasse van Zwitserland (FC Wohlen, 2014, red.), maar kwam daar niet tot een officiële wedstrijd. Het team stond toen aan de kop van het klassement, maar ik moest van uit te tribune toekijken. Mijn werkvergunning raakte niet in orde en na zo’n twee maanden keerde ik terug. Daarna pendelde ik, onder meer omwille van blessures, tussen tweede en zelfs derde klasse.”
Ook daarna werd Barac niet van pech gespaard. “Met de Kroatische subtopper Osijek klopten we in 2017 het Nederlandse PSV in de kwalificatieronde voor de Europa League. Verschillende clubs toonden vervolgens interesse. Sterker nog: met Ajax was er op alle niveaus een akkoord. Maar de transfer ging niet door na een ongelooflijk grondige medische screening. Ik mankeerde eigenlijk niks, maar Ajax wou geen risico nemen met een aorta die op de grens van de maximumwijdte zat.” De Nederlandse topclub zat toen nog in de nasleep van Abdelhak Nouri, de voetballer die in de zomer van 2017 een hartaanval kende en hersenschade opliep.
Rapid Wien werd z’n volgende bestemming. Met de Oostenrijkse topclub ging het Barac voor de wind, onder meer met twee deelnames aan de Europa League. “Toch wel het hoogtepunt van m’n carrière tot dusver. In een groep met Rangers, Villareal en Spartak Moskou plaatsten we ons voor de knock-outs, waar Inter Milaan te sterk was. Het jaar erop speelden we opnieuw Europa League, tegen Dundalk, Molde en Arsenal. Tegen die laatste hadden we altijd moeten winnen.”
“Ik moest me fysiek, tactisch en psychologisch toch wat aanpassen”
Toen de coronacrisis uitbrak en Rapid Wien sportief en financiële moeilijkheden kende, maakte Barac de oversteek naar Sotsji in Rusland. Daarna ging hij het avontuur aan bij Samara. “Waarom ik naar Rusland trok? De wereld bevond zich toen in een onzekere coronaperiode met veel economische vraagtekens. Mijn contract in Oostenrijk liep af en ik kon niet blijven wachten. Ik heb me in Rusland goed geamuseerd, echt.”
“Maar in mijn laatste maanden kwam ik weinig aan spelen toe. Je weet hoe het gaat in de voetballerij: sommige spelers liggen om één of andere persoonlijke reden beter in de schuif bij de coach en krijgen meer minuten. Ik ging dus op zoek naar meer speelminuten. En die kon KV Oostende me bieden. Slechts enkele dagen voor het einde van de transferperiode, toonde KVO interesse. Het is allemaal ongelooflijk snel gegaan. Ja, dat Ivan Durdov en Matej Rodin hier speelden, gaf mee de doorslag. Ik sprak ook met mijn ouders en manager en dacht bij mezelf: waarom ook niet, de Belgische competitie is een goeie liga. Of de oorlog in Oekraïne mee mijn keuze beïnvloedde? Het heeft er iets mee te maken, ja. Ikzelf had met niks of niemand problemen. De mensen die ik in Rusland ken, zijn oprecht goeie personen. Maar de onstabiele situatie, ook op economisch vlak, beïnvloedt op den duur je leven.”
Even wennen
Oostende, dus. Tegen Zulte Waregem viel Barac twee minuten voor tijd in. Een opvallende invalbeurt voor een centrale verdediger. “Je weet als verdediger dat als je op de bank zit, je daar 99 procent zeker ook blijft zitten. Maar oké, de coach wou nog wat lengte inbrengen en mee het fort dicht timmeren. M’n eerste match in de basis vorig weekend was eventjes wennen, toegegeven. Ik ben hier pas enkele weken en moest me toch fysiek, tactisch en psychologisch wat aanpassen. Opvallend: in België moeten de verdedigers veel meer lopen dan in Rusland, ook omwille van het speelsysteem van de trainer. Nu, mijn doel is àltijd om die clean sheet te pakken. Dat het in mijn eerste basisplaats lukte, is mooi. Ik ben naar Oostende gekomen om enerzijds meer te spelen en anderzijds het team te helpen. Maar als én ik goed speel én het hele team goed speelt, dan hebben we er allemaal baat bij.”
Er wacht KVO nog acht loodzware matchen om 5 punten (6 als je het doelsaldo bekijkt, red.) goed te maken. Een moeilijke taak. “Zeg me eens, vriend: what’s easy in life? Nothing! Niks in het leven is makkelijk. Alles hangt van onszelf én de andere teams af. We moeten één keer winnen om het vertrouwen terug te winnen. Die clean sheet is alvast een goed begin. We creëren kansen, nu moeten we het ook afwerken. Wat ik na dit seizoen zal doen? Alles ligt open. Als ik goed speel, KVO zich redt en alles gaat goed, kan ik blijven. Ik heb ook nog een contractjaar in Rusland na deze uitleenbeurt. We zullen zien.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
