Leonardo da Silva Lopes (23) kan na twee schorsingsdagen opnieuw voluit aan de bak. De Portugese centrale middenvelder heeft het in zijn tweede seizoen bij Cercle Brugge naar zijn zin, al heeft hij één kanttekening. “Het loopt lekker, alleen is het jammer dat de refs mij viseren.”
Lonardo da Silva Lopes arriveerde vorige zomer op Cercle met een toch wel zeer wilde haardos. Ook nu verscheen de Portugees met een ander kapsel, met korte dreadlocks. “Ik vind het wel leuk om iets met mijn haar te doen”, lacht de 23-jarige middenvelder. Na tien gele kaarten en de daaraan verbonden twee geschorste matchen, is zijn voetbalhonger alvast groot. “Uiteraard hou ik er niet van om geschorst te zijn. Ik wil iedere wedstrijd spelen. Nu dit achter de rug is, is het tof er weer bij te zijn. Ik ben klaar voor de match van zondag tegen Zulte Waregem. Fysiek ben ik top. Als ik nu mag starten, van de bank kom of om het even wat, ik zal er staan. Ons team steekt nog steeds in vorm. Dat is een goed teken.”
Heenmatch
Zulte Waregem wordt een moeilijke dobber, zoals iedere wedstrijd overigens. “Aanvallend en op de flanken beschikken zij over goede spelers. In de heenmatch ging het ook niet zo gemakkelijk. De laatste 25 minuten kwam er bij ons wel iets los, ging alles veel vlotter en zetten wij een 2-0-achterstand om in 2-4-winst. Het is aan ons om ons goed voor te bereiden, hun zwakheden bloot te leggen en ons spel op te eisen. Misschien kunnen we hen dan wel pijn doen.”
Leonardo wilde er zo graag bij zijn in de Brugse derby. Scheidsrechter Jan Boterberg dacht daar anders over en duwde de middenvelder in Union prompt een gele kaart onder zijn neus. Zijn tiende al. “Verschillende van die kaarten kreeg ik toch wel na een lichte overtreding. In Engeland speelde ik vijf jaar professioneel voetbal en had er in totaal, denk ik, vijftien gele kaarten. Nu zijn het er tien na pakweg twintig speeldagen. Dat is te gek voor woorden. Ik moet er met de scheidsrechters niet over discussiëren, zij zien het toch anders. Zelfs bij een perfecte tackle, krijg ik meteen geel”, zucht Da Silva Lopes die niet meteen van plan is om zijn spelstijl te veranderen. “Ik blijf de speler die ik ben. Als ze mij geel blijven geven, dan is dat zo. Maar het heeft wel een effect op mijn spel. Er waren wedstrijden waar ik er door de coach, uit schrik voor een rode kaart, werd afgehaald. Ik probeer er met mijn ploegmaats over te praten, te vragen wat er aan de hand is. Het is niet fair. Ik heb spelers in andere ploegen dezelfde fouten zien maken die wel onbestraft blijven. Ik denk dat alle scheidsrechters mijn naam ondertussen kennen.”
De Belgische competitie is een mooie kans om hogerop te geraken
Sportieve ommekeer
Cercle realiseerde de voorbije anderhalve maand een serieuze sportieve ommekeer. “Met de vorige trainer speelden we sommige matchen ook zeer goed, maar het resultaat en de punten bleven uit. Onder de nieuwe coach spelen we veel directer. We zetten hoger druk, met iets meer intensiteit en we pakken punten. Niet dat het daarvoor veel slechter ging, maar het ontbrak ons aan dat tikkeltje geluk. Soms waren we er dichtbij. We sloten de rangen, bleven hard werken, ook voor elkaar, en we hoopten op beterschap, ondanks dat velen aan ons begonnen te twijfelen. Nu zien we de keerzijde van de medaille.” Met als resultaat: 18 op 21. Kies je nu voor de positie zes of de acht? “Geef mij toch maar de zes. Het is gemakkelijker als ik het spel kan lezen als we niet in balbezit zijn.”
Da Silva Lopes’ ouders komen uit Guinee-Bissau. Hijzelf groeide op in Lissabon en begon er ook te voetballen, bij een team dat connecties had met de academie van Sporting Lissabon. Op zijn twaalfde verhuisde hij met zijn moeder, zijn zus en jongere broer naar Engeland. Met zijn vader heeft hij geen contact meer en Leo liet bij zijn komst in Peterborough het voetbal voor een jaar links liggen. “Dat had vooral met mijn aanpassing te maken. Ik had weinig vrienden en sprak er amper de taal.”
Uiteindelijk trok een van zijn jonge kameraden hem over de streep. Leonardo sloot zich aan bij Peterborough United waarmee hij vijf jaar geleden in de FA Cup opdook tegen het Chelsea van onder andere Mitchy Batshuayi. “De Premier League blijft mijn droom, als een fan van Chelsea blijft het ‘s werelds beste competitie. Ik droeg een shirt van Didier Drogba toen ik acht, negen jaar was. Ik hield van zijn kracht en atletisch vermogen, een echte Chelsea-legende.”
Buitenlandse interesse
In januari 2020 speelde Leo nog eens een bekermatch tegen Chelsea, met Hull City. Eind dat seizoen kwam Cercle op de proppen. Op aangeven van zijn manager het begin van een nieuwe reis voor de hoog aangeschreven middenvelder die interesse genoot van Tottenham en Arsenal. Eerder, tijdens de jaarwisseling, zag ook New York Red Bulls iets in de getalenteerde speler. “Er werd gepraat, maar Hull wilde mij toen niet laten gaan. Paul Mitchell was er toen hoofd rekrutering en ik denk dat hij mij nog niet was vergeten toen hij als sportief directeur voor AS Monaco tekende.”
Er was vorige zomer ook interesse van Anderlecht, maar Leonardo trekt zijn schouders op. “I don’t know.” Wat hij wel weet, is dat de Belgische competitie hem bevalt. “Het is een mooie kans om hogerop te geraken. Ik speelde vroeger in de tweede klasse in Engeland. Veel teams daar zouden dit niveau aankunnen. Ik tekende bij Cercle een contract voor vier jaar. Maar in voetbal weet je nooit wat de toekomst brengt”, aldus Da Silva Lopes die als Portugese jeugdinternational misschien in de voetsporen van William Carvalho kan treden. “Toen ik op Cercle kwam, wist ik niet dat hij hier gespeeld had. Ondertussen heeft hij toch al veel bewezen.” (ACR)
Cercle Zulte Waregem, zondag 23 januari om 21u.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
