KV Oostende maakt zich op voor zoveelste match van de waarheid

De match van de waarheid. Alweer. KV Oostende moét zaterdagavond zien te winnen op het veld van KV Kortrijk om niet verder weg te zakken in het degradatiemoeras. Maar dat zeiden we vorige week óók al. Hoe dan ook: Dominik Thalhammer doet er geen slecht aan om eens zijn tactisch plannetje om te gooien.

Zeven nederlagen op rij – bekeruitschakeling incluis – en een stek bij de laatste drie nopen tot actie. Thalhammer wil z’n ploeg met hoge pressing laten spelen, maar heeft er de spelers niet voor. Da’s geen schande, maar dan moet je wel handelen naar de groep die je hebt – zeker in deze fase van de competitie. KVO geeft met die Gegenpressing veel te veel ruimte weg in de rug van de verdediging. Niet in het minst op de flanken. Theo Ndicka – hoewel een snelle kerel – is een garantie op tegengoals en laat enorme gaten vallen. Alexander Blessin wipte hem om die reden uit de ploeg. Ook Yves Vanderhaeghe had het niet op hem begrepen, maar Thalhammer blijft vasthouden aan de Fransman. Muja (Antwerp) en Nieuwkoop (Union) hadden alvast de tijd van hun leven, Siquet (Cercle) amuseerde zich evenmin. Maar als het dan toch moet, waarom niet opteren voor een 4-4-2-formatie?

Zo krijgt Ndicka extra steun in tegenstelling tot in die brede 3-4-3 waarin hij op links staat te zwemmen in de Noordzee. Een viermansverdediging zou ook wat meer rust bieden aan het middenveld, waar je met Kenny Rocha toch ook een speler hebt lopen die met een extreme vormcrisis kampt. Voor Tatsuhiro Sakamoto bijvoorbeeld zou met vier achterin spelen ook betekenen dat hij aanvallender uit de verf kan komen en minder energie moet steken in verdedigen. Het moet gezegd: de Japanner verdient in dit grauwe seizoen nu al de trofee van KVO-speler van het jaar. Wat een inzet.

Flexibel

Alexander Blessin had bij zijn debuutseizoen twee jaar terug niet veel tijd nodig om z’n initiële 4-3-3 te laten varen. Hij zag in Theate een betere centrale pion dan een linksback en had met zowel Tanghe als Hendry drie goeie centrale verdedigers. Die laatste kampte in z’n Oostendse beginweken nog met blessurezorgen en stroomde later in. Met de ervaren Skulason en katterappe Bataille waren er vijf spelers present waarop je kon bouwen.

Sakamoto verdient in dit grauwe seizoen nu al de trofee van KVO-speler van het jaar

Blessin schakelde over naar een 5-3-2 – of 3-5-2, hoe je ook wil – en oogstte succes. Het is maar de vraag of Thalhammer zijn tactiek durft aan te passen. Onze dikke teen zegt van niet. Als trainer van LASK in Oostenrijk hield hij vast aan een 3-4-3, zoals nu in Oostende, al deed hij het in z’n beginperiode bij Cercle ook met vier achterin. Kom, Dominik, doe eens zot en haal het tactiekbord van onder het stof.

KV Oostende zocht de afgelopen weken versterking bij verdediger Matej Rodin, middenvelder Pierre Dwomoh, spits Ivan Durdov en meest recent nog winger Kelvin Arase. Moeten we van dit vrij onbekende viertal nu de redding gaan verwachten? Het is nog veel te vroeg om de transfers te beoordelen. Feit is dat KVO enerzijds ervaring mist, net als een valabele optie op de linksback. Een wist-je-datje: sinds het aantrekken van Ndicka in de zomer van 2020 heeft KVO geen enkele (!) linksachter meer gehaald. Toen had je nog ene Ari Skulason die in z’n dertiger jaren de jonge Theo – nog altijd maar 22 jaar – op de bank hield. Hoe hard snakken de Kustboys niet naar een type-Skulason, die op z’n 35 jaar nog altijd basispion is bij de Zweedse middenmoter Norrköping. Daar speelt hij nu als defensieve middenvelder.

Thalhammer blijft

CEO Ganaye zet z’n coach trouwens uit de wind ondanks de slechte resultaten. “We behouden honderd procent het vertrouwen in Thalhammer. Hij gaf onze ploeg terug een duidelijke smoel met pressingvoetbal. Die identiteit waren we verloren. Alle parameters – fysiek, kansen creëren – tonen aan dat we het juiste pad bewandelen. Als we nu nog de details kunnen omslaan in ons voordeel, volgen de resultaten – daar ben ik van overtuigd.”

Naïef of een voetbalgenie? We zijn benieuwd.