Kunnen we onszelf nog eens overtreffen?

Hard in hun muziek, hard in het supporteren voor hun club/vereniging. Dat zijn hardrockers Henk Vanhee (Club) en Roel Jacobus (Cercle). Zij vormen dit seizoen onze VAR, oftewel onze Voetbal Analyserende Rockers. Beurtelings werpen ze hun blik op de meest opvallende voetbalmomenten.

Wrede wet

Als de paashaas komt dan kan je er donder op zeggen dat heel Vlaanderen zich even Flandrien voelt en het liefst langs één van de vele hobbelige kasseiwegen die anders liggen te verkommeren in ons land, met een beker bier in de hand, voorbijflitsende coureurs wil gaan toebrullen. Mij ontgaat die gekte helemaal. Veel meer dan dat kijk ik nog steeds met ongeloof naar die halvering van de punten in ons voetbal. Hoe je een volledig seizoen hebt gewerkt voor de haver van het beste paard, maar plots blijkt die schuur halfleeg te zijn. Alsof ze in volle finale de hierboven aangehaalde coureurs even laten stoppen aan een overweg, zodat de volgers wat dichterbij kunnen schuiven, waardoor het toch nog een beetje spannend wordt. Ik blijf het een wrede regel vinden, of je nu de leider of de jager bent. Het botst frontaal met de rechtvaardigheid in de voetbalsport en het is een opoffering die gedaan wordt op het altaar van Koning Camera, zodat jij en ik, in een hopelijk adembenemende maar kunstmatig gecreëerde spanningsboog die ontknoping kunnen volgen op de betalende kanalen van onze sportzenders. Dura lex, sed lex. We leggen ons erbij neer zoals bij het vooruitdraaien van de klok bij het zomeruur, maar ik hoop dat dit in de toekomst weer genormaliseerd wordt.

Zomeruur

Over het zomeruur gesproken: onze blauw-zwarte jongens hadden blijkbaar allemaal minder geslapen, de nacht van zaterdag op zondag, want in de eerste helft van de stadsderby leek de collectieve winterslaap die al een tijdje duurde onder Deila met een uurtje te worden verdergezet. In de tweede helft kreeg interim coach Nicky Hayen zijn jongens wel aan het voetballen, mede ook door een paar goeie vervangingen. Het is zeker niet te veel gevraagd aan een professionele voetbalcoach om zijn ploeg ook een plan B of C aan te reiken als blijkt dat plan A weinig succesvol is. En dat is wat er precies gebeurde met een centrale rol voor Onyedika die plots heel direct en vooruit begon te voetballen om de ruimte in de rug van de tegenstrever te vinden zodat we de snelheid van onze flanken konden benutten. Klaar als pompwater, toch? Voeg daarbij de kwaliteit die je nog op de bank hebt zitten en je moet de match altijd over de streep trekken. Maar dat hebben we veel te weinig gedaan dit seizoen. Het resulteerde in een boulevard van achterstand op leider Union en dit kan en mag een ambitieuze club als Club Brugge gewoon niet tolereren. Club moet altijd beter doen dan dit en moet op zoek naar capabele mensen die met dit budget en dit talent geloofwaardig aan de slag gaan. Het maakt me niet uit wie het is, maar voor de tweede keer op rij geen hoofdrol vertolken in de Champions’ Play-off is gewoon te weinig en slecht gewerkt. Helemaal akkoord met het feit dat je niet altijd kan winnen, maar de ondergrens moet worden gerespecteerd. En daarin kan ik ook het ontslag van Deila kaderen.

“We willen zondag koste wat het kost die paarse colonne uit Brussel kloppen”

Twaalfde man

Kan er nog iets in deze play-offs voor Club? Ik steek er alvast mijn hand niet voor in het vuur. We presteerden deze jaargang zodanig wisselvallig dat we ons geen enkele misstap kunnen veroorloven en dit is in 10 opeenvolgende toppers toch echt wel veel gevraagd. Dus kijken we beter match na match wat er op ons bord ligt. Voor zondag is dat alvast duidelijk. We willen koste wat het kost die paarse colonne uit Brussel kloppen. Het maakt ook helemaal niet uit hoe we het doen, ik denk dat iedere rechtgeaarde Club-fan het hiermee eens is. En dan moet je hopen dat de teerlingen wat in je voordeel rollen bij de andere matchen. Maar wat we zelf in de hand hebben, kunnen we alvast op scherp stellen: een uitverkocht Jan Breydelstadion en hopelijk bloedfanatieke aanhang die erin gelooft, de ploeg naar voor roept en door moeilijke momenten heen helpt. Een oproep aan iedereen om twaalfde man-waardig te zijn, een eigenschap waarvoor we jarenlang werden gevreesd. Kunnen we dat afspreken? Kunnen we onszelf nog eens overtreffen?