Eind oktober stond Zulte Waregem nog 17de. Dik in de miserie, coach en monument Francky Dury (alweer) zwaar onder vuur. Maar zie, vier maanden later staat Essevee zesde. “Nooit eerder in eerste klasse meegemaakt”, straalt Dury vandaag. En dus mag hij, rekenmachientje bij de hand, uitleggen hoe hij zijn Essevee met drie versnellingen in de eindsprint voor de top 4 kreeg.
Zaterdag wordt, hoogstwaarschijnlijk toch, opnieuw de Strade Bianchi gereden. Met Wout van Aert.
“Ja, en…?”
Eind oktober maakte je in ons vorige interview de vergelijking met Van Aerts zege in de Strade in augustus: “Door die zege was Van Aert vertrokken. Dat hebben wij ook nodig.” Vier maanden later is Zulte Waregem voorbij tien ploegen gespurt.
“Soms heb je een klik nodig. Luister, we misten onze start, we hadden 8 op 33. Toen heb ik gezegd: op Cercle gaat de deur dicht . We wonnen daar en we waren vertrokken. Net zoals Van Aert die zege in de Strade nodig had.”
Met 36 op 54 werd het een sprint naar de zesde plaats. Nooit meegemaakt, zei de coach al. Velen, waaronder ook mezelf, zeiden in oktober nog: “Het is óp tussen Dury en Essevee.”
(haalt de schouders op) “Toen we naar Cercle gingen zei ik: laat de pers maar schrijven . Natuurlijk waren er hier ook twijfels. Maar negativisme is nooit een deel van de oplossing. Ik ben mij met de hele groep blijven focussen op het voetbal. Zonder te panikeren. En zonder meetings waar uren werd gepalaverd. Er waren wel heel gerichte analyses, met beelden: wat kunnen we nog verbeteren? En op Cercle kwam de ommekeer. En dan kan het rap gaan. Een paar keer drie punten winnen of verliezen… Ik las deze week nog in een krant over de wittebroodsweken van trainers als Mbaye Leye en John van den Brom. Mbaye: gestart met 12 op 12. Ik dacht nog: chapeau jong, ge doet dat goed. En daarna volgde een 3 op 18. En Van den Brom: eerst 16 op 21 en daarna 8 op 30. Ongelooflijk toch?”
Of een bewijs dat élke trainer steeds afhankelijk is van de kwaliteit van de spelers. Zelfs Vincent Kompany zei deze week nog dat trainers overschat worden.
“Ik heb heel veel respect voor Kompany maar misschien is dat toch wat overdreven. Een trainer maakt deel uit van de ploeg, niet meer en niet minder. Ik geef altijd de raad aan jonge trainers: niet wijzen naar spelers als er verloren wordt . Je bent één van hen, de coach is een schakel in het geheel. Net zoals Bostyn, Bruno, net zoals de bankzitters. Jelle Vossen, die zo positief is gebleven. Kainourgios, die altijd keihard is blijven werken, waar ik hem ook zette, en die het op Waasland-Beveren en Antwerp zo goed deed. Yannis Van Hecke die op Cercle een berematch speelde… Ik heb toen doelstellingen gesteld. We hadden eind oktober 8 punten, mijn eerste target was ervoor zorgen dat we eind december 22 punten hadden. We hadden er op dat moment zelfs 24. Daarop werd de target voor eind januari, waarin we zes matchen speelden, vastgelegd op 32 punten. We hadden er 33. Op weg naar de redding. Maar ik heb toen ook meteen gewaarschuwd: dit is geen comfortzone. ( lacht ) Ik was in quarantaine, ik had tijd om mijn berekeningen te maken. Alles op powerpoint. Toen we zeventiende stonden, hadden we een gemiddelde van 5 op 9. Ik zei: als wij dat kunnen halen, kunnen Waasland-Beveren en Moeskroen dat ook. En ik legde toen nog een doelstelling vast: ik wil vier speeldagen voor het einde gered zijn. Ik wilde niet tot de laatste speeldagen moeten vechten tegen degradatie. Want je weet nooit wat er gebeurt. En dan heb ik het niet over de zaak Propere Handen , maar over een bal binnenkant paal, een scheidsrechterlijke beslissing die in het nadeel valt, denk maar aan Moeskroen op Beerschot, enzovoort. We hebben dat strakke tempo aangehouden en zijn al vijf speeldagen voor het einde gered. Vandaag zie ik een heel ander Essevee dan in oktober. De groep voelt zich goed en speelt duidelijk bevrijd. Het voetbalt weer met vertrouwen. Als we nu op achterstand komen, is er niemand, noch bij de spelers noch bij de staf, die panikeert.”
Het is nochtans op Colassin na dezelfde spelersgroep. Terwijl in oktober nog doorklonk dat er te veel van hetzelfde was.
“Dat is juist. Maar kijk eens verder. Doelman Bostyn heeft zich geweldig ontpopt. In de voorbereiding was Sammy beter en ik begrijp dat het niet gemakkelijk is voor hem om op de bank te zitten, maar Sammy is een verstandige jongen, die ziet ook wel hoe de ploeg draait. En verder, achterin: Deschacht is ondanks zijn leeftijd en de mindere resultaten altijd recht gebleven, De Bock had na een paar moeilijke jaren tijd nodig maar heeft zich geweldig ontwikkeld en Humphreys, die in de Nederlandse tweede klasse niet eens mocht meedoen, is een revelatie. Op het middenveld werd met Seck en Marcq achter Govea de ideale combinatie gevonden. Voorin hebben we nu op de flanken Dompé en Bruno. Bruno die voor de goals zorgt en Jean-Luc die nu wel 90 minuten aankan en al voor 6 assists en 6 goals zorgde. Hij had daarvoor 5 goals en 4 assists op liefst vijf jaar tijd. Hij blinkt. Het blijft werken met mensen. En dan duurt het soms even voor je bij hen binnen geraakt.”
Is het dan het métier van de ervaren coach die de ploeg uit het slop haalde? Dit moet ongeveer de strafste stoot zijn die je hier al klaarspeelde.
“Toch één van de strafste. Weet je dat we in het klassement van de laatste 18 matchen tweede staan? Na Club Brugge! Ongelooflijk, hé.”
Je zal het nooit toegeven, maar dit moet toch ook een persoonlijke triomf zijn?
“Ik ben op mijn 63ste echt niet meer uit op persoonlijk succes. Bij succesmanagement moet je alleen wat olie toevoegen in de machine. Dan kan je al eens knuffelen want iedereen heeft een goed gevoel. Bij crisismanagement moet je stukken vervangen en is er geen tijd om te knuffelen. En hard werken. Meer is het niet.”
In oktober zag je er nog tien jaar ouder uit. Nu straal je weer.
“Ooh, dat hoor ik graag. ( lacht ) Natuurlijk is het gevoel anders als je zeventiende staat dan als je zesde staat. Maar ik ben altijd rustig gebleven. Ik zei toen ook al: je bent getrouwd of je bent niet getrouwd . Ofwel blijf je achter jouw coach staan ofwel gooi je hem buiten. En daar heeft dan een contract van tien jaar niets mee te maken. Het is ja of neen. En chapeau aan iedereen die ook rustig bleef.”
Het is nu al de vierde keer, na een 4 op 33 in 2017-2018, 1 op 27 in 2018-2019 en 5 op 30 vorig seizoen dat je de club uit het slop haalt. Kreeg je al de vraag voor een nieuw contract van tien jaar?
( lachje )
En nu? Stel je voor, Zulte Waregem speelt play-off 1 met Club, Antwerp en Genk.
“Als je zeventiende staat, moet je niet praten over de top vier. Dan denk ik alleen maar aan de zestiende plaats. Maar als je zesde staat, mág de ambitie de vierde plaats zijn. Ze vliegen nu en ik laat ze vliegen. Maar eindigen we zesde of zevende, ook goed. Niets moet nog. Alles wat we nu nog pakken, is bonus. Ik moet er nog even over nadenken maar tegen zondag zal ik weer een vierde target hebben gesteld: zoveel moeten we halen, willen we er straks bij zijn.”
Een 0 op 6 op Club en Anderlecht zal daar wel niet tussen zitten. Kan dat, in jullie huidige flow? Punten pakken op Club, dat nu al tien zeges na elkaar boekte?
“Club is hors competitie. Superieur op alle vlakken. Ze zijn in positieve zin de Belgische competitie aan het ontgroeien. Maar je bent nooit kansloos, leerde ik al. Als we er toch verliezen, is het geen drama. Want Anderlecht is een ander verhaal. En dan zien we wel. We hebben dan nog twee thuismatchen, tegen Eupen en Gent, en moeten nog naar Mechelen. Moeilijke matchen. Maar de anderen hebben ook nog moeilijke matchen.”
Na dit seizoen dan toch een doorstart als subtopper? Met OHL, Beerschot en straks Union komen er almaar clubs bij met veel buitenlands kapitaal. Clubs als Zulte Waregem zullen zich moeten reppen.
“Ik heb het ook al tegen onze aandeelhouders gezegd: daar moet goed worden over nagedacht . Als de Beneliga er komt, moeten we zorgen dat we bij die top acht zijn. Anders speel je in tweede klasse.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
