Maandag is het exact vijftien jaar geleden dat Club Brugge-spits François Sterchele op 26-jarige leeftijd overleed bij een auto-ongeval. “Bij niemand past de slogan ‘voetbal is een feest’ beter dan bij François”, aldus Club-icoon Philippe Vande Walle, die hem kende van zijn tijd bij Charleroi.
8 mei 2008. Een zwarte dag voor het Belgische voetbal. François Sterchele, geliefd in alle uithoeken van het land, is rond 3 uur ‘s nachts op weg naar huis, wanneer hij met zijn Porsche tegen een boom langs de N48 in Vrasene knalt. Hij is op slag dood.
De grootste pijn is ondertussen al wat gesleten. Toch denkt Philippe Vande Walle, die Sterchele leerde kennen toen hij trainer was bij Charleroi, nog geregeld aan de goaltjesdief. “Automatisch denk je er nog af en toe aan. Zeker als ik naar de kust rijd en die bewuste weg tussen Antwerpen en Knokke passeer, word ik aan hem herinnerd.” Sterchele en Vande Walle hadden een goede band. “Ik heb hem weten debuteren bij Sporting Charleroi en aangezien hij geen moeite had om met mensen te praten of om plezier te maken, iets wat ik ook heb, was ik voor hem waarschijnlijk de meest geschikte persoon in de technische staf”, glimlacht Vande Walle.
“Hij was technisch, had een neus voor goals, maar stroopte ook de mouwen op” – Philippe Vande Walle, ex-trainer
“Toen hij vertrok bij Charleroi ben ik hem dan ook altijd blijven volgen, zeker toen hij nadien naar Club Brugge ging. Ook met zijn mama Marleen (Boonen, die in november 2021 overleed aan het coronavirus) onderhield ik het contact.” In 36 wedstrijden voor blauw-zwart scoorde Çoiske twaalf keer. Jammer genoeg zou Sterchele uiteindelijk maar één seizoen voor Club kunnen spelen. Dat neemt echter niet weg dat hij in Brugge enorm geliefd was. “Dat had veel met zijn karakter en de manier waarop hij in het leven stond te maken”, weet Vande Walle. “Meer dan bij wie ook was de leuze voetbal is een feest op zijn lijf geschreven. Het plezier stond bij hem voorop.”
Vergelijkbaar met Cuypers
Al hielp het natuurlijk ook dat hij een begenadigde aanvaller was. “Hij had veel technische kwaliteiten en had een neus voor doelpunten, maar deinsde er evenmin voor terug om de mouwen op te stropen. Ook al was François technisch verfijnder, kan je hem als voetballer een beetje vergelijken met Hugo Cuypers van KAA Gent.” Die combinatie van werkethiek en flair maakte dat Sterchele in het hele land geapprecieerd werd. “Of het nu in het noorden of het zuiden van het land was, François was overal waar hij kwam geliefd. Ook omdat hij ervan genoot om tussen de supporters te komen. En doordat hij op het veld alles gaf, kon hij zich naast het veld ook iets meer permitteren. Een beetje zoals Noa Lang nu.”
Sterchele stond voor een mooie carrière. Het zal echter voor altijd een raadsel blijven waar zijn plafond had gelegen. Toch had hij volgens Vande Walle een plekje kunnen bemachtigen in het lijstje van de beste Brugse spitsen van de laatste jaren. “Als hij de lijn had doorgetrokken, was François ongetwijfeld een kandidaat-titularis bij de nationale ploeg geworden. Hij had er al eens van mogen proeven, maar François was zeker op weg om een gevestigde waarde te worden.”
Ritueel
Dat de Club-fans hun chouchou nog niet vergeten zijn, blijkt ook nog elke thuiswedstrijd, want nog steeds gaan alle handen in het Jan Breydelstadion in de 23ste minuut op elkaar. “Het is ondertussen een echt ritueel geworden”, aldus Vande Walle. “Al is het ook nog steeds confronterend, hé. Toch vind ik het mooi, want zo wordt hij nog steeds herdacht en blijven de herinneringen levend.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
