Hoe cruciaal in de degradatiestrijd kan KV Kortrijk-RWDM zondag zijn? Plaats 14 ná de play-downs blijft voor KVK het minimum voor een ultieme kans (barrages) op redding, maar indien de huidige kloof met RWDM niet kan worden verkleind, wordt dat schier onmogelijk. En hoe cruciaal wordt de keuze voor de keeper: Vandenberghe of toch opnieuw Pirard? Die laatste noemt zich wel klaar voor de status van nummer één. “Tom en ik zijn echt wel gelijkwaardig.”
De angst van een doelman voor een strafschop is een boek van Peter Handke uit 1970. Over de angst van een doelman voor de bank is echter geen literatuur bekend. Uit ons archief, De Morgen van 22 januari 1985: Phillippe Vande Walle (23 jaar toen, Club Brugge) in een debat met drie invallersdoelmannen uit eerste klasse: “Je bent ervan overtuigd dat het niet zal blijven duren en dat jouw dag wel eens komt.”
Absolute sterkhouder
Neem nu de situatie bij KV Kortrijk bijna 40 jaar later: Tom Vandenberghe, 31 inmiddels maar pas in de zomer van 2022 overgekomen van SK Deinze. In eerste klasse geraakt als tweede doelman, maar de Izegemnaar verving in december 2022 de zieke Marko Ilic zo sterk dat hij nadien gewoon in de ploeg bleef staan. Waarop de Serviër in februari vertrok naar het Amerikaanse Colorado. In augustus werd dan Lucas Pirard bij Union weggehaald. Hij leek een prima back-up voor Vandenberghe. Want: 28 jaar, vertrouwd met de bank en in zijn hele carrière slechts één kalenderjaar basiskeeper in 1A (in 2017 bij STVV). In die periode ontpopte Vandenberghe zich in de eerste helft van dit seizoen als een absolute sterkhouder, ook Simon Mignolet noemde de KVK-doelman bij de beste keepers van 1A. Onomstreden de eerste doelman van KVK, leek het dus. Maar de nummer één van KVK blesseerde zich in januari aan de knie en Pirard kreeg en pakte zijn kans eind januari. Op Standard nog wel, de club waar het voor de Luikenaar allemaal begon. Meteen bij zijn en coach Alexanderssons debuut werd het 0-1, waarna Pirard zes matchen in de goal bleef staan. Omdat de blessure van Vandenberghe wat aansleepte maar Alexanderssons keuze leek met drie clean sheets op vijf matchen niet onlogisch. Pirard toonde zich vóór Mechelen vorige zaterdag in elk geval opgetogen over zijn nieuwe status. “Vooral afgedwongen op training”, begreep de model-nummer twee. Hij leek helemaal klaar om heel het land te bewijzen dat hij een keeper is voor eerste klasse.
Gretig op training
Maar na de nederlagen op STVV en tegen Union stond in Mechelen plots toch weer Vandenberghe tussen de palen. “Hij is gretig op training”, aldus Alexandersson. Eerder had de IJslander aangegeven alleen te beoordelen op wat hij op training ziet en nooit naar het verleden te kijken maar zaterdag klonk wel: “Tom verdient deze kans omdat hij sterk keepte voor ik bij KVK zat.”
Was Pirard tegen Union (0-3) dan zó in de fout gegaan dat hij meteen weer moest schuiven? De nummer twee reageerde niet meteen vrolijk op zijn terugkeer naar de bank maar er kwam ook geen misbaar. “Hij blijft professioneel”, klonk het in de omgeving van de ploeg. Berichtje evenwel van een vriend/ex-keeper na affluiten van KV Mechelen-KV Kortrijk (3-0): “Anderhalve flater Vandenberghe!”
Als Alexandersson nu wéér wisselt, heeft KVK straks twee keepers die doodsangsten uitstaan
Het was en is nu aan coach Alexandersson om de knoop door te hakken voor de zo cruciale match tegen RWDM zondag. Vóór de wedstrijd in Mechelen had de IJslander zich nog laten ontvallen dat Vandenberghe minstens twee of drie wedstrijden zou blijven staan, maar na die anderhalve flater leek hij daar niet meer zo zeker van: “Ik moet dat nog even bekijken.” De peoplemanager in de IJslander haastte zich wel om in de kleedkamer zijn doelman meteen te troosten. Het leek nodig, Vandenberghe zelf leek zeer ontgoocheld over zijn wedstrijd, hij wilde er zaterdag en deze week ook niet meer op terugkomen. Indien Alexandersson nu opnieuw wisselt, zit de coach straks met twee keepers die doodsangsten uitstaan.
Aanvaarding
Maar Pirard mag nu dus toch weer hopen. Pirard: “Als kind begon ik bij Sprimont weliswaar even als aanvaller, maar toen ik even tussen die palen moest staan, wist ik het meteen: C’est pour moi. Ik had blijkbaar aanleg (tussen 2010 en 2015 stapelde hij bij Standard de nationale jeugdselecties op, red.) Mijn grote held was Espinoza (flamboyante Ecuadoriaanse doelman van Standard tussen 2006 en 2009, red.) Al ben ik een heel ander type doelman, veel soberder. Ik droomde er al lange tijd van om doelman te worden in eerste klasse. Basisdoelman. Ik startte goed bij Lommel, de tweedeklasser waaraan ik door Standard werd uitgeleend, en de eerste twee jaar bij STVV speelde ik ook vaak. Maar toen verloor ik mijn plaats. Bij Waasland-Beveren liep het helemaal mis. Er is daar veel gebeurd, ik wilde niet eens meer gaan trainen, ik wil daar verder niet veel meer over kwijt. Ik was blij dat ik in januari naar Union kon. Ook al was het als tweede doelman, Moris was de onbetwiste nummer één. Maar ik kreeg er altijd het respect en de behandeling van een nummer één, waardoor ik mijn statuut kon aanvaarden. Ik had ook een uitstekende relatie met Anthony Moris, die uiteindelijk ook lang heeft moeten vechten om zich pas op zijn 30ste bij Union te kunnen bewijzen. Ik heb veel van Anthony geleerd, we hebben nog vaak contact, onze vrouwen zijn ook goede vriendinnen. Ik had deze zomer dus de keuze kunnen maken er invallersdoelman te blijven en opnieuw Europees te spelen en dit jaar misschien zelfs kampioen te spelen. Maar ik wilde meer spelen. Misschien niet meteen dit jaar, maar de jaren erop.”
Geen afgunst
Dat begon goed, met 8 op 12, maar daarna zette KVK wel een nul op negen neer. De euforie rond coach Freyr Alexandersson is al danig gedoofd. Maar of Pirard nu zijn plaats terugkrijgt of niet, de doelman spaart zijn lof niet voor de IJslander. “Kortrijk heeft voor zijn komst veel tijd verloren. Was de coach hier vroeger gestart, zaten we niet in deze situatie.”
Maar toch zal de Veekaa zich redden: “Als we winnen van RWDM ligt alles weer open.” En daarna? De Luikenaar tekende een contract tot 2025 met optie – een clausule bij eventuele degradatie is er niet. Hij wil best in Kortrijk blijven, zijn vrouw redt het in Luik wel met hun twee dochters van vier en twee jaar. “Ook omdat onze ouders dicht in de buurt wonen. Elke vrije dag rijd ik meteen naar Luik. En er is facetime natuurlijk. Het is niet ideaal maar hier kan ik wel meer rust nemen.”
1B?
Vandenberghe ziet alvast een terugkeer naar 1B niet zitten, maar ook als KVK zich redt, lijkt het duidelijk dat de twee doelmannen volgend seizoen niet nogmaals dezelfde concurrentie zullen aangaan. “Al is er geen sprake van afgunst tussen ons. Ik kon zijn ontgoocheling ook wel begrijpen toen hij even op de bank verzeilde, mais c’est le foot.” Al vindt hij het ook wel logischer voor club én keepers dat er wordt gekozen voor een duidelijke hiërarchie. Minder twijfels. Of risico op afgunst. Kijk maar naar de situatie bij Anderlecht, met de kwestie Schmeichel-Dupé. “Schmeichel is toch niet meer de doelman van vroeger, ik kan Dupé (die snel vertrok naar Nice, red.) wel volgen. Alleen kiezen de clubs blijkbaar liever voor twee gelijkwaardige keepers. En ik vind Tom en ik echt wel gelijkwaardig. Hij is explosiever, ik ben sterker in de lucht, vind ik. En Tom voetbalt iets beter uit, wat steeds belangrijker wordt in het moderne voetbal. Pas bij STVV ben ik daar beginnen op werken. Ik leer op elke training nog bij.”
“Tom is explosiever, ik ben sterker in de lucht” Lucas Pirard
Afwachten nu voor wie Alexandersson kiest. KVK-RWDM: levensbelangrijk. Maar de keuze tussen Pirard en Vandenberghe misschien ook wel. We eindigen met een quote van Philippe Vande Walle in hetzelfde interview in 1985: “Wat kan je bewijzen in vijf of zes wedstrijden met de hete adem van de eerste doelman in je nek?”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
