Cerclefans verbroederen met supporters van Union Sint-Gillis: “Jongere generatie pikt deze vriendschap op”

Deze supportersvlag in het vak van Union bewijst de unieke supportersrelatie tussen Cercle Brugge, Union Sint-Gillis en FC Luik. (foto Belga) © LAURIE DIEFFEMBACQ BELGAIMAGE
Redactie KW

Voetbalsupporters die voor de tegenstander zingen. Het is zeldzaam, maar toch doen de fans van Union en Cercle Brugge het voor elkaar. Zaterdagavond staan beide ploegen tegenover elkaar, zij het zonder groen-zwarte fans door de coronamaatregelen. “In de eerste plaats zijn we kleinere traditieploegen. En vreedzame supporters. We hebben elkaar echt wel gevonden.”

De verbroedering van de Cerclefans met die van Union dateert van ongeveer twintig jaar geleden op een voetbaltornooi voor supporters, georganiseerd door FC Luik. “Daarna werden we ook door Union, toen nog in de lagere reeksen, uitgenodigd op hun supporterstornooi en vice versa. Iets wat we nu nog in stand houden”, opent Bruggeling Koen Maeyaert als een van de initiatiefnemers. Sindsdien gaan er regelmatig Cerclefans naar wedstrijden van Union en omgekeerd. Zo was er een delegatie van ongeveer twintig groen-zwarte supporters getuige van de ruime 1-7 van Union in Oostende. “De jongere generatie, zoals mijn zoon binnen een groep twintigers, pikt die vriendschap graag op en zij versterken die nog”, aldus Maeyaert.

“Op een supportersvoetbaltornooi hebben we voor het eerst kennis gemaakt met de Union Boys”, schetst Koen het ontstaan van de vriendschapsband met de Brusselse vereniging. “Dat klikte heel goed en zij doen hun uiterste best om Nederlands te praten. Ook met de supporters van Club Luik is er een zeer goede relatie. Voor ons zijn zij geen supporters van een andere club, maar echte vrienden. Als wij daar zijn, zingen en supporteren wij mee voor Union. Als zij naar hier komen, doen zij hetzelfde voor Cercle. De stand doet er niet toe.” Veiligheidsnormen verbieden dat bevriende supporters in hetzelfde vak de wedstrijden mogen bijwonen. En door de huidige (corona)maatregelen is het zaterdag voor de fans van Cercle niet mogelijk om in en rond het Brusselse Dudenpark te verbroederen met die van Union. Dit kon ook al niet naar aanleiding van de heenmatch in Brugge, die door Union met 0-3 werd gewonnen. “Er was voor hen een combiregeling. Dus enkel de bus op en af. Dat was een beetje een tegenvaller. Tijdens de match toonden we dan beiden ons spandoek dat we voor de gelegenheid hadden gemaakt. Om elkaar welkom te heten. We supporteren uiteraard voor onze eigen ploeg, maar als zij winnen, zijn we ook tevreden voor hen.”

We zien hen niet als supporters van een andere ploeg, maar als vrienden

Koppel

Normaal gezien houdt de supportersbus van de Union Boys symbolisch halt nabij het Jan Breydelstadion, waar er met de fans van Cercle een glas wordt gedronken in De Vriendschap langs de Gistelse Steenweg of De Chalet op de Platse. “We proberen er telkens veel jonge gasten bij te betrekken. Zij gaan daar zeer goed mee om. Er is echt een driehoeksverbroedering tussen ons, Union en Luik. Die is ontstaan nog voor er sprake was van Vak 213, UB05 (Ultras Bryggja 05, red.). Het wordt van generatie op generatie doorgegeven. We hopen dan ook dat het zo lang mogelijk standhoudt. Ik denk dat het uniek is in België, dat er drie groepen zo’n goede banden hebben. Ondertussen is er zelfs al een relatie ontstaan. Een Brugs meisje en een jongen van Union zijn een koppel”, glimlacht Koen.

Union Saint-Gillioise werd in 1897 opgericht, op dezelfde dag als het grote FC Juventus. Sindsdien hebben de Apaches in hun bestaan elf keer het Belgisch kampioenschap gewonnen, zij het allemaal tussen 1904 en 1935. De afgelopen seizoenen hebben de Unionisten een vrij positieve golf doorgemaakt. In de zomer van 2018 werd Tony Bloom de nieuwe eigenaar van de Brusselse club. De Brit vergaarde zijn fortuin in de wereld van gokken en sportweddenschappen en is tevens eigenaar en voorzitter van de Engelse voetbalclub Brighton & Hove Albion FC. Toen hij werd voorgesteld, sprak hij de ambitie uit om met Union zo snel mogelijk naar de Jupiler Pro League te promoveren. In maart van dit jaar slaagde Union daar in. Na 48 jaar weer in 1A. Wat daarna gebeurde, had niemand durven dromen. Union werd de eerste promovendus die de herfsttitel kon vieren. “Wie heeft dat zien aankomen? In het begin van het seizoen drijft een ploeg die uit tweede komt nog een beetje op het enthousiasme van het seizoen ervoor en zakken ze na verloop van tijd weg”, weet Maeyaert. “Maar Union speelt nog steeds supergoed voetbal. Het zou mij niet verbazen dat ze meedoen voor de titel. Het supportersaantal is daar al bijna verdubbeld. Zij leven werkelijk op een wolk. Enkele jaren geleden was Union nog vergane glorie. Hun spel is echt een streling voor het oog.”

Er is gebouwd aan een ploeg die de voorbije jaren zo goed als intact bleef. “Dat is een beetje de moraal van het verhaal. Met Felice Mazzu als trainer hebben ze een vakman aan boord. Iemand die toch al wat bewezen heeft. Hoe langer het duurt, hoe beter het wordt. Hun zelfvertrouwen piekt. De mayonaise pakt.” Toch ziet Maeyaert zijn ploeg zaterdagavond in het Joseph Marienstadion iets rapen. “Het zou mij zeker niet verbazen. Cercle is niet kansloos. Ik tip op 1-1.” (ACR)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier