‘Gegenpressing.’ De kans is groot dat je die term de komende weken meer dan regelmatig in voetbalanalyses ziet terugkeren. De reden? Alexander Blessin (50). De Duitse oefenmeester introduceerde die speelstijl drie zomers geleden bij KVO, maar vond intussen een nieuwe uitdaging bij cultclub Union. “Ik doe niet mee aan voorspellingen.”
Vanaf vanavond rolt de bal opnieuw in de Jupiler Pro League met de Brusselse derby tussen Union en Anderlecht. Meteen ook een weerzien met de charismatische Alexander Blessin. De competitieopener hield hem alvast niet uit z’n slaap. “De agenda zit zó vol dat ik mezelf alleen maar kan afvragen waarom er niet meer uren in een dag zijn. Ja, de derby is een big game. Vrijdagavond, openingsmatch, zomerse sfeer, een mooi gevuld Dudenpark met superfans: dat wordt hoe dan ook genieten. Dat Union al zes keer op rij won van Anderlecht? Het verleden doet er eigenlijk niet meer toe.”
Sleutelspelers
Het voorbije halfjaar werd Blessin genoemd bij verschillende clubs, van Club Brugge, Standard en RWDM tot Stuttgart in de Bundesliga. “Het was een beetje veel. (zucht) Bij elke discussie over wie hier of daar de nieuwe trainer zou worden, viel mijn naam. Sommige geruchten waren waar, andere dan weer niet. Je zou kunnen denken dat het leuk is om je naam te horen vallen, maar eigenlijk is dat niet zo. Zeker als je nergens vanaf weet. (knipoogt) Maar ik zit nu bij Union, een club die in korte tijd sterk is gegroeid. Ik had meteen een goed gevoel tijdens de gesprekken met de sportief directeur en voorzitter. Hoe ze werken, hoe ze transfers doen, hun filosofie: alles klopt. Ik moest geen twee keer nadenken over hun aanbod. Ja, heel wat sleutelspelers zijn intussen vertrokken: ze waren vorig seizoen betrokken bij 53 doelpunten. Maar dat is part of football. Het vertrek van spelers kan zorgen voor vers bloed om ook succesvol te zijn. Union wil verder gestaag groeien. Je zal me geen straffe uitspraken of prognoses horen maken. Net als in Oostende wil ik elke match winnen. Punt.”
Pijn
De naam is gevallen: KV Oostende. Vorige week nog was de degradant sparringpartner van Union. Blessin en co wonnen – nipt – een stevig duel met 0-1. Meteen ook een opvallend weerzien, want de Duitser liet met een verrassende vijfde plaats het beste resultaat van de kustploeg optekenen in zes jaar. “Ja, ik nam de tijd om wat spelers en ex-collega’s terug te zien, bijvoorbeeld voorzitter Frank Dierckens, teammanager Bart Brackez en communicatieverantwoordelijke Bram Keirsebilck. En Kurt Bataille! Kuddie was al trainer van de U21, toen ik KVO coachte. Ik ben blij voor hem dat hij nu assistent is van het eerste elftal. Eerlijk, ook al was het een oefenmatch, het is niet simpel om te spelen tegen een team dat nog altijd in m’n hart zit. Want ja: KVO zien degraderen, deed pijn. Ik moest er toch een traan om laten. Ik dacht dat ze het gingen redden. Vooral omdat Eupen zo’n slechte reeks neerzette. Mocht de competitie twee speeldagen langer duren, hadden zij het vlaggen.”
“KVO zien degraderen, deed pijn”
“Nu, KVO kende een slechte tweede seizoenshelft: veel verloren, veel tegengoals. Het was niet prettig om zien. Komend seizoen wordt alvast niet simpel: drie ploegen maken kans op promotie, waarvan eentje via play-offs. En Zulte Waregem, Lierse, Lommel en Beveren zijn sterke tegenstanders. Veel zal nog afhangen van de transferperiode. Ik wens ze oprecht het allerbeste.” Tot op vandaag is Blessin graag gezien bij de Oostendse fans. (lacht) “Natuurlijk maakt dat me trots, kom op man! KVO was mijn eerste trainerschap van een A-ploeg. En als je dan zo’n mooi verhaal kan schrijven… Heel KVO blijft voor altijd in m’n hart. (stellig) Da’s geen bullshit, hé. Ik hou aan Oostende een heel speciaal gevoel over.”
Genoa
Zo mooi de stek in de subtop destijds was, zo plots was zijn vertrek in januari 2022 naar Italië. Genoa haalde Blessin aan boord om het behoud in de Serie A te verzekeren. Iets wat nipt mislukte. “Ik had geen tijd om KVO uit te wuiven. Samen met Bram Keirsebilck maakten we een afscheidsvideo. Nu, met KVO begonnen we goed aan het seizoen – ik herinner me een zotte 3-4-zege op het veld van Genk – maar in het slot van de transferperiode verloren we onder meer Arthur Theate en Jack Hendry. Er restte weinig tijd om adequate vervangers te vinden. Uiteindelijk gingen we daar vrij goed mee om tot in december. En dan moet je jezelf de vraag stellen: wanneer is het beste moment om te vertrekken? Als een van de grootste traditieclubs in de Italiaanse hoogste klasse komt aankloppen, dan luister je. Oké, de club had acht punten achterstand met nog 16 wedstrijden voor de boeg, maar eigenlijk had ik weinig te verliezen. De match voor mijn aanstelling verloor Genoa nog met 6-0 van Fiorentina. Ik trof er een dood team aan. Ik wou opnieuw positieve energie door de spelerskern laten vloeien en zette er een record neer. Nooit eerder bleef een nieuwe trainer acht wedstrijden op rij ongeslagen – 7 draws en een zege. Op zich fantastisch, maar we lieten de zeges liggen tegen Udinese, Empoli en Salernitana. Eén overwinning meer en we waren niet gezakt.”
“Ik blik niet negatief terug op wat een schitterende periode was bij Genoa, een prachtige club”
“Genoa en ik besloten samen door te gaan in tweede klasse, maar in de Serie B is er een heel ander soort voetbal. Als grote club is het daar een beetje allen tegen één. Na tien matchen legden we de beste statistieken voor, iedereen was happy. Maar dan vielen drie sleutelspelers voor weken en maanden uit.” Drie gelijke spelen en drie nederlagen later werd Blessin bedankt voor bewezen diensten. “Ik moest mijn ontslag aanvaarden, ook al was ik ervan overtuigd dat we het keerpunt gingen vinden. Maar hé, ik blik niet negatief terug op wat een schitterende periode was bij een prachtige club.”
Familie
En toch: tussen zijn aanstelling bij Union en vertrek in Italië zitten liefst zes maanden. “Ik kan niet ontkennen dat ik de eerste twee maanden down was. Ik wou ook even weg zijn van het voetbal en stelde mezelf in vraag. Pas later, wanneer my energy level weer op punt was, wou ik weer voetbal bekijken. Het was wel heel leuk om thuis vaker aanwezig te zijn, dichter bij m’n vrouw en twee dochters. Een eerste keer ontslagen worden, maakt indruk. Maar als je een sterke familie achter je hebt staan, val je niet zo diep. Eerlijk, mijn periode in Genoa was niet zo makkelijk voor mijn meiden. In Oostende kwamen ze elke thuismatch kijken vanuit Stuttgart, maar de rit naar Italië was vreselijk. Zo deden ze er eens twaalf uur over! We hebben veel momenten samen gemist, maar samen sla je je erdoor. (knipoogt) En nu bij Union is het opnieuw minder ver rijden.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
