Walter Wyckstandt vierde op 1 februari zijn 75ste verjaardag. Hij is een icoon voor en van voetbalclub Groene Leeuwen. Daags na zijn verjaardag stond hij plichtsbewust en vol drive weer bij zijn ploeg U10 voor de match tegen Snaaskerke voor de kwartfinale van de Cup van Het Nieuwsblad. Het bestuur hield eraan om dit voetbalmonument een extra felicitatie en uiting van dankbaarheid te betuigen.
De gevierde trainer ademt voetbal en de passie laait geenszins met de jaren. Alle bejubelende adjectieven schieten te kort. Hij is een fenomeen en dat is dan nog een understatement.
Hij speelde 387 matchen voor de 1ste ploeg, van 4de tot 2de provinciale. Dan nog drie seizoenen bij Bellem(nu in fusie met Aalter) in Oost-Vlaanderen. “Ik kwam dan meteen terug naar mijn ‘roots’, mijn favoriete club als coach-trainer van de fanion. Het 2de jaar al werden werden we daar al kampioen, promotie naar 3de provinciale met maar liefst 9 eigen spelers. Dat blijft mijn meest dankbare herinnering. De microbe bleef prikkelen om nog actief te voetballen en dat deed ik nog drie seizoen bij Dosko Kanegem. Vanaf dan startte mijn tweede carrière als trainer bij de jeugdploegen van de Groene Leeuwen, zowat 29 jaar tot op vandaag.”, aldus de loyale coach.
Voorzitter Hans Decock is vol eerlijke lof voor de competentie en de toewijding van Walter Wyckstandt. “Hij is een inspirerend vat boordevol talent en ervaring. Een minzame en bescheiden (groot)vaderfiguur voor zijn spelertjes. Streng met immer de focus op discipline, cruciaal voor gestructureerd amusement en sportieve bezieling. Altijd teamgericht en hij werkt ruimdenkend voor de ploeg. Hij weet alles achter de coulissen van de club, het reilen en zeilen. Helpt bij de terreinverzorging en is zo vaak present in de kantine of als betrokken toeschouwer bij trainingen van de fanionploeg. Hij ademt voetbal. De site, kantine en sportvelden hier, van de voetbalploeg is zijn tweede thuis, zijn geliefkoosd oord van beleving en ontspanning. We hopen dat we hem nog lang mogen verwelkomen en waarderen, want hij verdient appreciatie en dank van al wie nu of decennia geleden, zijn hart verloor aan het lokale groen-wit voetbal”, zegt de preses.
Is het niet evident, dan is het dat wel des te meer voor Walter zelf..’ Ik hou van voetbal, van kindsbeen af. De kinderen wat ervaring doorgeven, hen de materie bijbrengen. Daar is het mij om te doen. Dat geeft me voldoeding en arbeisdvreugde, het trainerschap. Zolang mijn gezondheid het toelaat, wil ik op dit elan graag doorgaan. Blij dat ik het kan en mag doen, en vooral verheugd al sik mag vaststellen dat mijn inzet vruchten afwerpt. Dat vertaalt zich in de vreugde en get voetbalplezier van mijn spelers., aldus de gevierde coach. (RV)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
