Snaaskerkenaar August Melis (66) woont al jaren in Oostende. Hij speelde tien jaar lang bij SK Snaaskerke en is, ook na zijn huwelijk, trouwe supporter gebleven van groen-zwart. Bij elke thuiswedstrijd van SK Snaaskerke is hij aanwezig.
Als je ‘Guusje’ niet gezien hebt op SK Snaaskerke, dan heb je hem zeker gehoord. Guusje spaart zijn stembanden niet om de spelers van SKS aan te moedigen, de tegenstanders uit te jouwen en naar de scheidsrechter te roepen wat hij nu weer verkeerd gefloten heeft. Guusje kan tijdens een match van SK Snaaskerke niet zwijgen en niet stilstaan. Hij is zo begeesterd dat hij, tijdens de match, soms vijf keer rond het terrein ijsbeert.
August Melis woont in Oostende, is gehuwd met Ingrid Geselle (63), vader van vier zonen, Andi (40), Marc (38), Johan (33) en Bart (30), en opa van twee kleinkinderen. Guusje werkte 42 jaar bij de post, deels als sorteerder en deels als postbode. Zelf heeft hij ook gevoetbald bij de reserven van SK Snaaskerke.
“Tien jaar lang was ik actief als spits bij groen-zwart. Jaarlijks scoorde ik meer dan 30 goals. Ik speelde weinig in de eerste ploeg, bij de reserven was het plezanter. Ik speelde er samen met de broers Kris en Eric Finaut, met Johan Caura en met Rik Van Belle, mensen die nu nog steeds, zoveel jaren later, actief zijn in het bestuur van SK Snaaskerke. Wij vormden een gezellige spelersgroep en na de wedstrijd was de derde time even belangrijk als de match zelf. Toen we kampioen speelden met de reserven hebben ze mij in een kruiwagen rondgevoerd in de gemeente, van café naar café. Daar zijn blijkbaar beelden van. We waren en zijn nog altijd de beste vrienden. Eric, Kris en Rik hebben gekozen om als bestuurslid mee te werken aan het succes van ons ‘clubje’, dat vroeger in de schaduw stond van het grote KE Gistel, dat tot in vierde nationale heeft gespeeld, maar failliet is gegaan. KEG was op sterven na dood, maar zal volgend jaar weer heropstarten in vierde provinciale. SK Snaaskerke doet veel beter en speelt in tweede provinciale.”
Ik heb telkens enkele dagen nodig om een nederlaag te verteren
Van ASO naar SK
“Mijn hart heeft altijd groen-zwart gekleurd”, vervolgt Guusje, “Blijkbaar hebben we dat te danken aan de eerste voorzitter, die een supporter was van Cercle Brugge. Eerst was ik gewoon supporter van ASO en trainer Norberto Hofling, en van KV Oostende, met Bonomi, Swietek, Essende en Obi, in de tijd van Raoul Peeters. Toen SK Snaaskerke beter en beter ging presteren en naar derde en tweede provinciale promoveerde, ben ik vurige fan geworden van SKS. We hebben samen met de ‘oude’ vrienden het 40- en 50-jarig bestaan van de club gevierd. Wel en wee, zakken en stijgen heb ik meegemaakt. Ik mis geen enkele thuiswedstrijd en als ze niet te ver op verplaatsing spelen, zoals in Bredene of in Oudenburg, rijd ik er met de fiets naartoe. Als Snaaskerke verloren heeft, ben ik niet om aan te spreken en kan ik heel dwars zijn. Mijn vrouw weet dat. Als ik al fluitend van mijn fiets stap, weet ze al dat het goed zit. Als ze verloren hebben, zijn er enkele dagen nodig om dat te verteren.”
“Normaal ben ik een rustige mens”, lacht Guusje, “maar op en rond het voetbalveld word ik plots een vurige supporter. Ik kan niet zwijgen tegen de spelers en zeker niet tegen de scheidsrechter. Als die niet eerlijk fluit, dan durf ik wel eens kwaad worden en heftig te keer gaan. Ik weet niet wat ik dan allemaal durf uitkramen, maar heel beleefd is het niet altijd. Volgens Ingrid kon ik vroeger ook al serieus uithalen tegen de ref. Toen Andi bij de jeugd van SV Bredene voetbalde, heb ik blijkbaar eens geroepen: ‘Als je niet scoort, krijg je vanavond geen eten!’. Andi heeft in de eerste ploeg van Bredene en van Zerkegem gespeeld. Ik heb die ploegen gevolgd, maar was wel rustiger dan nu in Snaaskerke.”
In tweede blijven
Dit jaar draait het minder vlot bij SK Snaaskerke. Het behoud is zeker nog niet veilig. “Ze scoren moeilijk en het zal spannend blijven tot het einde van het seizoen”, weet Guusje. “Zondag wonnen ze met 0-3 in Kanegem en hebben gouden punten gepakt. Dat was voor mij een grote opluchting. Ik ken de meeste spelers, zeker die van de A-kern. Ze aanvaarden me als super fan en weten dat ik af en toe uit de bol kan gaan naast het veld. Ik hoop dat ze in tweede provinciale kunnen blijven. De reeks is niet zo aantrekkelijk, maar tweede is toch beter dan derde! Met Wim Crabeels hebben ze een schitterende trainer en ik vind het jammer dat hij straks afscheid zal nemen. Geen probleem, Didier Crombez zal dat ook goed doen en mijn goede vrienden van het bestuur en mama Marleentje Blomme, de vrouw van Eric Finaut en baas van de kantine, zijn er ook nog altijd.”
Gezonde jeugdwerking
“SK Snaaskerke is een mooie familieclub met een gezonde jeugdwerking. Het is in feite uitzonderlijk dat zo een klein dorpje kan uitpakken met zo een fantastische jeugdwerking. Mijn hoed af voor het bestuur van SK Snaaskerke, de club waarvan ik supporter ben, met hart en ziel!”
Vurige supporter
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
