Al meer dan veertig jaar is Fons Roets (FRO) schrijvend actief in de regionale sportwereld. Als sportliefhebber pur sang leerde hij honderden mensen en hun verhaal kennen. Iedere week duikt hij in de archiefdoos vol herinneringen en anekdotes.
Danny Vandeput werd geboren op 14 augustus 1957 op de Konterdam in Oostende. Zijn ouders, Brusselaars Jacky Vandeput en Rosette Helsmoortel waren tot 1970 de uitbaters van Café Pelikaan in de Zandvoordestraat, waar Danny opgroeide met zijn zus Rita. De familie Vandeput woonde in de Zonnestraat. Kleine Danny ging naar de basisschool Ernest Vanglabbeke op de Meiboom en trok dan voor drie jaar ‘Moderne’ naar het Atheneum.
Hij volgde dan drie jaar Stedelijk Technisch Instituut aan het station, waar hij het diploma A2 Mechanica behaalde. Drie maanden later, in december 1977, kon hij al aan de slag als elektricien bij Clemaco, de firma die instond voor onderhoud van de motoren van de marineschepen. Na 22 jaar verhuisde de firma naar Zeebrugge en daar heeft Danny ook nog 20 jaar gewerkt. In totaal was hij 42 jaar actief bij dezelfde firma voor het onderhoud van alle grote en kleine mijnenvegers en sleepboten. Hij had er bekende collega-voetballers, zoals Dirk Wittewrongel, Rudi Tempere, Patrick Derycke en John Vanmullem.
Danny huwde in 1979 met Micheline Demol, die hij leerde kennen in het uitgaansleven. Ze zijn de fiere ouders van vier kinderen: Nick (42), Kenny (36), Shari (34) en Shana (33). Er zijn ook al vier kleinkinderen, en de vijfde is op komst. Samen met Micheline baatte Danny 13 jaar lang de jeugdkantine uit op de Schorre. Na vele jaren op de Konterdam en acht jaar in de Melinda woont Danny nu al zeven jaar in Chrystal Palace, het appartementencomplex naast de Diaz Arena.
Knokken
Danny begon van kleins af te voetballen bij VG Oostende.
“Ik was tien jaar toen ik met een maat de matchen van VGO volgde op Armenonville”, vertelt Danny. “Bij één van de trainingen mochten we ook een lidkaart tekenen. Mon Vandenberghe was mijn eerste trainer en mijn eerste match mocht ik spelen met de miniemen in Heist. Ik debuteerde als rechtsback. Ik herinner me een zware nederlaag als cadet op ASO. In alle categorieën heb ik als jongste speler, geboren in augustus, veel op de bank gezeten en flink moeten knokken om een plaats in de ploeg af te dwingen. Het tweede jaar junior, in ‘74, traden we met UEFA’s aan in competitie. Voor onze match tegen het sterke ASO waren er 1.300 voetbalfans aanwezig. We speelden twee keer gelijk.”
“Mijn foto hangt nog in het stadion, maar ik heb geen recht op een gratis abonnement”
“Als junior mocht ik al meerdere keren aantreden bij de reserven en in 1978 maakte ik mijn debuut. Ik mocht nog tien minuten invallen, in de eerste ploeg, op Patro Eisden, waar Lei Clijsters de vedette was. Het jaar erop vertrokken de ervaren spelers en hadden we een heel jonge spelersgroep met Freddy Qvick als trainer. Dan zakten we naar derde klasse. Het jaar voor de fusie wonnen we de twee derby’s tegen AS Oostende, 1-3 daar en thuis 2-1. We eindigden zesde.”
De fusie tussen ASO en VGO was al eens spaak gelopen, maar in 80-81 was het een financiële noodzaak. Danny Vandeput moest ‘verhuizen’ naar het Albertpark en het groen van ASO kwam bij het rood en geel van VGO.
“Het begin van de fusie, met meer dan 30 spelers, was moeilijk”, weet Danny. “De ASO-spelers verdienden dubbel zoveel als de VGO-spelers. In ‘84-’85 eindigden we eerste, gelijk met Bergen, maar door verlies tegen Bornem misten we de promotie. Trainer Desmet verving mij als centrale verdediger bij de rust en in het vierde kwartier scoorde Lofombo twee keer. We misten de titel en de promotie. In seizoen ‘89-’90, met trainer James Storme, verloren we met 0-5 van Harelbeke. We misten weer de titel, het was één van de zwarte dagen uit de geschiedenis van het Oostends voetbal.”
Handzame
Raoul Peeters, de ‘transfertrainer’ had geen plaats voor Danny Vandeput in de ploeg en het KVO-boegbeeld koos voor een seizoen bij Handzame, dat toen in vierde klasse actief was.
“Na Handzame kreeg ik de kans via wijlen Toone Janssens om terug te keren naar VG Oostende, dat in tweede provinciale speelde met Charles Thieren in het doel. Via eindronde en winst in de finale op Bellegem promoveerden we. In 1997 stootten we door naar de finale tegen RWDM. Ik had toen een sterke ploeg. Na vele jaren U15 ben ik in 2003-2004, samen met Geert Peene, ook trainer geweest van UEFA’s en Beloften, onder Bodart. Ik ben bij KVO jeugdtrainer of coördinator gebleven tot 2017. Mijn laatste ploegen waren U11 en U10, waar mijn kleinzoon Owen bij speelde.”
Terreinverzorger
Daarna is Danny overgestapt naar de job van terreinverzorger, verantwoordelijk voor het trekken van de lijnen, op de jeugdvelden op De Schorre.
“Eerst was ik assistent van wijlen Eric Heyrick en later nam ik ook oefenvelden van de eerste ploeg voor mijn rekening. Verleden jaar was ik alleen verantwoordelijk voor de vier oefenvelden en het hoofdterrein op het Albertpark. Dat was geen probleem tot eind vorig seizoen. Ik kreeg plots een telefoon dat ik mijn sleutels mocht ingeven. Ze hadden iemand anders gevonden voor de job. Na 41 jaar trouw lid als speler, trainer, kantine-uitbater en terreinverzorger, was dat een koude douche voor mij. Het familiair gevoel bij KVO is weg, niet alleen bij de eerste ploeg, maar ook bij de jeugd. Mijn foto hangt nog in het stadion, maar een gratis abonnement kan er niet meer van af. Gelukkig zijn Micheline en ik nog actief bij de KVO-seniorenwerking. Het voetbalhoofdstuk is voor mij afgesloten. Ik ga veel fietsen, speel petanque en poolbiljart in de Oswherlu en binnenkort volg ik ook tennislessen.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
