Sportstad Roeselare pakt uiteraard graag uit met wereldkampioen Yves Ngabu, maar ware het niet van de voetbalcarrière van pa Jean-Pierre Mbemba Ngabu, dan was er geen sprake de voetballer die zich succesvol omschoolde tot bokser. “Weet je dat dat Yves vernoemd is naar Yvette, de vrouw van wijlen van Fernand Bril?”, zegt pa Jean-Pierre. Zelf speelde Jean-Pierre twee jaar voor RSC Anderlecht, maar ook anderhalf decennium bij FC Roeselare. We grasduinden even in het verleden en vonden zelfs de geboortefoto van de kleine Yves terug.
Jean-Pierre Mbemba Ngabu (57) drukt zich nog het liefst in het Frans uit. Terwijl Yves op de achtergrond wat details in de juiste richting tracht te krijgen, blikt zijn pa met plezier nog even terug op zijn eigen voetbalcarrière. Ook in Yves zag hij vooral een voetballer. “Toen hij begon te boksen, geloofde ik mijn oren niet. Maar zie nu, hij is wereldkampioen en welke vader zou niet trots zijn op een zoon die zo een prestatie neerzet.”
Het RSCA van scifo
Voetballen deed Jean-Pierre, die geboren werd in Kinshasa, bij Etoile de Congo tot hij halfweg de jaren tachtig bij RSC Anderlecht aan de slag kon. “Ik speelde er vooral bij de reserven. In de eerste ploeg geraken was toen niet makkelijk. Ik moest er toen opboksen tegen gasten als Enzo Scifo en Juan Lozano. Maar ik speelde toen ook samen met de jonge Luis Oliveira, die later wel zou doorbreken bij Anderlecht. We deelden zelfs een kamer. Maar nadien zijn we elkaar wat uit het oog verloren.”
Het was Fernand Bril, voorzitter en mecenas bij het toenmalige FC Roeselare, die Jean-Pierre naar de Rodenbachstad haalde. “Ik was toen de eerste Afrikaanse voetballer bij Club. Later zouden er nog anderen volgen. Lucky M’Siska en Stone Nyirenda om er maar twee te noemen. Die wonen hier wat verderop, ik heb nog vaak contact met hen.”
Legendarische derby’s
Van origine was Jean-Pierre een middenvelder. “Maar de trainers bij FC Roeselare stelden me op diverse posities op. Ik was nogal een sterke beer, dus als er iemand uit de wedstrijd moest gehouden worden kreeg ik die taak op mij.”
Het waren ook de gouden tijden van het Roeselaarse voetbal, met de derby’s tegen SK Roeselare. “Dat leefde al van weken voordien. En volk dat daarop af kwam, niet te doen.” Maar de ploegmaats van Jean-Pierre en co leerden hun Afrikaanse teamgenoten de geneugten van het leven kennen. “Er was niet veel nodig om een feestje te bouwen in die tijd”, lacht Jean-Pierre.
“Het klopt dat Lucky M’Siska en ik ooit met onze fiets op de autosnelweg zijn beland”
Zijn echtgenote reisde hem achterna toen hij in Roeselare was neergestreken. De twee oudste kinderen Fabrice (40) en Lydie (38) werden in Congo geboren. Yves (34) en Randy (27) in België. “Ik ben geboren in de kraamafdeling van het Heilig Hartziekenhuis en was toen de eerste Afrikaan, de eerste zwarte baby, die hier het levenslicht zag. Er is daarover zelfs een artikel in de krant verschenen”, weet Yves.
Jean-Pierres ogen fonkelen nog als hij over zijn dagen bij de voetbalploeg die de thuiswedstrijden op Krottegem afwerkte praat. “Ik heb veel te danken aan het voetbal, en ook aan Fernand Bril. Hij bezorgde me een job. Weet je dat Yves vernoemd is naar Yvette, de vrouw van Fernand. Ze is overigens ook zijn meter.”
Mee op de spelersbus
De kleine Yves was ook telkens op post bij de wedstrijden van zijn pa.
“Ik ging echt overal mee. Op verplaatsing zat ik tussen de spelers op de bus, ook in de kleedkamer liep ik rond en ik ging ook overal de ballen halen. Ik heb ook nog heel wat herinneringen aan die dagen, de sfeer op die voetbalmatchen was dan ook ongelofelijk.”
Er hangen natuurlijk ook nog leuke anekdotes aan vast. Zoals die keer dat Lucky en Jean-Pierre een tochtje gingen maken met de fiets. “We hadden net een fiets gekregen van Antoon Van Den Berghe”, zegt Jean-Pierre. De voetbalmecenas grossierde in fietsen die hij gretig deelde met de spelers. “Lucky en ik gingen ermee fietsen, maar kenden de weg niet goed. Uiteindelijk belandden we zelfs met de fiets op de autosnelweg. Een anekdote waar we later nog vaak om gelachen hebben.”
Jean-Pierre speelde heel wat seizoenen bij FC Roeselare, maar trok ook nog even naar KMSK Deinze. “Dat was toen tweede klasse, sommigen dachten dat het daar niet zou lukken, maar ik speelde er wel. En ook AA Gent toonde ooit interesse. Maar ik keerde uiteindelijk terug naar FC Roeselare en dat is nog altijd mijn club natuurlijk. Ik ga er ook nog af en toe kijken.”
Zo sterk als Lukaku
Zeker toen Yves er ook als jonge voetballer doorbrak, nu al bijna 20 jaar geleden, stond hij op de eerste rij. “Je mag Yves gerust vergelijken met Romelu Lukaku, hij was ook zo’n sterke beer. Marc Degryse kwam hem ooit scouten voor Club Brugge, dat is ook een ploeg waarvoor ik supporter. Ondanks mijn verleden bij Anderlecht, ben ik een Club-fan, van Club Brugge en Club Roeselare.” Yves trok van Roeselare naar Winkel Sport dat toen in vierde nationale uitkwam, uiteindelijk koos hij voor KSKV Zwevezele waarmee hij de opmars meemaakte vanuit vierde provinciale naar de nationale reeksen, er met de ploeg titels pakte en zelf ook topschutter werd, maar waar hij vooral ook het voetbal met het boksen kon combineren. “Eerlijk, ik was er in eerste instantie niet gelukkig mee dat hij ging boksen, ik wilde ook niet gaan kijken”, lacht de trotse pa er nu om. “Ik had hem liever bij Club Brugge gezien. Maar kijk nu, hij is wereldkampioen. En als het mogelijk is, woon ik zijn kampen bij. Maar in Australië waar hij zijn IBO-wereldtitel pakte, was ik er uiteraard niet bij. Onze jongste zoon Randy wel, die gaat overal mee met zijn broer.”
Trainen in Zuid-Afrika
Yves is even in het land, het is dan ook hectisch. Van de ontvangst op het stadhuis tot het geven van de aftrap van een match bij Club Roeselare. “Maar dat is leuk natuurlijk en als ik wil, word ik haast elke dag uitgenodigd om ergens te gaan eten”, lacht hij. Straks trekt hij ook naar Congo waar hij door de minister van Sport ontvangen zal worden. Ondertussen is het ook uitkijken naar een volgende kamp. “Er spelen wel wat zaken, maar concreet zijn die nog niet.”
Pa Jean-Pierre onderhoudt ook graag de conditie, hij gaat soms lopen in het Sterrebos. En in het dagelijkse leven is hij heftruckbestuurder bij Westfro in Staden. Yves huist op zijn appartement in Roeselare, maar komt nog vaak langs bij zijn ouders in de Damaststraat. “Toen ik geboren werd, woonden we in de Westlaan en later in de Wallestraat”, zegt de op en top Roeselarenaar. Thuiskomen doet hij hier in Roeselare, maar straks is hij opnieuw aan het trainen in Zuid-Afrika, met Ilunga Makabu, die ook Congolese roots heeft en van 2020 tot 2023 WBC-wereldkampioen was bij de cruisergewichten.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
