Na de titel en bekerfinale vorig seizoen staan de beloften van KV Oostende opniéuw bovenaan het klassement. Zes matchen gespeeld, drie zeges, drie draws. Netjes. “We zijn heel positief hoe iedereen ons voetbalverhaal oppikt”, zegt coach Jordi Lemiengre (49). Tegelijk leeft hij ook mee met het dipje bij de A-kern.
Afgelopen maandag lukte KVO pas in de extra tijd de 1-1-gelijkmaker tegen KV Kortrijk. Een goed resultaat tegen een goeie tegenstander. Maar Lemiengre zet er meteen een kanttekening bij.
“Als we even efficiënt waren als Kortrijk, dan wonnen we met 4-1. Kansen afmaken is een werkpunt. Net als tegen KVK speelden we ook 1-1 tegen Sint-Truiden. Van beide teams verwacht ik dat ze bovenin zullen meedraaien. Tot nu toe zijn we ongeslagen en da’s natuurlijk leuk. Anderzijds: dit is pas het begin. Het is nog te vroeg om te zeggen dat we even goed zullen doen als in het kampioenschap van vorig jaar.”
“Of ik druk voel? Positieve druk, ja. Samen met assistenten Geert Peene, Guy Vallaeys, Charles Thieren, Tim Langeraet en Eva Romswinkel ben ik tevreden over de resultaten, maar ook verrast hoe goed de spelers ons voetbalverhaal oppikken. Niet vergeten: heel wat spelers van de kampioenenploeg van vorig seizoen zijn vertrokken, de gebleven spelers moesten de hoofdrollen overnemen, en het was wat afwachten wie de stap van de U18 zou maken. Vorig jaar speelden ze vooral in een 4-3-3-formatie, nu spelen we regelmatig in een 3-5-2. Ik kan niet genoeg benadrukken dat élke speler belangrijk is in ons verhaal.”
Dankbaarheid
Voor Jordi Lemiengre – afkomstig uit Meulebeke, maar al sinds 1996 verliefd op de stad Oostende – is het U21-trainerschap een mooie uitdaging bij de club waar het voor hem allemaal begon. In 2013 werd hij assistent onder Frédéric Vanderbiest. Hun verhaal zou 82 matchen duren. En wat te zeggen van het vervolg, tot juni 2019: liefst 97 wedstrijden aan de zijde van Yves Vanderhaeghe, 36 als assistent van Adnan Custovic, 33 bij Gert Verheyen, en nog eens acht en vier matchen met Hugo Broos en Franky Van der Elst.
“Ik ben blij die cijfers te horen”, glundert Lemiengre. “Ik ben dankbaar voor de momenten die ik heb mogen meemaken – de bekerfinale en Europees voetbal, drie keer play-off 1, de finale van play-off 2 winnen – ik heb veel van de coaches opgestoken, en ik heb altijd dankbaarheid gekend. Franky, Custo, Gert…: ik hoor ze nog regelmatig. En Yves is een echte vriend. Het respect dat hij uitte naar de mensen rond hem, zijn waarden die je niet vaak terugvindt in het profvoetbal.” Ook later bij Kortrijk werkte Jordi aan zijn statistieken, met 59 matchen voor Vanderhaeghe en tien met Luka Elsner.
KVO, mijn club
Lemiengre staat ook te boek als iemand die dicht bij de spelers staat. “Voor en na een match deed ik altijd een babbel met de spelers en ik onderhield altijd een goeie band. (lacht) Als ik iéts positiefs over mezelf mag zeggen, is het wel de relaties die ik met de spelers onderhoud; toen en nu. Na de beloftematch tegen Kortrijk, afgelopen maandag, kwam KVK-assistent-trainer Joseph Akpala – die nog speler was in m’n assistentenperiode bij KVO – nog hartelijk een babbeltje slaan. Leuk dat zoiets in het voetbalwereldje kan. Dat kan soms meer deugd doen dan een goeie uitslag”, zegt de coach.
“Het respect dat Yves Vanderhaeghe toont voor de mensen rond hem is zeldzaam in profvoetbal”
“Kijk, ik geef grif toe: toen in 2019 mijn verhaal bij KVO plots stopte, was ik erg ontgoocheld. Mijn doel was er te blijven en ik had toen al interesse om de beloften te coachen. Als assistent bij de A-kern werkte ik namelijk nauw samen met Andy Vervenne bij de beloften. Na zeven jaar assistent-trainer was KVO mijn club geworden.”
Soms wint het verstand
“Ik geef nu sportles aan het Maritiem Instituut, in combinatie met het trainerschap. Van al mijn jaren als assistent was ik maar twee jaar fulltime in het profvoetbal actief, bij Kortrijk. In mijn eerste seizoen onder Vanderbiest, in 2013, combineerde ik het onderwijs met voetbal. Maar mijn ontslag bij zowel Oostende als Kortrijk deden me inzien dat ik – althans op dit moment – niet meer fulltime in het profvoetbal wil staan. De onzekerheid is te groot. Let op: elke dag met voetbal bezig zijn is zowat het mooiste dat er is. Maar soms wint het verstand de strijd tegen het hart.”
Wat blijft plakken
De resultaten van de beloften staan in contrast met de mindere periode bij de A-kern, al mag je de twee niet met elkaar vergelijken.
“Stijn Vreven, Kurt Bataille, Michiel Jonckheere, Korneel Deceuninck, ikzelf…: we zijn allemaal KVO en willen allemaal winnen. Natuurlijk doet het pijn om te zien wat er met de club gebeurt. Op financieel vlak moet er een overnemer komen, om op lange(re) termijn met de club positief vooruit te kijken. En sportief is het devies simpel: winnen. Maakt niet uit of je goed of slecht speelt, winnen geeft een ander gevoel en mood. Het gevoel van een zege als groep is onbeschrijflijk. Verliezen, dat blijft plakken.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
