Bij SK Vlamertinge B stonden de laatste weken regelmatig de namen van twee broers op het wedstrijdblad. Een broederpaar dat in dezelfde ploeg speelt, is zeker geen unicum, maar de hereniging op een voetbalveld van Kenneth (26) en Jens Bruneel (24), afkomstig van Loker, is toch wel uitzonderlijk.
De jongste van de broers genoot zijn opleiding als jeugdspeler onder andere bij SV Roeselare en KV Kortrijk, maar koos op zestienjarige leeftijd voor de fiets. “Ik was op die leeftijd gebeten door de wielermicrobe en had even genoeg van voetbal. Wellicht zaten de verre verplaatsingen naar de trainingen er ook wel voor iets tussen. Corona was echter een serieuze spelbreker, waardoor ik de voorbije twee jaar nog zelden op de fiets zat en wedstrijden betwistte.”
“We hebben in onze jeugdopleiding inderdaad heel dikwijls bij dezelfde clubs gespeeld”, vult Kenneth aan. “Ik ben iets ouder dan Jens, waardoor we echter nooit in dezelfde ploeg stonden. Op latere leeftijd is dit nu wel het geval en dat vind ik best leuk. Ik heb wel wat moeten aandringen, want Jens is eerder een timide jongen en heeft soms een duwtje in de rug nodig om de eerste stap te zetten.”
Jens heeft er zeker geen spijt dat hij op aanraden van zijn broer de voetbalschoenen terug uit de kast haalde. “Het is waar dat Kenneth me wat gepusht heeft om opnieuw te voetballen. Door hem was het gemakkelijker om me te integreren in een groep die al een tijdje samenspeelt. Wellicht zou ik zelf nooit het initiatief genomen hebben, maar achteraf bekeken, ben ik blij dat hij aandrong. Vlamertinge is een toffe club met een prima accommodatie. De eerste trainingen waren loodzwaar. Het was echt afzien met stramme spieren als gevolg.”
Getalenteerde speler
“Ik ben heel blij dat mijn jongere broer bij mij in de ploeg speelt”, vertelt Kenneth heel eerlijk. “Jens is een getalenteerde voetballer, die niet altijd het nodige geluk had om door te breken bij een grotere club. Ik ben er zeker van dat hij een hoger niveau dan vierde provinciale gemakkelijk aankan. Voor onze relatie als broers is het ook een goede zaak dat we samen in dezelfde ploeg voetballen. We zien elkaar vaker en maken veel plezier. Ik zie dat mijn broer openbloeit en na die vervelende coronaperiode terug vaker onder de mensen komt. Ik hoop oprecht dat we nog verschillende jaren samen op het veld kunnen staan.”
Zaterdag trok Vlamertinge op verplaatsing naar Reningelst. “Zelf kon ik er niet bij zijn, want in de match tegen Brielen liep ik een schouderblessure op. Mijn broer heeft er nog gespeeld. Voor hem was het wel een match waar hij naar uitkeek.” Kenneth beaamt volmondig de woorden van zijn jongere broer. “Ik kende nog bijna alle jongens van de ploeg en het was leuk om zaterdag tegenover hen te staan. Jammer genoeg verloren we de match met 3-0. Maar het allerbelangrijkste blijft echter dat we met de hele ploeg plezier beleven aan onze hobby. Ik ben er zeker van dat Jens er ook zo over denkt.” (PDC)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
