Zijn beroemde vader Cedomir is assistent van Hugo Broos bij de nationale ploeg van Zuid-Afrika. Dat betekent drie maanden thuis en even lang aan de andere kant van de wereld. Als Cedomir in ons land is, keuvelt hij uren over het spelletje met zonen Aleksandar en Nicola.
Aleksandar kon amper lopen of hij trapte al tegen een balletje bij Hertsberge. Toen hij zeven werd, hield hij het even voor bekeken. Later hervatte hij, veelal onder de leiding van de betreurde Bart Caenepeel, onlangs overleden. “Bart leerde me de knepen van het vak. We kroonden ons vaak tot kampioen in de jeugdreeksen. Dan ging het richting Oostkamp waar ik in de reeks U21 Rik De Mil als trainer had. Toen laatstgenoemde overstapte naar de eerste ploeg dacht ik meteen mijn kans te krijgen, maar ik toonde me te ongeduldig. Dus koos ik voor Hertsberge. Daar beleefde ik twee prachtseizoenen, bekroond met evenveel nacompetities. In mijn tweede kampioenschap lukte ik 20 goals en twee hattricks.”
Bijna bij Wingene
Bij KSC Blankenberge, de ploeg waar mijn vader ook nog furore maakte, vervolgde hij zijn carrière. “Het liep behoorlijk tot aan de winterstop. Dan liep ik bij de beloften een enkelletsel op en mijn verdere seizoen was om zeep. Loppem, Gistel, opnieuw Hertsberge en Loppem waren mijn volgende uitdagingen. Bij de Stormvogels gingen we voor de titel, maar corona legde de competitie stil met nog vijf matchen te gaan. We promoveerden als tweede. Wegens werk, bouw en trouw opteerde ik om de schoenen op te bergen. Wingene probeerde me te overhalen. In een impuls tekende ik. Kort daarna besloot ik toch niet bij die vereniging te gaan spelen. Nu prijken ze zowaar op kop. Vermits ik allerminst hypocriet ben, zal ik me nu ook niet meer aanbieden. Onlangs ontmoette ik Chris De Bisschop. Met hem en mijn pa voetballen we al heel lang in zaal. Na een lang gesprek kon hij me overhalen om naar Westkapelle te komen voetballen. Hij deed me zowaar weer goesting krijgen. Ik ben benieuwd.” (JPV)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
