Hij heeft een zwarte gordel als judoka, won ooit een rit in de Ronde van Togo en is als advocaat stilaan dé referentie op het gebied van sportrecht: maak kennis met Mathieu Baert. De amper 32-jarige Zwevegemnaar zorgde er onlangs voor dat het puntje op de ‘i’ van AC Milaan stond bij het topcontract van voetballer Charles De Ketelaere. “Ik werk graag met sporters, ze hebben dezelfde drive en passie”, zegt hij.
Het was dé transfer van deze zomermercato: de overstap van het 21-jarige Brugse jeugdproduct Charles De Ketelaere naar AC Milaan, de club van zijn dromen. Wekenlang werd erover onderhandeld. Eerst leek Milaan de boot af te houden, dan kwam Leeds op de proppen met een bod maar finaal kwam het toch tot een akkoord tussen Club en de Italianen. Een historisch akkoord bovendien, want met een transfersom van 35 miljoen euro werd Charles De Ketelaere de duurste voetballer die ooit vanuit de Jupiler Pro League naar een buitenlandse competitie trok. Achter de schermen waren het drukke tijden voor zijn makelaars Tom De Mul en Yama Sharifi van A Group, maar ook voor advocaat Mathieu Baert. Hij moest ervoor zorgen dat alles wat onderhandeld en afgeklopt werd uiteindelijk ook netjes in heldere contracten werd gegoten.
Hoe kwam men bij jou terecht?
“Ik heb vroeger zelf gesport: ik heb een zwarte gordel in judo en tijdens mijn studies Rechten heb ik een aantal jaren gekoerst bij de elite-zonder-contract. Ik was niet goed genoeg om prof te worden, maar ik heb wel de rondes van Rwanda, Congo en Togo gereden. In die laatste won ik zelfs een rit. Ik besloot om van sportrecht mijn specialiteit te maken en binnen advocatenkantoor Everest steunen ze me daar volop in. Ik begon met enkele kleinere dossiers, werkte ondertussen ook als academisch consultant Sport & Criminaliteit aan de UGent en bouwde heel wat kennis op. Intussen mag ik de Internationale Tennisfederatie en de Pro League tot mijn klanten rekenen en doe ik sinds een jaar ook alle transfers voor A Group. Ook de transfer van de Nederlandse international Vincent Janssen (28) naar Antwerp heb ik mee begeleid.”
Wat is jouw rol precies?
“Onderhandelen, dat doe ik niet. Een transfer zoals die van Charles, daar gaat weken onderhandelen aan vooraf. Dat is de verdienste van A Group. Wat ik doe, is er achteraf voor zorgen dat alles correct op papier komt. In Italië nog documenten nakijken, advies geven over welke aspecten best nog eens bekeken worden, mogelijke valkuilen signaleren. Dat kan van alles zijn. Het correct stipuleren van premies bijvoorbeeld, zodat daar achteraf geen discussie kan over zijn. Zo’n contracten tellen al snel 25 pagina’s en dan zijn er nog de contracten voor de makelaars ook. Er komt enorm veel papierwerk bij kijken en elke zin op elk document moet van alle partijen een akkoord krijgen. Een hoop werk dus.”
Als zo’n transfer in de lucht hangt, ben jij dan altijd standby?
“De mensen van A Group hebben me gevraagd om niet met verlof te gaan deze zomer. Er stonden een paar belangrijke transfers op til en dus ben ik thuis gebleven. Mijn vrouw en ik waren net aan het verhuizen toen Charles’ transfer plots in een stroomversnelling kwam. Ik ben, al bellend met Tom en Yama, nog een paar verhuisdozen gaan afzetten, enkele uren later zat ik met de hele entourage op het vliegtuig naar Milaan. Dat is het leuke aan dit werk: het gaat vooruit. Dat moet ook. Clubs kunnen weken onderhandelen maar eens er een akkoord is, moet dat binnen de 48 of zelfs 24 uren op papier staan. Dat is kicken.”
Het moet toch indrukwekkend zijn om te landen op een vliegveld vol tifosi.
“Wij zien dat niet, wij komen een paar minuten later dan Charles uit het vliegtuig. Als wij dat vliegtuig instappen, weten we dat we drie dagen later weer thuis zijn. Voor zo’n jonge voetballer is dat anders. Die vertrekt en die is plots inwoner van Milaan. Dat moet pas indrukwekkend zijn. Maar Charles bleef daar heel rustig, heel nuchter en cool over. Terwijl hij zijn sportieve testen aflegt, ben ik dan volop bezig met de laatste puntjes op de ‘i’ te zetten. Tot vijf minuten voor de officiële ondertekening van het contract is dat stressen. Dan kijk ik of de documenten echt wel honderd procent overeenkomen met wat op mijn laptop staat, of er niet nog ergens een foutje in geslopen is. Ook nadien check ik of alle handtekeningen wel op de juiste plaats staan. Pas daarna, bij een etentje ’s avonds, volgt de ontlading.”
Het gaat dan ook over veel geld.
“Ook voor mij is 35 miljoen euro een abstract bedrag, maar ik sta daar niet bij stil. Dat is wat overeengekomen is, aan mij om dat in een contract te gieten. Natuurlijk is het leuk dat je als advocaat kan werken met mensen die vermogend zijn. Voor veel jonge advocaten, die vaak optreden voor mensen zonder financiële middelen, is het soms niet evident. Ik kan mijn uurloon met een gerust hart factureren. Anderzijds: in onze branche zit er enorm veel druk op de ketel. Als een sporter plots ergens van een competitie wordt uitgesloten of er wordt plots een voetbalmatch geannuleerd en daar is discussie over, dan moet je meteen in actie kunnen schieten. Desnoods op vrijdagavond om 23 uur. Vergelijk het met sport: als er een zaak binnenkomt, start voor mij de wedstrijd. En die moet ik winnen. Lukt dat, dan ben ik de gelukkigste mens ooit. Verlies ik, dan loop ik er twee dagen slecht van.”
Zijn sporters makkelijke cliënten?
“Ze hebben dezelfde drive en passie, daarom werk ik graag met hen. Ook met wielrenners. Ik heb al een paar mooie zaken in die wereld gehad, maar in tegenstelling tot de voetbalwereld staan ze daar meer op discretie. Of ik dit altijd ga blijven doen? Ik zou meteen ja zeggen maar het is ook enorm belastend. Ook voor het thuisfront. Mijn vrouw en ik verwachten in oktober ons eerste kindje. Als je weet dat ik de voorbije weken van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat gewerkt heb, dan ga ik toch eens moeten puzzelen om te zien hoe ik dat allemaal voor elkaar ga krijgen. Maar eerst de verhuis afwerken. Er moeten nog een paar dozen dringend uitgepakt worden.” (lacht)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
