Xavier Dekeyser is ambitieuze laatbloeier in rallysport: “Ik neem alleen maar berekende risico’s”

Xavier Dekeyser. (foto HDV)
Freddy Vermoere
Freddy Vermoere Medewerker KW

Xavier Dekeyser telt af: nog één week en hij kan opnieuw zijn kunsten tonen als rallyrijder. De bedrijfsleider van Betonwerken Dekeyser is met zijn 48 jaar een laatbloeier in het wereldje van de snelle wagens. Vorig jaar zette hij er zijn eerste stappen in. Dat beviel hem zo goed dat hij amper kan wachten om er nu opnieuw in te vliegen. “Ik hoop top vijf te rijden.”

De Renault Clio waarmee Xavier Dekeyser straks opnieuw over de wegen zal scheuren tijdens de wedstrijden, staat nog in de garage voor onderhoud als we onze afspraak hebben.

“Als hij maar helemaal op punt staat tegen vrijdag 24 februari”, zegt de Waregemnaar. “Dan start ik in de Rally van Haspengouw, de eerste van twaalf snelheidsraces dit jaar.”

Veel beginnende rallyrijders zijn twintigers, jij bent een pak ouder. Een late roeping?

“Ik droom al van mijn zeventiende om in de rallysport te stappen, maar door omstandigheden komt het er nu pas van. Toen ik een bedrijf in betonwerken startte, ging al mijn aandacht daar naartoe en werkte ik bijna zeven dagen op zeven. Ook mijn vrouw stond lang op de rem omdat we drie kinderen op te voeden hadden. Dat was in eerste instantie de prioriteit.”

En nu krijg je wel groen licht?

“Inderdaad, ik ben er blij om. Mijn vrouw is zelf geen fan van rallysport maar ze wilde me ook niet langer tegenhouden omdat ze weet dat dit mijn grote droom is. Ze kan ermee leven, zegt ze. (glimlacht) De kinderen vinden het wel tof. Onze oudste zoon van dertien is ook al helemaal bezeten van alles wat met auto’s te maken heeft. Op het bedrijventerrein rijdt hij zelf ook al eens met de clarck. Ik ben in elk geval bijzonder blij want ik ben echt verslaafd aan de rallysport. Bovendien was het nu of nooit. Je moet er ook niet meer aan beginnen als je zestig bent. Ik ken weinig rallyrijders van die leeftijd.”

Wat trekt je er zo in aan?

“Dat autoracen is echt verslavend. Het geeft me telkens weer een kick. Bovendien heb ik ook een zekere ambitie en wil ik in de Clio Trophy top vijf kunnen rijden. Ik kijk in het bijzonder uit naar de Rally van Ieper eind juni. Dan gaat een kinderdroom in vervulling.”

Zonder gevaar is het allemaal niet, er vallen al eens dodelijke slachtoffers.

“Ik ben er me van bewust dat er een risico aan vast zit. Mijn vrouw en mijn kinderen zeggen me voor het vertrek altijd dat ik voorzichtig moet zijn. Ik ben ook niet roekeloos. We halen dan wel snelheden van 175 km per uur, maar ik neem in de bochten alleen berekende risico’s. Vorig jaar is alles goed verlopen. In de Rally van de Condroz ben ik één keer van het circuit afgegaan en hing de auto met de voorste wielen boven een gracht. Erg was het gelukkig niet en er was geen schade aan de wagen.”

Je copiloot is een vrouw: de Kortrijkse immomakelaar Nele Tassaert. Is dat thuis makkelijk te verkopen?

“Nele en haar man Bart Vanhoutteghem zijn hele goede vrienden. Nele is zelfs doopmeter van onze jongste. Belangrijk is dat we met de twee koppels samen de data vastleggen van de rally’s waar we aan gaan deelnemen. Op die manier zijn we allemaal tevreden en gaat het prima. Nele was al elders copilote en is al even verslaafd aan de rallysport als ik.”

In het dagelijks leven ben je bedrijfsleider. Ben je door je nieuwe hobby de rol wat aan het lossen als ondernemer?

“Dat niet. Maar de vele jaren dat ik bij wijze van spreken zeven dagen op zeven in de weer was, zijn wel voorbij. We zijn nu met twee vennoten, wehebben een prima verstandhouding en mijn collega gunt me mijn pleziertje. Rally’s vinden ook altijd tijdens het weekend plaats en dus dwarsboomt mijn hobby het werk niet.”

Je bent ooit in je eentje gestart en hebt nu dertig mensen in dienst. Ik vermoed dat je daar toch wel trots op bent.

“Dat is zeker het geval, al wil ik ook onderstrepen hoe belangrijk het is dat ik goede medewerkers heb. Mijn meestergasten zijn nog altijd dezelfde van in de begindagen. Ze zijn erg belangrijk voor me. Ik heb er ook altijd naar gestreefd om een goed contact te hebben met de mensen die hier werken.”

De ondernemersorganisatie VOKA slaakte onlangs een alarmkreet over de moeilijke zoektocht naar personeel. Valt het bij jou mee?

“Als vandaag een goede werkkracht zich bij ons meldt, mag hij starten. Het punt is alleen dat mensen met dat profiel op dit ogenblik moeilijk te vinden zijn. Vlamingen vind je ook al niet meer. Het is geen toeval dat van de dertig mensen die hier werken er twaalf afkomstig zijn uit Polen en Roemenië.”

Waar ga je tot slot wel eens iets eten of drinken in Waregem als het werk erop zit en er geen rally in het verschiet is?

“Mijn vrouw en ik hebben twee favoriete cafés in Waregem: stadscafé Den Hemel en de Klauwaert. Nu bar Cottage ons vanaf dit jaar financieel gaat ondersteunen in de rally zul je ons daar ook wel vaker tegenkomen.”

(FV)