De Deerlijkse zusjes Silke en Femke Demoor schitteren momenteel bij Jeugdbasket Scaldis Zwevegem dat in tweede provinciale uitkomt. Samen zijn ze telkens goed voor meer dan de helft van de punten.
Het basketverhaal begon voor Femke in het eerste leerjaar. “Omdat mijn mama sporten belangrijk vindt ging ik op zoek naar de ideale sport”, vertelt Femke (22), studente psychologie. “Ik was groot voor mijn leeftijd en al vlug kwam ik bij Sparta Deerlijk terecht. Veel vrienden waren daar al actief wat de drempel lager maakte. Ik had al vlug de smaak te pakken en doe het tot op heden nog altijd heel graag. Ook Silke die groot was voor haar leeftijd zette al snel de stap.”
Goede trainers
“Toen ik naar het middelbaar ging maakte ik de overstap naar Waregem en na enkele proeftrainingen mochten we allebei starten. Silke verkoos echter om bij Deerlijk te blijven trainen. Ik maakte de omgekeerde beweging onder de vleugels van coach Jim Vervaeke bij de U19. Toen de ploeg stopte konden we bij de derde ploeg van Waregem terecht. Silke ook bij de U16.”
“We hadden heel wat goeie trainers in onze opleiding”, gaat Silke (20) verder. “Zo was er Jim maar ook van Ellen Lobbens en Freddy Vanthournout leerde ik veel bij.” In 2014 veranderde het leven van de zusjes drastisch toen hun papa uit het leven stapte. “We konden altijd op hem rekenen om ons naar de trainingen te brengen. Hij kwam ook graag kijken naar onze wedstrijden.”
“Hij was dan ook iedere wedstrijd mee en steunde ons. Hij was ook tafelverantwoordelijke bij Deerlijk van onze ploeg, wat we heel leuk vonden. Dat hij deze stap zette kunnen we ergens wel begrijpen na alles wat hij meemaakte. We hebben niet het gevoel dat hij ons in de steek liet. We hebben er ons dan ook bij neergelegd.”
“Hoe het gebeurt was natuurlijk anders wat het pijnlijk maakte. Het was zo plots”, zegt Femke. “We hadden het er heel lang moeilijk mee maar het slijt. Dit beïnvloedde ook mijn keuze om voor psychologie te gaan studeren en om het als iets positiefs te zien. Ik heb het gevoel dat ik iets zal kunnen betekenen op dit vlak.”
“Ondertussen spelen we nu samen bij Scaldis”, zegt Silke, studente sociaal werk. “We amuseren ons heel goed bij deze ploeg. Ook naast het veld zijn we een hecht team. Af en toe gaan we samen iets drinken. We hebben heel veel respect voor elkaar. Het is leuk iedereen te zien groeien. Hoe sommige meisjes evolueerden is heel mooi. Zo zijn er Joni en Elisa die al superveel progressie maakten. Met Veerle Lezy hebben we dan ook de perfecte coach voor dit team. Ze blijft altijd rustig en is heel ondersteunend. Een foutje maken in deze ploeg wordt niet scheef bekeken.”
Spelinzicht
“Op het veld zijn we geen concurrenten van elkaar want we spelen op een andere positie”, zegt Silke. “Femke heeft een heel goed shot en is groot en krachtig. Kwaliteiten die goed tot hun recht komen.” “Silke is de guard van de ploeg en heeft heel veel spelinzicht. Ze ziet als geen ander wat er gaat gebeuren. Hopelijk kunnen we als team nog een tijdje samenblijven.”
Dat de zusjes belangrijk zijn voor hun team is wel duidelijk met respectievelijk 23 en 13 punten gemiddeld. Ook hun mama Els Decottenier is heel sportief. In 1995 werd ze Belgisch kampioen wielrennen op de weg bij de elite. Ondertussen vond ze al enkele jaren een nieuwe passie: lopen.
Vorig weekend werd Els provinciaal Kampioen veldlopen bij de vrije sporters als lid van de Gavertrimmers. Een dag later haspelde ze een halve marathon af in 1.38 uur in Zonnebeke wat een eerste plaats in haar leeftijdscategorie opleverde. Momenteel rijgt ze de zeges aan elkaar in haar reeks. Over een maand staat de 40ste Kerstcorrida in Deerlijk met stip genoteerd in haar agenda.
Wie vragen heeft rond zelfdoding, kan terecht op de Zelfmoordlijn via het gratis nummer 1813 of op de site.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
