Stan Leemans speelde de afgelopen jaren in ons land bij Basket SKT Ieper en Kortrijk Spurs. Volgend seizoen trekt hij opnieuw richting Zwitserse competitie, voor hem helemaal geen onbekende. De terugkeer naar Zwitserland is niet alleen een sportieve stap, maar ook een hereniging met zijn vriendin en familie.
Stan Leemans ontpopte zich de voorbije jaren in ons land tot een heel betrouwbare ploegspeler. Gewaardeerd door vriend en vijand. Na dit seizoen verlaat Leemans ons land om opnieuw in Zwitserland te spelen. Hij zal in de tweede klasse uitkomen voor Central Swiss Basketball, een team dat de ambitie heeft om een stap hogerop te zetten.
AirBNB
“Wat de lockdown voor mij moeilijk maakte, was het feit dat mijn vriendin en mijn familie in Zwitserland wonen”, vertelt Leemans vanuit Zwitserland. “ Ik moest dus, voor het land op slot ging, beslissen of ik alleen in mijn appartement ging blijven of mijn spullen zou pakken om naar Zwitserland te vertrekken. Ik kon er verblijven bij mijn ouders of bij de familie van mijn vriendin. Uiteindelijk heb ik snel gekozen om te vertrekken. Dat ging de eerste twee weken goed. Daarna werd het snel duidelijk dat ik niet voor een langere periode uit mijn koffer kon leven in iemand anders zijn thuis.”
“Ik kan altijd op bezoek bij mijn ouders of bij de familie van mijn vriendin, maar ik miste mijn eigen thuis en mijn eigen ruimte. Zeker tijdens een periode waarin iedereen van thuis uit werkt was en er dus sowieso weinig ruimte en privacy was. De eerste lockdown was allesbehalve een gezellig lang bezoekje. De tweede lockdown ging dan gelukkig veel beter. Ik besliste om iets te huren via AirBNB. Daarnaast had ik het geluk om te kunnen aansluiten op de training bij Swiss Central Basketball.”
Twee nieuwe uitdagingen
“De trainingen liggen hier in Zwitserland pas stil sinds 10 december. Sinds het begin van de tweede lockdown ben ik concreter beginnen nadenken over hoe mijn toekomst er nu zal uitzien. Steeds met het risico in mijn achterhoofd dat het coronavirus ons nog een tijdje niet met rust laat. Ik koos snel voor de zekere optie om terug te verhuizen. Ik was al sinds de eerste lockdown in contact met een geïnteresseerde werkgever. Zij wilden mij een mooie job aanbieden in de stad waar ik opgegroeid ben. Dankzij de trainingen bij Swiss Central Basketball heb ik mezelf ook een beetje in de kijker kunnen spelen, waardoor we ook snel tot een overeenkomst kwamen voor volgend seizoen .”
“Zo kan ik met veel plezier zeggen dat alle puzzelstukken mooi in elkaar vielen. Ik heb 2 prachtige nieuwe avonturen kunnen verwezenlijken dicht bij huis. Het is mij gelukt om, ondanks deze moeilijke omstandigheden, twee nieuwe uitdagingen te vinden. Hopelijk geeft dit hoop aan andere mensen .”
“Veel druk op mezelf”
Leemans speelde in ons land eerst voor het toenmalige Melco Ieper. Daarna verkaste hij naar Kortrijk. “ Toen ik naar Kortrijk ging – na een mooi seizoen in Ieper met de Beker van Vlaanderen – was ik van plan om even in West-Vlaanderen te blijven . Ik werkte toen voor PepsiCo. Daar zou ik nog een jaar nodig hebben om te kunnen doorgroeien naar een nieuwe rol. Toen het niet lukte om in Ieper te blijven spelen, kwam ik snel in contact met Kortrijk Sport en de eerste plannen van de grote baskettoekomst in Kortrijk.”
“Ik had aanbiedingen om in tweede klasse te blijven, maar kon bij Kortrijk de beste combinatie vinden met mijn werk. Jammer genoeg was het seizoen vanuit sportief perspectief geen groot succes voor de ploeg. Ik heb er wel de tijd en het vertrouwen gekregen om een rijpere speler te worden en mij meer tot een leider te ontwikkelen. Het verschil tussen mijn tijd in Ieper en in Kortrijk was bijzonder groot. Ik kwam naar de Ieperse club vanuit de topclub van Zwitserse eerste klasse waar ik maar beperkte speeltijd kreeg. Mijn sportieve rol was dus ook iets minder belangrijk. In Ieper waren de verwachtingen hoog en ik zette ook veel druk op mezelf. Daardoor speelde ik niet altijd even constant. We hadden toen een paar vlotte scorers in de ploeg, dus ik moest niet elke wedstrijd veel scoren voor ons om te winnen.”
Project Kortrijk Spurs
“In Kortrijk was het een volledig ander verhaal. Ik moest ineens de ‘go to player’ worden voor ons team. Omdat we niet meededen voor de titel kon ik onder de perfecte omstandigheden, zonder al te veel druk, mezelf verder ontwikkelen. Ik ontwikkelde mezelf tot de speler die ik vandaag ben. Dit seizoen heeft mij mentaal veel rust gegeven. Ik heb geleerd om minder druk te zetten op mezelf. Daardoor werden mijn prestaties altijd constanter. Ik stond op tijd helemaal klaar voor het project Kortrijk Spurs en de promotie naar tweede nationale in ons eerste seizoen.”
“Omdat de club net nieuw was, durfde niemand zich uitspreken over de ambitie in Top Division Two. Ik wou echter per se terug naar een reeks hoger gaan. Ik sprak dan ook in de eerste training al mijn ambitie uit om volop voor de promotie te gaan. De ploeg kon zich daar snel in vinden, maar ik weet niet of iedereen er altijd even hard in geloofde als ik. In elk geval was ik vanaf de eerste match op een missie. Er mocht en kon gewoon niets meer tussen komen. Toen we de eerste paar wedstrijden konden winnen stonden de Spurs stilaan in de kijker. Er ontstond een soort druk om de titel te halen. Gelukkig hadden we dat doel al, waardoor de extra druk van buiten niet veel invloed had op ons spel.”
Gemiste titelmatch
“We konden bijna alle topwedstrijden winnen en stonden het hele seizoen op kop. Er stond nog één wedstrijd tegen Leuven, onze eerste achtervolger, tussen ons en de definitieve titel in Top Division Two. Het is erg jammer dat we die thuiswedstrijd, wellicht voor een bomvolle zaal, niet meer konden spelen. De ploeg was immers helemaal klaar voor deze laatste challenge. Nu kijk ik dus met volle trots terug op de verdiende promotie naar Top Division One als één van de mooiste seizoenen van mijn carrière.”
“Na twee seizoenen een belangrijke pion te zijn bij Kortrijk, was ik weer helemaal klaar op in Top Division One te laten zien wat ik als speler en mens bijgeleerd had de laatste jaren. Jammer genoeg werd dit avontuur na één wedstrijd weer onderbroken. We weten tot op vandaag nog niet of we voor de zomer nog zullen kunnen basketten. Kortrijk werd in elk geval de Belgische club van mijn hart. Kortrijk zal altijd een tweede thuis blijven voor mij. Wie weet komt er nog een vervolg van mijn verhaal als de wereld weer iets normaler is en we nog een deel van dit lopende seizoen mogen afwerken.” (BV)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
