“Neen, van stress wou ik bij deze eerste thuismatch niet spreken. Ik kende gewoon een gezonde spanning voor de wedstrijd. Dat is ook logisch”, zegt Sam Van Rossom, die vooraf veel berichten van vrienden had gekregen dat ze de match zouden bijwonen. Tijd voor een eerste stand van zaken, voor hem en de club.
Vijftien jaar na zijn vertrek uit Oostende speelde Van Rossom er weer een thuismatch met inzet. Al in de eerste actie drukte hij zijn stempel. Tass won de opworp, tikte de bal naar Nembhard, die die meteen aan Van Rossom gaf. Van Rossom bezorgde een perfecte assist aan Gillet, die in de negende seconde de eerste bal in het mandje dropte. Van Rossoms eerste bom resulteerde in 11-5.
“Na een moeizame eerste helft behaalden we toch een mooie overwinning. De eindscore doet misschien vermoeden dat dit een gemakkelijke wedstrijd was. Dat was het allesbehalve. Naar het einde van het derde kwart (van 45-43 naar 57-48, red.) konden we een kloof maken. Dit was een wedstrijd met hoogtes en laagtes. Het was een beetje typisch voor het begin van het seizoen”, reageert de spelverdeler, die met tien punten aan 71%, vijf rebounds en drie assists best tevreden mocht zijn. Al verraadde een groot verband dat hij een beetje last had ergens onder de rechterkuit.
Met zijn knie, die eind vorig kalenderjaar geopereerd is, gaat alles goed. In zijn eerste competitiematch sinds die operatie stond Van Rossom zelfs niet meer op de rem. “Ik heb al wat ervaring met knieblessures. Je weet hoe dat loopt. Met de rem op spelen is niet goed. Natuurlijk kan ik nog wat verbeteren, maar ik ben redelijk tevreden met waar ik sta.”
Integreren
“Onze voorbereiding was goed. We zijn tevreden, want we konden heel goed werken met de jongens die er waren. Onze resultaten in de voorbereidingsperiode zijn weliswaar bijkomstig, maar ze waren heel goed”, merkt Van Rossom op. “Khalil Ahmad en Ruben Nembhard sloten pas later aan. Het is dus zeker voor ons een werkpunt om hen vlot te integreren. Van de nieuwe spelers kende ik niemand. Ze zijn allemaal positief en ze willen ervoor gaan. Ze smijten zich! Ik merk heel veel individueel talent. In de voorbereiding zagen we Damien Jefferson al veel aan het werk. Tegen Okapi Aalst zagen we flitsen van Khalil Ahmad. Nu moeten we die vele individuele kwaliteiten omgieten tot een stevig geheel.”
“We zijn zeker niet hetzelfde type speler. Op dat vlak verschillen we redelijk hard”, reageert Van Rossom op de vraag naar gelijkenissen en verschillen tussen hem en Dusan Djordjevic. “Voor wat Dukie in die twaalf jaar hier heeft neergezet, heb ik enorm veel respect. Je wint niet zomaar twaalf landstitels. Vervangen: dat werkwoord gebruik ik niet graag. We hebben wel enkele lijnen die samenkomen: bij de meest ervaren spelers van de ploeg zijn, en die ervaring proberen door te geven aan de jonge gasten, proberen een leider op en naast het veld te zijn. Samen met Pierre neem ik die rol van Dusan nu over. Er is wel wat leeftijdsverschll: van vijftien tot twintig jaar. Maar ze zijn goede karakters, die vooruit willen en naar de goede raad luisteren. Ik amuseer me hier goed en ik hoop dat dat blijft duren.”
Van Rossom wordt een dezer dagen voor de tweede keer vader. “Als vader doe je vooral ervaring op. Papa zijn geeft je meer verantwoordelijkheden naar huis toe. Maar als basketbalspeler ben ik niet veranderd”, glimlacht hij.
Weerzien
Zaterdagavond ontvangen de Filous Limburg United. Bij dat team zitten twee spelers die Van Rossom kende als ploegmaats bij de Belgian Lions: Maxime De Zeeuw en Quentin Serron. Bovendien is Serron een gewezen speler van Oostende. Hij maakte echter de overstap naar Oostende toen Van Rossom naar het Italiaanse Pesaro trok. “Vele jaren heb ik met Maxim en Quentin in de nationale ploeg samengespeeld. We hebben veel mooie herinneringen. Ze zijn ook goede vrienden geworden. Het zal leuk zijn om zaterdag nog eens tegen hen te spelen.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
