In een afgeladen zaal Stamina is Avanti Brugge One nog maar eens kampioen geworden. Als je geen rekening houdt met de corona-onderbreking ging het in één ruk van de laagste provinciale reeks naar eerste landelijke. Daarin kreeg het vorige zaterdag zekerheid over een nieuwe titel en het debuut in het nationale basketbal. De viering duurde tot in de vroege uurtjes, maar enkele dagen later is er alweer veel ruimte voor realiteitszin en ambitie: het wonderverhaal krijgt een vervolg.
De wedstrijd zelf is gauw verteld: “Je weet dat het er zenuwachtig aan toe zal gaan”, blikt Sam Allemeersch nog één keer terug, “maar we kwamen uiteindelijk in ons echte spel en sloegen vanaf het tweede quarter een steeds groter wordende kloof met Turnhout.”
Coachwissel
“Deze derde titel die ik met Avanti behaal, is misschien wel de mooiste”, aldus de captain, die de ring op mocht om het netje te knippen. “Ik maakte de opgang mee vanaf eerste provinciale tot in eerste landelijke, waar ik met Racing ook een paar keer dicht bij de hoogste triomf kwam. Dat het nu uiteindelijk lukt, geeft veel voldoening. Bovendien eindigt mijn spelerscarrière hier, dus mét de titel. Dat noemen ze stoppen op een hoogtepunt, zeker? Die laatste vervanging die mij gegund werd, zorgde voor kippenvel. Ook vóór de wedstrijd had ik al datzelfde gevoel en het besef dat het einde nu wel heel dichtbij komt.”
Allemeersch is fair genoeg om ook het aandeel van Werner Rotsaert, die middenin het seizoen werd bedankt voor bewezen diensten, in de verf te zetten. “Hij vormde deze ploeg, liet ons veel wedstrijden samen afwerken waardoor de automatismen maximaal werden en wou uiteindelijk met deze ploeg voor de titel gaan. Toen Wim Van Britsom overnam, kon hij hierop verder bouwen. Hij legde eigen en extra accenten en dat heeft gewerkt. Maar ik wil ze allebei de verdiende credits toewijzen.”
Inbreng van de jeugd
Werner Rotsaert noemt zijn rol eerder bescheiden: “Het klopt dat ik deze groep vormde, precies omdat ik erin geloofde dat zij de titel zouden kunnen pakken. Proficiat aan iedereen, ze deden het schitterend.”
Doorheen het seizoen en al zeker na de overname door Van Britsom groeiden enkele jeugdspelers uit tot vaste leden van de kern. Dat is bijvoorbeeld het geval voor Xander Huys: “Ik was bijzonder zenuwachtig, maar toen ik van de bank afkwam, viel dat helemaal van me af en ging ik mee met de flow die de ervaren spelers creëerden. Zij wijzen ons al een heel seizoen de weg. De sfeer was achteraf uitermate uitgelaten, zowel bij spelers als publiek. Ik trok mee op met de groep tot in de vroege uurtjes. Ook van volgend seizoen verwacht ik heel veel. Ik ben vooral benieuwd naar het niveau in TDM2 en wil op de trainingen inzet tonen en bijleren, zodat ik mijn bijdrage kan leveren aan de groep.”
In de bestuurskamer was er ondertussen al tijd voor enige bezinning en het uittekenen van een toekomstproject. “Het verhaal eindigt nog niet”, aldus voorzitter Wim Van Besien. “We zullen ook volgend jaar een competitieve kern hebben en meedingen voor de promotieplaatsen. Als we nog één stapje hogerop kunnen zetten, wacht allicht een pauze.”
Infrastructuur
Secretaris en ploegmanager Bart Van Besien legt uit wat een verdere klim kan vertragen: “We zullen binnenkort overleg moeten plegen met het stadsbestuur. Na het voetbal is Avanti nu de hoogst spelende club in competitieverband. Infrastructureel botsen we op onze limieten. Voor professioneel basketbal zijn we momenteel ook nog niet klaar. Hopelijk kunnen we snel doorstoten naar tweede nationale, maar daar kunnen we beter enkele jaren rijpen. De financiering en sponsoring voor basketbal in TDM1 zit goed, het project dat we daarna op poten willen zetten, zal meerdere jaren in beslag nemen.” (Mark Devenyns)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
