Mama’s Meesseman en Mestdagh in zak en as na uitschakeling Belgian Cats

Links vooraan zien we Sonja Tankrey en Gil Meesseman, de ouders van Emma Meesseman. Rechts achteraan zitten Jo Baert en Robin Mestdagh, de moeder en broer van Kim en Hanne Mestdagh. © TP
Redactie KW

“Onze olympische droom is uiteengespat. De kans was er nochtans, zo spijtig.” De mama’s Meesseman en Mestdagh zitten in zak en as na de thrillermatch van de Belgian Cats, die met het kleinste verschil verloren werd tegen Japan.

Samen met familie, vrienden en kennissen volgden Jo Baert, mama van Kim en Hanne Mestdagh en vrouw van coach Philip, en Sonja Tankrey, mama van Emma Meesseman, de kwartfinale op een groot scherm in de zwembadkantine in hun thuisstad.

Ze zaten op een emotionele rollercoaster en beleefden spanning, euforie en enorme ontgoocheling. Zoals het dier, waarnaar Ieper en de vrouwelijke basketbalploeg genoemd zijn, moeten zij negen levens hebben.

“We zijn inderdaad verschillende keren gestorven, het was enorm spannend en de kans zat er echt in om te winnen”, aldus Sonja. “De uitschakeling op het EK tegen Servië met één punt verschil in de laatste seconde was ook een domper. Emma had het tegen Japan soms wat moeilijk, want de tegenstrevers wisten dat zij de motor was, die moest stilgelegd worden. Ze heeft weer honderd procent haar best gedaan, zoals altijd. Ik denk dat ze zich nu ook heel ongelukkig, triestig en ontgoocheld voelt. Het zal even duren voor ze opnieuw opgekrikt is. Dit was haar droom.”

Tweede kans?

De Belgian Cats hebben met de Ieperse speelsters en coach de voorbije jaren al heel wat gepresteerd en meegemaakt, maar deze nederlaag zal duidelijk nog een tijdlang nazinderen. Ook bij de thuisbasis.

“Niet alleen voor Emma, maar voor alle sporters, zijn de Spelen het allerbelangrijkste”, stelt Sonja. “En als je er dan zo dichtbij bent, op amper één punt … dat is echt niet te doen. Een tweede kans? Tja, Parijs is nog drie jaar. Dat is heel lang, er is nog zoveel te doen en ze moeten zich opnieuw kunnen kwalificeren. Ik durf nog niet zeggen of dat zal lukken.”

“Dit zal lang in het hoofd blijven hangen”, bevestigt Jo. “Geraken ze ooit nog eens zover? Ze waren erg strijdvaardig en stranden nu zo dicht bij een medaille. Nu moeten ze hun wonden likken. Even vakantie zal hen deugd doen. Vooral Kim heeft nood aan recuperatie na een zwaar programma. Zij vermagert doorgaans drie kilogram tijdens een tornooi, maar dat gewicht was er al af voor het EK. Onze geplande familiebarbecue zal smaken. We hebben bewondering voor de inzet van heel de ploeg en mogen trots zijn.”

(TP)