Jordy Vankeirsbilck en Joyce Vancompenolle vormen reeds vier jaar een onafscheidelijk koppel. Ze leerden elkaar kennen tijdens de trainingen van G-Basket Desselgem. “Eerst praatten we alleen over basket, maar voor mij was het liefde op het eerste gezicht.”
De 29-jarige Jordy Vankeirsbilck uit Desselgem kreeg de smaak van basketbal te pakken in de Hoge Kouter in Kortrijk. “Daar werd een ploegje opgestart en op woensdagnamiddag waren er wedstrijdjes met Kortrijk Sport”, vertelt Jordy, die nu aangesloten is bij G-basketteam Kortrijk Spurs.
“Daarna kwamen er wedstrijden bij voor de mensen van de WAAK, waar ik tewerkgesteld ben bij de groendienst. Tot mijn achttiende proefde ik van heel wat sporten zoals zwemmen, lopen, basket en voetbal. Toen ik eens ging kijken naar een basketwedstrijd op de Special Olympics was ik helemaal verkocht. Ik deed het spelletje zo graag dat ik enkel nog daarvoor voluit ging. Toen ik op Facebook zag dat ze ook in Desselgem een G-basketbalploeg hadden, ben ik ook daar gaan meetrainen en zelfs eventjes wedstrijdjes meespelen. Daar leerde ik Joyce kennen.”
Aanhouder wint
“Ik hoorde voor het eerst over de ploeg in Desselgem op mijn achttiende, van mijn tante”, vult de 24-jarige Joyce Vancompenolle uit Waregem aan. “Ik bekeek het eerst vanop een afstand boven in de tribune, maar al vlug stond ik ook op het trainingsveld. Ik was meteen verliefd op de sport. Door knieproblemen moest ik echter twee jaar geleden met pijn in het hart stoppen. Ik werd daarna gevraagd om mee de ploeg te coachen. Dat doe ik tot op heden nog altijd.”
“Toen ik Jordy voor het eerst zag op die eerste training… Dat zal ik nooit vergeten”, glundert Joyce, die in wasserij Zonneschijn in Zulte werkt. “Ik had meteen een oogje op hem en knoopte een gesprekje aan. Het ging toen nog alleen over basket, maar voor mij was het liefde op het eerste zicht. Pas twee jaar later werden we een koppel, de aanhouder wint dus (lacht). Nu zijn we nog altijd samen en nog altijd even verliefd. We spreken elke week een paar keer af en horen elkaar ook dagelijks in onze pauzes.”
Halloween
“Trouwen, samenwonen en kinderen krijgen zal voor ons niet weggelegd zijn”, gaat Jordy verder. “Ik heb autisme, Gilles de la Tourette en een mentale achterstand. Joyce heeft autisme, ADHD, dyslexie en een mentale achterstand. Maar dat houdt ons niet tegen om veel samen te zijn en onze favoriete hobby naast basketbal uit te oefenen: pretparken bezoeken. Zo hebben we een abonnement voor Bellewaerde Park. Onze favoriete periode is overigens Halloween en Kerstmis, want dan versieren we ons huis. De voorgaande jaren deden we ook mee aan de halloweentocht in Desselgem, maar die gaat helaas nu niet door.”
“Sinds mijn 21ste woon ik alleen”, vertelt Joyce. “Ik woon in Ten Ancker in Waregem waar ik enkele uren per dag begeleid word. Ik kook zelf en doe de was en de plas. Daar ben ik heel trots op. Eerst deed ik het met de hulp van mijn pleegouders, waar ik erg dankbaar voor ben. Ik ga ook zelf met de fiets of de bus naar mijn werk, en ik heb vier jaar geleden mijn rijbewijs gehaald. Ik was onmiddellijk geslaagd”.
Liefde van familie
“Ik heb soms al eens een minder momentje naar de kerstperiode toe”, zegt Joyce. “Maar ik ben steeds omringd door mensen die me alle liefde geven die ik nodig heb: mijn pleegouders, mijn pleegbroers Milan en Tuur en mijn pleegzussen Lena en Vere, mijn tante en nonkel en niet te vergeten de ouders van Jordy, die me telkens met open armen ontvangen. De warmte die ik van deze mensen krijg, doet mij mijn glimlach behouden ondanks mijn zware rugzak”.
“We vullen elkaar heel goed aan”, gaat Jordy met glinsterende oogjes verder. “We zijn de ideale match. Weet je waar ik ook trots op ben? Dat ik peter ben van het zoontje van mijn zus Shana, de nu 14 maand oude Lucas. Als ik ons huis versier voor Halloween maak ik het nu och iets minder griezelig, speciaal voor hem. Zo schrikt hij niet”, besluit Jordy.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
