Aan een tempo dat voetballers nooit kunnen verdragen, hebben de halve finales en finales van de play-offs in het Belgische basketbal plaats. In beide fases geldt de formule ‘best of five’. Sinds woensdagavond en tot uiterlijk pinkstermaandag 29 mei speelt de nieuwe kampioen maximaal tien wedstrijden in een periode van twintig kalenderdagen. Filou Oostende neemt het eerst tegen Kangoeroes Mechelen op, daarna tegen de winnaar van Antwerp Giants-Limburg United. De Servische center Nikola Jovanovic, de grootste Filou (2m11) en de laatste aanwinst Oostende, is er klaar voor.
De Serviër Nikola Jovanovic (29) speelt pas sinds begin maart voor Filou Oostende, maar is niet zomaar een versterking, blijkt uit alle nationale, continentale en zelfs mondiale fora. Hij bracht dan ook een resem topherinneringen mee. “De boeiendste is misschien wel die wedstrijd tegen Arizona met víér verlengingen, met de University of Southern California in mijn junior-jaar in de States, begin 2016. Een four-overtimes-game, de wedstrijd duurde drie en een half uur, ik baskette 55 minuten! We wonnen, de supporters bestormden meteen het terrein! Maar ook de World University Games in Seoel (Zuid-Korea), het jaar daarvoor waren bijzonder. De beste zestien landen ter wereld hadden hun sterkste studentenselectie afgevaardigd. De openingsceremonie had plaats in een stadion met 80.000 aanwezigen. Wat een eer om dan je land te vertegenwoordigen! Helaas verloren we de kwartfinale. Maar ook een schitterende ervaring!”
En Jovanovic heeft intussen ook al ervaring in de drie hoogste clubcompetities van ons continent. “Maar vraag me niet welke liga de beste is of aan welk seizoen of welke wedstrijd ik de beste herinneringen bewaar, ik hou van alle drie. Zowel in de Euroleague, de Eurocup als in de Champions League lagen intensiteit en strijdlust heel hoog. Maar als ik één speciaal moment moet kiezen, denk ik aan de Euroleague-zege met Rode Ster Belgrado tegen Maccabi Tel Aviv waar de buzzerbeater voor 25.000 toeschouwers besliste dat wij wonnen. Eén punt voorsprong bleek voldoende, al moesten we nog keihard verdedigen op de ultieme aanval van de opponent. Pretty cool. Een schitterend gevoel gaf die zege. A big win! In de grootste arena in Belgrado huist een onwaarschijnlijke sfeer. Je verstaat niet eens je ploegmaat die een meter verder staat.”
Nieuw seizoen
Begin maart debuteerde Jovanovic in het Filou-shirt. Hij had wat tijd nodig om zich aan het team aan te passen. “Maar ik voel me al tien keer comfortabeler dan bij de eerste wedstrijd. Ik heb zelfs het gevoel dat ik hier al langer dan twee maanden basket. Het schema is hevig maar coach Gjergja heeft ons prima voorbereid. We weten hoe we met lasten moeten omgaan, we weten hoe we best recupereren. En vanaf de start hebben we opgebouwd, ook uit de twee nederlagen in de tien Elite Gold-wedstrijden konden we bijleren. Het totale rapport is goed. Tussendoor verloren we wel de bekerfinale. Nu focussen we ons allemaal op de twee komende doelen: de Belgische landstitel en het BNXT-kampioenschap. Deze week zijn we als het ware aan een nieuw seizoen begonnen. Fysiek en tactisch zal het helemaal anders zijn dan de voorbije maanden, sowieso verschillend van andere matchen. En mentaal zijn we nu beter voorbereid en gefocust om de taken correcter uit te voeren. En we rekenen op de supporters, een uitverkochte zaal bezorgt ons nog meer energie.”
Omgaan met druk
De naam van Dario Gjergja is al gevallen. Jovanovic toont zich bijzonder enthousiast over de Kroatische coach van Oostende. “Wat een wijze en eerlijke man! En wat een gepassioneerd man die winnen absoluut vooropstelt! Ik was het daar meteen mee eens. Gjergja, bijzonder gefascineerd door basketbal, heeft me snel het systeem geleerd. Het werkt prima. Hij is ook heel bekwaam in de analyse van matchbeelden. Zijn nadruk op de studie van fases uit vorige matchen maakt ons allemaal beter. Hij leert ons om de vergissingen weg te nemen. Hij ziet het al op het terrein én hij legt het achteraf uitstekend uit. Ik houd ervan voor deze coach te basketten. En natuurlijk is het ook handig dat wij dezelfde taal spreken. In het Joegoslavisch begrijpen we mekaar meteen.”
Ook de geschiedenis van de Oostendse basketbalclub spreekt hem aan. “De vorige elf seizoenen was er slechts één kampioen in dit land: Oostende! Elf titels op een rij! Natuurlijk is er nu het absolute verlangen om daaraan een twaalfde kampioenschap toe te voegen! Of dit druk met zich meebrengt? Ik houd van druk! Het laat me nog beter basketten. Ik bereid me goed voor op het omgaan met druk. We zijn er klaar voor! In mijn prijzenkast is zeker nog plaats voor een nieuwe medaille!” (lacht) Want Jovanovic weet hoe je een kampioenschap moet winnen. Hij behaalde al met Rode Ster Belgrado de landstitel in Servië en met Igokea in Bosnië-Herzegovina. “In Servië werden we kampioen na winst bij FMP Zeleznik dat Partizan uitgeschakeld had maar ook in Belgrado speelt. Na die zege keerden we meteen terug naar onze arena om met alle supporters te feesten. In Bosnië-Herzegovina vierden we de titel na een thuismatch in Banja Luka. Het was echter een covidjaar met dus een beperkte viering, enkel met het management, staf en spelers. Ik won trouwens ook met Igokea de Bosnische beker.”
Betwiste BNXT-formule
Over de formule van de BNXT League is al veel gesproken. Coach Gjergja heeft gelijk met zijn kritiek, vindt Jovanovic. “Filou Oostende en Antwerp Giants wonnen elk 22 van hun 28 wedstrijden en wij wonnen de twee onderlinge duels. Dan verdienen wij toch een eerste plaats en thuisvoordeel in alle play-offrondes? Maar in deze BNXT League halveren ze de punten van de zeges uit de nationale fases maar ze behouden wel alle punten uit de zeges tegen Nederlandse ploegen. Dat slaat toch nergens op? Nergens heb ik al meegemaakt dat zoiets gebeurt. Ik hoorde dit voor het eerst in België. In de halve finales startten we woensdag tegen Mechelen wel met thuisvoordeel en als we in de finales Antwerp Giants mogen bekampen dan weer niet….”
Jovanovic is helemaal fit voor de play-offs. “Bij het Russische Nizhny Novgorod bleef ik vorig seizoen vier maanden langs de kant door een schouderblessure. Dan pas besef je dat gezondheid het hoogste goed in je leven is. Ik weet ook wel dat blessures ook tot de sport behoren. Die blessure maakte me mentaal nog sterker. Je hoort wel dat het moeilijk zou zijn om weer op je beste niveau te komen, men voorspelde mij een revalidatieperiode van zes tot zeven maanden. Die uitspraak motiveerde me extra. Na vier maanden was ik al speelklaar. Dat alleen al toont aan hoe toegewijd ik in die revalidatieperiode was. Elke dag werkte ik zes tot acht uur en ik plukte de vruchten van die arbeid. Hard werken loont. Mijn familie stond ook achter me en dat steunde me eveneens enorm. Mentaliteit is alles. Dat is mijn advies aan alle jongeren, zeker bij een zware blessure. Geef nooit op en blijf hard werken. Dat geldt trouwens in elke job. Ons lichaam is schitterend. Verzorg het!”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
