Yves Ngabu (35) bokst zaterdag voor de wereldtitel… in de Congolese hoofdstad Kinshasa. Het is zijn eerste kamp voor ‘eigen publiek’ sinds de Roeselarenaar met een Congolese licentie bokst. En dat eigen publiek, dat mag je best letterlijk nemen: “Er zijn 80 plaatsen gereserveerd voor mijn familie.”
Een wereldkampioen boksen bij de mannen. Het is op zich al een primeur, maar als je het parcours van Yves Ngabu bekijkt, dan was hij eigenlijk voorbestemd om profvoetballer te worden. “Ik heb hem altijd wat vergeleken met Lukaku”, zei zijn pa Jean-Pierre Mbemba daar ooit over. Het was vader Jean-Pierre die vanuit Kinshasa via RSC Anderlecht, in de periode van Scifo en Lozano, in België neerstreek. Uiteindelijk kwam de polyvalente middenvelder bij de toenmalige derdeklasser FC Roeselare terecht. Voorzitter Fernand Bril ontfermde zich over hem, Yves werd ook genoemd naar de vrouw van de Roeselaarse ondernemer, Yvette. Yves werd in Roeselare geboren, zijn oudere broer en zus in Congo.
“Ik wil niets aan het toeval overlaten en ga dan ook voluit voor een KO”
Als jonge voetballer bij FC Roeselare genoot hij al interesse van Club Brugge, maar uiteindelijk belandde hij in het nationale voetbal bij Winkel Sport. Tot hij verliefd werd op de bokssport. Voetballend zette hij een stapje terug naar KSKV Zwevezele waarmee hij aan een sportieve opmars begon, maar hij trof er ook voorzitter Paul Degroote, de man die ook ooit Delfine Persoon mee naar hogere oorden stuwde. Het voetbal raakte stilaan op de achtergrond. Maar waar Ngabu aan zijn carrière timmerde op boksgala’s in Izegem, Lichtervelde en andere Zwevezeles, leidden Gods wegen Yves Ngabu is ook erg gelovig naar Engeland. “Ik heb nergens spijt van, het is gelopen zoals het moest lopen. Ook in mijn periode in Engeland heb ik veel veel opgestoken.”
De Smiling Assasin
Ngabu veroverde daar de EBU-titel, maar verloor die uiteindelijk aan de Brit Lawrence Okelie. De enige nederlaag die Yves ook voor vol aanziet. In die Engelse periode werd hij in januari 2020 ook zogenaamd betrapt op doping, maar het bleek enkel om een afwijkend testresultaat te gaan. Het pad liep niet altijd over rozen, maar Yves verloor er zijn glimlach niet bij. Een vriend (Andres Dendoncker, broer van Leander, red.) bedacht hem met de bijnaam de Smiling Assasin, de lachende moordenaar. Yves is iemand die geen vlieg kwaad zou doen, altijd de glimlach om de lippen heeft, maar in de ring kent hij geen mededogen. Ooit sloeg hij in Schiervelde in Roeselare een tegenstander binnen de eerste tellen van de kamp letterlijk uit de ring. Een krachtpatser pur sang, maar eigenlijk de grootste knuffelbeer die je je kunt indenken.
Kamp in het Hilton Hotel
De volgende stap in zijn carrière zette hij door zich onder de vleugels van de Franse manager Tarik Saadi te nestelen en in Johannesburg bij Damien Durandt te gaan trainen. Niet toevallig bij Ilunga Junior Makabu. “Ik had al langer contact met Junior, een topbokser die in Zuid-Afrika woont. Hij heeft ook Congolese roots en we kunnen het goed met elkaar vinden.”
Ze delen ook elkaars gewichtsklasse, de cruisergewichten. “Mijn trainer heeft er goed de pees op gelegd. Ik zal meer dan klaar zijn voor mijn kamp tegen Kevin Martinez. Ik zag nog maar één kamp van hem, maar we gaan uit van ons eigen strijdplan. Wie me kent, weet dat ik vooruit boks. Het is een Mexicaan, een warmbloedig type. Ik ben rustiger, maar in de ring ga ik er vol voor. Hij maakt maar beter dat hij goed voorbereid is.”
De kamp vindt zaterdag 29 juni plaats in het Hilton Hotel in Kinshasa. De organisatie ligt bij de Congolose bond, waarvoor Yves Ngabu ondertussen uitkomt. “Laat er geen misverstand over bestaan. Ik voel me zeker nog Belg, maar ze hebben hier in Congo al veel voor mij gedaan.” Er zullen maar 400 toeschouwers de kamp kunnen bijwonen, onder wie heel wat Congolese hoogwaardigheidsbekleders. Een vijfde van de zitjes is gereserveerd voor de familie Ngabu. “Mijn pa kan er niet bij zijn, die moet werken. Maar mijn moeder wel en voor mijn jongste broer Randy, die nooit van mijn zijde wijkt, zal het de eerste keer zijn dat hij onze familie terugziet. Het wordt daar dus een familiereünie. Maar we willen het Afrikaanse boksen ook op de kaart zetten.”
Mental coach op post
De Roeselarenaar weet wat hem te doen staat. Zeker ook omdat hij in de jacht op de WBO-titel in Rusland genekt werd door wat in de bokswereld jammer genoeg te vaak voorkomt. Hij was duidelijk de meerdere van zijn tegenstander en gewezen olympisch kampioen Tisjtsjenko, die bovendien ook nog uitpakte met een ongeoorloofde slag, maar verloor niettemin. “Daarom ga ik ook voluit voor KO”, kijkt hij al vooruit naar het gevecht met Martinez. Iets wat je Ngabu niet moet leren. Van zijn 22 zeges waren er maar liefst 16 met KO.
De IBO-titel pakte Ngabu door in Australië thuisbokser Floyd Masson de baas te blijven. Die was tot de kamp tegen Ngabu nog ongeslagen na 13 profkampen, toevallig heeft Kevin Martinez net dezelfde statistieken. “Maar ik ga uit van eigen sterkte.”
En ondertussen bonst het voetbalhart in het gespierde lijf van Yves Ngabu ook voor de Rode Duivels. “Uiteraard volg ik hen op de voet. Ze moeten net als ik durven uitgaan van eigen sterkte”, poneert Ngabu, die woensdag van Johannesburg naar DR Congo vloog. Ook zijn mental coach David Avonture, ook al een ex-voetballer met een verleden bij onder meer KV Oostende, KSV Waregem en Cercle Brugge, is op post om zijn poulain maximaal te ondersteunen. “Ik heb nog altijd een goed contact met Romelu Lukaku. Als ik iets stuur, dan antwoordt hij zeker binnen de kortste keren. En omgekeerd ook natuurlijk”, besluit hij met zijn ontwapenende glimlach.
Ondanks zijn 35 jaar voelt Ngabu zichzelf nog altijd progressie maken. “Het is al een mooie reis die ik gemaakt heb, maar die is nog niet ten einde. Ik voel me nog steeds sterker worden. Ik wil graag nog andere gordels pakken, maar daarvoor heb ik alle vertrouwen in mijn manager.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
