Ze is pas vijftien, maar presteerde in september knap op het Europees kampioenschap voor 16-17-jarigen. En in mei kreeg ze, dankzij haar ijzeren discipline en de steun van haar coaches en haar ouders, het topsportstatuut. “Ik amuseer me, maar ik wil naar een nog hoger niveau”, zegt Eline Debecker. Te beginnen met de Europese Jeugdspelen, volgend jaar?
Het begon in het zwembad van Koksijde-Dorp. Eline was een jaar of vier, vijf, en voelde zich daar zo in haar nopjes, dat haar ouders haar niet veel later inschreven in de zwemclub van Koksijde. Toen al sluimerde bij de kleine Eline de competitiedrang, maar wedstrijdzwemmen kon niet in de Koksijdse club. Ze stapte over naar DMI Middelkerke, waar coach Pieter Moerman haar stimuleerde. “Hij heeft me echt op een hoger niveau gebracht”, zegt Eline nu.
Ook in de scholenveldloop scoorde Eline goed. Ze sloot zich aan bij de atletiekclub in Oostduinkerke. “Zwemmen en lopen deed ik al graag, maar toen bracht de familie van triatleet Jan Decock, wiens dochter ook bij DMI zwom, mij op het idee om mij aan triatlon te wagen.” Eline sloeg het advies niet in de wind en dat heeft ze zich nog niet beklaagd. Zwemmen, lopen en fietsen: ze doet het allemaal even graag.
Begeleiding essentieel
Anderhalf jaar geleden maakte ze de overstap naar het Triatlon Team Brugge (TMT). “Een goede begeleiding is echt belangrijk en die is super bij TMT”, zegt Eline. “Een professionele aanpak is essentieel. Dat heb ik trouwens aan den lijve ondervonden. In het begin van de lockdown mochten we niet meer gaan zwemmen en dus spitste ik me meer toe op elke dag lopen. Maar dat resulteerde in overbelasting van sommige spieren… Je moet dus echt wel kunnen doseren en niet zomaar ondoordacht tot het uiterste willen gaan.”
De begeleiding wierp snel vruchten af. “Toen ik slaagde voor de selectieproef in Willebroek en werd opgenomen in de nationale ploeg van de Young Belgian Hammers, kon ik wel een gat in de lucht springen! Het was echt spannend, toen ik deze zomer naar Tsjechië op stage mocht en in mijn eerste internationale wedstrijd als derde eindigde!”
Stomme valpartij
Dat kreeg gauw een vervolg: Eline werd, ondanks haar jonge leeftijd, in september geselecteerd voor het EK van 16-17-jarigen in Turkije.
“Het liep fantastisch, want ik zat in de kopgroep. Maar in de laatste drie kilometer fietsen kwam de atlete vlak voor me ten val – en ik viel eroverheen. Ik ben nog rechtgekrabbeld, maar door die val heb ik de A-finale gemist. In de B-finale werd ik achtste. Ik was teleurgesteld, want ik wist dat er meer in zat, maar ik heb de knop omgedraaid. Het helpt dan wel dat we zo’n toffe groep hadden, met de drie meisjes, de twee jongens en de twee coaches van de Young Belgian Hammers.”
We waren met drie voor één plaatsje op de Spelen. Nu zijn we nog met twee…
Vader Pierre vult aan: “Dat is ook net wat de bondscoach zegt: wat wij zoeken, zijn mensen met de juiste mentaliteit, die doorbijten, met vallen en opstaan. En die mentaliteit heeft Eline, hoewel ze eruitziet als een triatlete in pocketformaat, tussen al die andere stoere atletes.”
Elines ouders zijn met recht en reden trots op de prestaties van hun dochter. Sinds haar terugkeer uit Tsjechië, won ze meerdere wedstrijden, waaronder het Belgisch kampioenschap in Wuustwezel.
Leren loslaten
“Nu ze op een hoger niveau sport, verandert er ook voor ons gezin wel een en ander”, zeggen Pierre en Veerle. “Ook onze zoon Thomas en jongste dochter Charlotte sporten veel, en dat betekent dat we heel veel taxichauffeur zijn.”
“Aan de verplaatsingen naar het buitenland moeten we wel nog wennen. Het voelt raar aan dat je bij grote nationale of internationale wedstrijden je kind enkel vanop afstand mag zien: alle deelnemers zitten in die ‘teambubbel’ en daar mag je als ouder niet bij. We hebben echt moeten leren loslaten. Op dat niveau beland je in een rollercoaster waarop je geen vat meer hebt. Je hebt geen keuze, je moet gewoon volgen. Maar dat hebben we er graag voor over, omdat we weten dat Eline en onze andere kinderen het ernstig nemen.”
Dat beseft Eline maar al te best: “Mama zorgt ervoor dat alles altijd klaar staat. Ze doet mijn was, maakt mijn valiezen…”
Fijn vriendenteam
En dan zijn er dus ook nog die Belgian Hammers: “We vormen met ons zevenen een fijn vriendenteam. En je leert er vanaf het begin je plan te trekken. Dat betekent bijvoorbeeld dat we op reis zelf moeten inchecken, maar ook dat we onze fiets zelf uit elkaar moeten kunnen halen en weer monteren. Ik vind het echt leuk om op dit niveau te sporten. Ik amuseer me. Maar ik wil graag nog een niveau hoger.”
Dat niveau hoger zit er dik in: enkele weken geleden werd Eline gecontacteerd door het Belgisch Olympisch Comité, om vanaf de herfstvakantie deel te nemen aan alle stages van het BOIC ter voorbereiding op de Europese Spelen voor de Jeugd in 2022.
“Samen met de twee andere meisjes die mee waren naar het EK in Turkije, gingen we al op stage in Vittel. Daar was het in eerste instantie de bedoeling om elkaar beter te leren kennen, werd er aandacht besteed aan onze attitude, ging het over doping. We hebben veel gebabbeld. Maar van ons drieën mag er maar ééntje naar de Spelen. De bond zal op basis van onze wedstrijdbeoordeling bepalen wie dat wordt. Momenteel blijven we met twee over…”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
