Bert Verbeke (46) nam al twee keer deel aan de Ironman van Hawaï. In 2018 werd hij in Kona zelfs vicewereldkampioen in zijn leeftijdscategorie en nu probeert hij het nog eens.
“Een potentiële wereldkampioen bij de 45-plussers”, omschrijft zijn coach Ruben Vandevoorde hem. Bert Verbeke moet eens lachen als we met die zin openen. “Je mag dat zo niet omschrijven. Dat is er een beetje over.” En toch. De geboren en getogen Menenaar, sinds kort niet meer als spoedverpleegkundige maar als obesitasconsulent aan de slag, start in de categorie van 45 tot 50 jaar. “Ik kom uit de zwemsport en ben heel laat met triatlon begonnen. In 2014, op mijn 38ste. Ik nam een jaar later deel aan de Ironman van Nice en kon me meteen kwalificeren voor Hawaï. Die eerste keer bakte ik er niet veel van, want ik was te veel onder de indruk van het gebeuren. Toen heb ik gezegd: ik kom zeker nog eens terug, want ik heb hier nog een rekening te vereffenen. In 2018 werd ik tweede in de categorie 40 tot 45 jaar, na ex-prof Bruno Clerbout. Toen zei ik: ik kom nog eens terug, maar dan voor het hoogste. En kijk, we zijn 2022 en ik ben opnieuw op Hawaï.”
Alles moet meezitten. Ik zou graag de wereldtitel in mijn age group behalen
‘Last Dance’
Verbeke ziet dit als zijn Last Dance. “Het is de laatste keer dat ik naar Hawaï ga. Met ambities. Maar alles moet meezitten. Ik zou graag wereldkampioen in mijn age group worden, maar als de top tien het maximum blijkt, zal ik ook tevreden zijn. Voeding, mechanische pech, een slechte dag… Er kan veel gebeuren. De tegenstand is ook niet van de poes. Met de Spanjaard Gomez, de Zwitser Schifferle en de Amerikaan Stubleski starten heel wat ex-profs in mijn categorie. We zullen wel zien wat het wordt.” Verbeke heeft een prima voorbereiding achter de rug. “Met trainingsweken van 20 uur. Het was niet evident om alles gecombineerd te krijgen, maar dat wist ik al toen ik eraan begon. We zouden er klaar voor moeten zijn.” Van de omstandigheden op Hawaï heeft Verbeke geen schrik. “Ik kan het wel meester. Op de fiets valt die warmte wel mee en in het lopen weet je dat je een petje moet dragen, voldoende moet stoppen aan de bevoorrading en zoveel mogelijk sponsen en water moet aannemen. Ik deed ook geen indoortrainingen om me aan de warmte aan te passen. Als recreant moet je van je trainingen blijven genieten, anders houd je deze hobby niet vol. En als ik terug in België ben, is het tijd voor Westmalles en frietjes.” Voor Verbeke wordt het zijn elfde Ironman. “Ik sluit niet uit dat er in de toekomst nog zullen volgen, maar in 2023 sowieso niet. Ik ben iemand die nood heeft aan sport en het stellen van doelen. Misschien kan ik eens aan een swimrun of granfondo deelnemen. Of wie weet wordt het volgend jaar de Tour du Maroc met de mountainbike. Er zijn genoeg dingen buiten het Ironmangebeuren.”
Met dochter naar Kona
En wie weet keert Verbeke in een verre toekomst toch nog terug naar Hawaï. “De eerste keer ben ik met vrienden gegaan. De tweede keer was mijn vrouw mee en nu zijn mijn ouders van de partij. Misschien zak ik ooit nog eens met mijn dochter Michèle naar Kona af. Zij is nu 14, doet ook triatlon en is aangesloten bij Lentriac. (grijnst) Maar Hawaï, dat zal dus pas iets voor binnen 25 jaar zijn.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
