Tine Sinaeve is voorzitter van Westhoek Turncentrum: “Meer een dorpeling dan een stadsmens”

Tine Sinaeve is een van de drijvende krachten achter de bouw van de G-fit in Vlamertinge. (foto TOGH) © TOM GHEERAERT
Tom Gheeraert
Tom Gheeraert Medewerker KW

Tine Sinaeve (52) was jarenlang voorzitter van de Gezinsbond in Boezinge en nog steeds voorzitter van Westhoek Turncentrum in Vlamertinge, waar ze G-gym geeft aan kinderen met een beperking. Ook haar mama was ook erg actief in het verenigingsleven.

Toen Westhoek Turncentrum in 2006 de nieuwe turnzaal opende, kwam Tine met haar oudste zoon een kijkje nemen. 17 jaar later is ze voorzitter en een van de drijvende krachten achter de bouw van de G-fit, de accommodatie voor mensen met een beperking die in maart de deuren opende. “Toen er trainers te kort waren, begon ik met kleutertraining, vervolgens kwam ik in het oudercomité terecht en zo ben ik geleidelijk aan doorgeschoven naar het voorzitterschap”, vertelt Tine. “Bij de Gezinsbond van Boezinge was ik voordien al voorzitter. Vorig jaar ben ik echter gestopt omdat we de opening hadden van de G-fitzaal. Als je het gevoel hebt dat je niet meer alles goed kan doen, dan zet je beter een stapje opzij.”

Waarom engageer je je als vrijwilliger?

“Mijn mama is heel lang voorzitster geweest van het Davidsfonds van Boezinge. Het is dus toch een beetje met de paplepel ingegeven. Ik hou er ook wel van om samen te werken met een goed team en zowel bij Gezinsbond Boezinge als bij Westhoek Turncentrum is dat het geval. Na de geboorte van de oudste heb ik ook beslist om deeltijds te werken. Ik ben dan niet de persoon die die vrijgekomen tijd thuis zal zitten.”

Waarom was het belangrijk om de G-fit te bouwen?

“Iedere zaterdagochtend geef ik een uurtje G-gym, met de klassieke toestellen, maar we ondervonden dat het toch niet voor iedereen toegankelijk was. Iemand in een rolwagen kon al niet terecht in de gewone turnzaal omdat er overal matten liggen. Zo is het idee gegroeid om nog een extra zaal te zetten, specifiek voor mensen met een beperking. We wisten dat er een behoefte was. Mijn man zit in een rolwagen en ook in zijn vriendenkring waren er mensen die zeiden dat ze wilden sporten, maar dat het door hun beperking niet evident was om in een klassieke club binnen te geraken.”

Ondertussen zijn jullie een jaar bezig. Hoe gaat het?

“Het aantal deelnemers aan de G-gym schommelt tussen de 25 en 30. Daarnaast hebben we nog een 70 tal-leden die gebruik maken van de G-fitzaal. De Lovie huurt de zaal ook iedere week de woensdagmiddag voor hun gasten. We zijn trouwens een platform gestart van alle clubs die G-gym aanbieden en op 13 april zouden we hier voor de eerste keer een G-gymwedstrijd willen organiseren. Dit jaar zijn we ook weer geselecteerd voor de Warmste Week. We hebben een project ingediend voor fitnesstoestellen. Voor jongeren met autisme bijvoorbeeld is het heel moeilijk om te fitnessen in een klassieke fitnesszaal.”

Waarom werk je graag met mensen met een beperking?

“Die voeling had ik al als kind. Mijn oom had het syndroom van Down en ik had een heel goeie band met hem. Mijn stage als verpleegkundige deed ik in Duin en Polder, een dagcentrum voor mensen met een beperking. Daar heb ik ook een tijdje in de raad van beheer gezeten. Voor mijn job bij het CLB volg ik ook het buitengewoon onderwijs van Ieper en Klerken. Die voeling met kinderen met een beperking is er wel. Je krijgt er ook veel dankbaarheid van terug.”

Je groeide op in Boezinge, maar woont nu in Zuidschote. Voel je meer Zuidschotenaar, Boezingenaar of Ieperling?

“Ik ben meer een dorpeling dan een stadsmens. Omdat ik in Boezinge naar school ging en mijn mama van Boezinge was, is er altijd een grotere band geweest met Boezinge dan met Zuidschote. Onze kinderen zijn ook in Boezinge naar school geweest, en niet in Zuidschote. Ik vind Boezinge nog een echt volksdorp. Er is heel wat te beleven. Nu de kinderen wat ouder worden, heb je misschien wat minder voeling met het dorpsleven, maar vroeger als kind – omdat mijn mama zo actief was in het verenigingsleven – waren we er altijd aan en bij als er iets te beleven viel.”

Jullie bouwden de nieuwe zaal met eigen middelen. Zorgt dat niet voor stress?

“Dat zorgt inderdaad een beetje voor financiële stress. We moeten voldoende activiteiten organiseren en zorgen voor bekendmaking. Zo staan we met G-fit ook op de REVA-beurs in Gent. Soms neem je dat mee naar huis, maar ik heb een goed team waarop ik kan terugvallen en we sleuren ons samen erdoor. Het is niet dat ik er ’s nachts van wakker lig. Mocht dat zo zijn, dan zet je beter een stapje opzij, maar dat is dus zeker niet het geval.”

Heb je nog grote dromen?

“Maar mijn droom is altijd geweest om met een zo een authentieke foodtruck overal op marktjes en festivalletjes te staan. Of een eigen theehuisje met artisanale gebakjes, maar dat zal voor een volgend leven zijn (lacht). Nu heb ik al een foodcaravan waarmee ik onder andere drank verkoop ten voordele van G-fit op de oldtimermeetings van mijn man. Binnenkort sta ik met mijn caravan ook op de kerstmarkt van de Buxushoeve met wafels, pannenkoeken en soep. Iedereen is alvast welkom om te komen proeven!”

Lees meer over:

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier