Tafeltennisbelofte Cato Verleye (TTC Zandvoorde): “Belgische titel motiveert mij om door te zetten”

Tafeltennis is een puur individuele sport waarmee je enkel in conflict kan komen met jezelf als er iets fout gaat. Cato Verleye kan in haar spel de rust bewaren en dat is een van haar sterktes. Een portret van een van Vlaanderens jonge pingpongtalenten.

Cato Verleye behoort tot de A-kern binnen de Vlaamse Tafeltennis Liga (VTTL). In de komende paasvakantie trekt ze met die groep opnieuw op stage naar Aarlen. Zondag nam ze deel aan fase 3 van het Vlaams jeugdcriterium, zowel individueel als in club. In Louvain-La-Neuve had begin dit jaar het Belgisch kampioenschap bij de jeugd plaats. De top aan jeugdspelers binnen de VTTL zorgden er voor een behoorlijk hoog niveau. Bij de preminiemen Meisjes Enkel kroonde Cato zich tot Belgisch kampioen. In de finale was ze sterker dan Temperance Tang van Smash Dolfijn uit Aarschot.

Cato was in dezelfde leeftijdscategorie tevens goed voor een finaleplaats in Mixed Dubbel. Samen met clubgenoot Aaron Decroos moest ze zich tevreden stellen met zilver. Cato kwam ook bij de miniemen in actie en behaalde brons samen met Lotte Nuyttens, die reeds deel uitmaakt van de groep in de topsportschool. “Het was ergens wel een verrassing dat ik een finale won. In het verleden geraakte ik vaak tot in die eindstrijd, maar een titel zat er vooralsnog niet in”, vertelt Cato. “Ik won gemakkelijk tegen meisjes van mijn leeftijd, maar die verbeteren natuurlijk ook. En de Vlaamse meisjes ken ik uiteraard beter dan de Waalse, die ik dan vooral in het nationaal jeugdcriterium tegenkom.”

Vaak in Frankrijk

Door corona werden veel wedstrijden en tornooien in zowel binnen- als buitenland geannuleerd en was het moeilijk om in het wedstrijdritme te komen. Cato speelde frequent in Frankrijk, waar ze onder andere in Roncq in de finale stond. Ze is zes dagen op zeven met tafeltennis bezig. Op maandag stopt ze bijvoorbeeld twee uur eerder met de les om te gaan trainen in De Valkaart in Oostkamp. “Daar hebben we een zaal gehuurd, voor een individuele training met Gianni Decock. Doordat ik deel uitmaakt van de A-kern binnen de Vlaamse Tafeltennis Liga krijg ik daar een gesubsidieerde training. De twee uur les die ik hierdoor mis, moet ik wel inhalen.”

Cato is een knokker en laat zich niet gemakkelijk intimideren

Op dinsdag is Cato een dagje vrij. De woensdagavond is er training met Jo Willems in Zandvoorde. “Samen met Aaron, met wie ik in dubbel tafeltennis. Op donderdag volgt er dan in Zandvoorde een provinciale groepstraining met Jo. De vrijdagavond volgt daar een training met de andere jeugdleden, onder leiding van Günther Pauwels. Op zaterdag speel ik in competitie en de zondagochtend is er tevens een training of een wedstrijd, de volledige dag.”

Op het BK maakte Julie Van Hauwaert uit Zandvoorde bij de juniores haar favorietenrol waar. Zij werd nationaal kampioen zonder één set te verliezen. “Julie is echt wel iemand naar wie ik opkijk”, zegt Cato. “Zelf ben ik als speelster uiteraard afhankelijk van wie mijn tegenstander is. Maar ik kies er vooral voor om offensief te spelen, want als aanvaller kan ik mijn meeste punten scoren.”

Niet emotioneel

Daarnaast is het voor Cato zeer belangrijk om goed te luisteren naar haar coach, vindt ook haar mama. “Mijn dochter is vooral iemand die rustig blijft in haar spel. Ook al staat ze twee sets in het verlies, Cato gaat zich daar nooit in opjagen. En ze beseft dat ze dan nog kan winnen. Eenmaal ze in het verlies staan, gaan veel spelers daar te emotioneel mee om. Dit ga je bij mijn dochter niet zien. Ze laat zich niet vlug beïnvloeden. Soms is het mentale punt cruciaal binnen deze sport. In dubbelspel ligt dat wat moeilijker, als je met iemand speelt die zich vlugger boos maakt”, vindt Cato’s mama Fien Dhondt.

Cato begon met tafeltennis in navolging van haar papa, want hij speelde in het verleden veel in zijn school en in de club in Oostkamp. Haar oudste zus Ella was de eerste die zijn voorbeeld volgde, daarna kwamen broer Louis en Cato. “Zij moest in dubbel spelen met een meisje van de club uit Zandvoorde. Gezien de uren voor de jeugd in De Valkaart wat aan de late kant waren en er in Zandvoorde een zeer goede jeugdwerking was, kozen we voor de club daar”, weet de mama. Cato speelt met TTC Zandvoorde in competitie in vierde provinciale. “Volgend jaar ga ik in de derde provinciale aan de slag en dan kan ik samen met mijn papa in een ploeg spelen.”

Plezier maken

Cato was vijf jaar toen ze in Zandvoorde een eerste keer mocht trainen. “Tafeltennis is een bijzondere sport. Het is plezier maken en elke training is tof.” “TTC Zandvoorde is vooral een warme familiale club, waar iedereen elkaar kent”, vult Cato’s mama aan. “Het winnen van wedstrijden en die Belgische titel motiveert haar om steeds beter te doen, misschien zelfs beter te kunnen tafeltennissen dan haar papa. Cato is vooral een knokker in haar spel. Ze laat zich niet gemakkelijk door haar tegenstanders van haar stuk brengen of intimideren. Of zij nu tegen iemand jonger of ouder speelt, het maakt voor haar weinig verschil. Ze gaat telkens voor de winst.”

Cato is binnen de A-kern actief. Binnen de Liga willen ze ook graag dat zij zich vanaf het eerste middelbaar in de topsportschool inschrijft “Daar moet ze tevens over een bepaald klassement beschikken om er te kunnen beginnen. Het is nu nog anderhalf jaar. We zien wel als het zover is”, besluit de mama van Cato.

(Alain Creytens)