Maandag heeft de krachtbalfederatie beslist om de competitie stop te zetten. Er zijn dit jaar – net als vorig seizoen – geen stijgers, dalers of kampioenen. Als de situatie verbetert, dan worden er midden maart wel nog bekerwedstrijden gespeeld. Is dit een goede zaak voor Grenskracht Menen, dat al enkele jaren moet vechten om in de hoogste afdeling te blijven of hadden ze toch liever de competitie afgewerkt? We gingen op bezoek bij voorzitter Olivier Trizzula.
“We begrijpen de beslissing van de federatie. In de huidige omstandigheden kunnen we niet opstarten, aangezien de kleedkamers nog niet open mogen. Onze kleinsten (U8, U10, U12) mochten blijven trainen, maar als bestuur vonden we het niet realiseerbaar. Sommige spelertjes wonen te ver van het terrein en moeten door de ouders gebracht worden, maar deze ouders mogen dan niet blijven kijken. Voor onze jeugdwerking, die opnieuw in de lift zat, is deze coronacrisis wel een serieuze streep door de rekening. Zeker naar rekrutering toe. Luc Demeulenaere ging met zijn team jaarlijks initiaties geven in de omliggende scholen, maar dit jaar is dat dus niet mogelijk. Zo wordt het moeilijk om vers bloed te vinden. We zijn er wel van overtuigd dat de spelertjes die nu aangesloten zijn, ook volgend seizoen nog actief zullen zijn, want onze spelertjes zijn gebeten door het spelletje.”
Trouwe sponsors
“Financieel heeft deze stopzetting voor ons eigenlijk geen gevolgen. We hebben geen kantine en hebben dus eigenlijk ook geen vaste kosten, maar ook geen inkomsten en de spelers worden in het krachtbal niet betaald. We kunnen wel op trouwe sponsors rekenen die ook volgend seizoen op post blijven. Sportief is dit misschien wel een zegen voor ons fanionteam, dat opnieuw een moeilijk seizoen tegemoet ging.”
“Het is wachten op vers bloed om bij het uitvallen van een basisspeler in te springen. Positief is wel dat – indien er opgestart mag worden – de competitie op vriendschappelijke basis afgewerkt wordt. Zo zouden de resterende wedstrijden zonder scheidsrechters gespeeld worden en zou er ook geen klassement opgesteld worden. Dat systeem juichen we toe, want iedereen hunkert opnieuw om te kunnen spelen. Al vrees ik dat het beoogde niveau nog niet te vlug zal behaald worden. Sommigen onder ons onderhielden hun conditie wel met fietsen en lopen, maar dat was telkens in beperkte groep. Onze leden staan te popelen om opnieuw een balletje te kunnen gooien. Hopelijk gooit een derde golf geen roet in het eten”, besluit Olivier. (Jan Vanhecke)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
