Stefaan Devliegere: “Klaar voor mijn 25ste en laatste”

Stefaan Devliegere. © gf
Tom Vandenbussche

Stefaan Devliegere (48) heeft een verleden als voetballer en tennisser. “Ik ben zoals veel mensen op café met triatlon begonnen. Enkele vrienden hadden een zwemmer nodig om aan een triotriatlon deel te nemen. Zo ging de bal aan het rollen. Ik heb een trainer gezocht, deed na een jaar mijn eerste halve triatlon en nog een jaar later mijn eerste volledige.”

Nu, 15 jaar later, staan er 25 Ironmans op het palmares van Devliegere. “Mijn beste ervaring was Texas. Mijn beste race ooit, vind ik. Ik ben er onder de magische grens van negen uur gedoken. Ik weet hoe moeilijk het is om op zo’n Ironman alles perfect te laten verlopen, maar die dag is het me gelukt. Dat is een eindeloze zoektocht naar de juiste voeding, het naar een evenwicht zoeken tussen diep gaan op de fiets maar nog voldoende krachten overhouden voor de marathon. Zelfs na al die jaren blijft dat niet evident.”

Devliegere ziet alleen maar voordelen aan de opgedane ervaringen. Als zaakvoerder van Tritraining traint hij Seppe Odeyn, negenvoudig winnaar van de Hel van Kasterlee en twee keer wereldkampioen duatlon op de lange afstand in Zofingen. “Ik probeerde al veel op mezelf uit. Slapen in een hoogtetent bijvoorbeeld. Ik ben ook voorstander van hard werken. En dat kan ik moeilijk aan een atleet vertellen als ik zelf niet weet hoe dat voelt.”

Tweede deelname op Hawaï

In 2018 nam Devliegere al eens deel aan de Ironman van Hawaï. “Ik heb me al in 2020 gekwalificeerd in Finland, alleen was het door corona lang heel onzeker wat er met Hawaï zou gebeuren. In 2020 en 2021 werd het afgelast, dus zou ik in 2022 gaan. Met het volledige gezin. Ik heb voor zes personen geboekt: 5.000 euro voor twee weken.”

“Maar plots is alles veranderd en kostte het 30.000 euro. Toen heb ik gezegd: dit betaal ik niet. Ik was al aan het uitkijken voor een andere Ironman tot Hans Cleemput, de bekende speaker, me vroeg of ik met hem wilde afreizen. Ik ben op zijn aanbod ingegaan, maar zonder mijn gezin. Het wordt mijn laatste Ironman. Nummer 25. Eindigen op Hawaï lijkt me heel mooi. Ik ben geen toptalent, maar met hard werken raak je ook op veel plaatsen. Een mooie prestatie hoeft niet. Ik zal tevreden zijn als ik ervan genoten heb en waardig deelneem. Finishen voor het donker is, wordt een uitdaging op zich.”

Lees meer over:

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier