In Poperinge hebben ze met Gerdy Dupont een topper in het snooker. Hij lijdt echter al zeven jaar aan fibromyalgie en artrose en er gaat geen enkele dag voorbij zonder pijn. Toch blijft hij positief in het leven staan en dat is onder meer te danken aan zijn passie.
Gerdy Dupont (47) woont met zijn vrouw Nathalie Decoene en dochters Jennifer en Emma in Poperinge. Sinds een zevental jaar laat de gezondheid hem flink in de steek. “Ik heb al zeven rugoperaties achter de rug en ik lijd aan fibromyalgie en artrose”, vertelt hij openhartig. “Er gaat geen dag voorbij zonder pijn. De ene dag heb ik last van mijn bekken, de dag erna kan het een pijnscheut zijn aan mijn voet of in mijn hoofd. Ik heb destijds ook al een hartinfarct gehad.”
Ondanks alles wil hij positief in het leven staan en snooker helpt hem daarin. “Zowel mentaal als sociaal is dit voor mij een medicijn. De pijn die moet ik omarmen, want het gaat nooit meer weg. Ik wil echter blijven lachen en thuis niet zitten wegkwijnen.”
WDBS
Het snookerverhaal van Gerdy begon vroeger in D’n Hommelzak. “Een vijftal jaar geleden heb ik de draad weer opgepikt. Ik doe mee in de DMT-tour en stapte onlangs ook over naar de WDBS-bond de World Disability Billiards en Snooker voor mensen met een beperking. Ik treed daarbij aan in groep 5 en kon onlangs het sterk bezette tornooi met 76 deelnemers in het Engelse Hull winnen. Ik heb mijn zege deels te danken aan mijn coach Gery Demol. Van de reis van en naar Hull heb ik serieus afgezien, maar ik blik er ook met een goed gevoel op terug. Daar ontmoet je mensen in dezelfde situatie en er is heel veel respect voor elkaar. Als je na een frame even rust nodig hebt, dan kan dat. In het normaal circuit zou je daarvoor op de vingers getikt worden. Veel fans wilden zelfs selfies nemen. Ook van spelers uit het reguliere circuit kreeg ik veel felicitaties, zelfs de papa’s van Luca Brecel en Ben Mertens wensten me proficiat. Intussen speel ik met een op maat gemaakte Italiaanse keu. Trainen doe ik thuis of bij de club Triangle langs de Koninklijke Baan in Koksijde. Ik stapte recent naar daar over omdat het rustiger spelen is. Voordien was ik enkele jaren actief bij De Mambo.”
Sponsoring ontbreekt
“Dat respect dat ik in Hull ontving, ontbreekt hier soms nog”, vindt Gerdy. “Ze zeggen dan dat ik niet werk, maar wel snooker kan spelen. Van die vooroordelen trek ik me weinig aan. Ze beseffen vaak niet hoe ik me dagelijks voel. Soms komt de pijn op tijdens het snookeren en moet ik even pauzeren.” Snooker is na de wereldtitel van Luca Brecel booming in België. “Toch moeten we nog weg geraken onder het juk van cafésport. Ik ben intrinsiek misschien wel in staat om de nummer 1 van de wereld te worden in mijn categorie, maar daarvoor krijg ik op dit moment het financiële plaatje niet rond. Het prijzengeld dekt de verblijfs -en reiskosten niet. Eind juli is er een tornooi in Ierland, maar dat zal ik wellicht om die reden moeten laten vallen. In Frankfurt zou ik wel graag meedoen en wellicht komt er volgend jaar een tornooi in Brugge. Zolang ik kan wil ik blijven snookeren, maar het is uiteraard cruciaal dat ik goed naar het lichaam luister.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
