De Keniaan Eliud Kipchoge heeft op de Olympische Spelen in Tokio de marathon op zijn naam geschreven. Bashir Abdi veroverde het brons. Koen Naert eindigde nog net in de top tien, Dieter Kersten liep naar een 59e plek.
Kipchoge, die zijn titel na zijn winst op de Spelen van Rio in 2016 verdedigde, liep de 42,195 kilometer in een tijd van 2:08:38. De Nederlander Abdi Nageeye (2:09:58; +1:20) finishte in de achtervolgende groep als tweede, net voor Abdi (2:10:00; +1:22). Naert stelde met een tijd van 2:12:13 nog net zijn plaats in de top tien veilig (+3:35).
Kersten liep ruim dertien minuten later over de meet en legde beslag op de 59e plaats in 2:22:06 (+13:28).
In de aanvangsfase vormde zich een hele ruime kopgroep van wel 58 man. Abdi en Naert schoven attent mee, Kersten koos voor zijn eigen tempo en passeerde na vijf kilometer als 86e. Na tien kilometer bestond de kopgroep nog altijd uit 47 atleten. Abdi en Naert volgden, Kersten passeerde als 82e. Vijf kilometer verder was de situatie nog altijd min of meer dezelfde, met 43 man in de kopgroep. Kersten rukte voorzichtig op naar 77.
Halverwege passeerde de kopgroep, die ondertussen was herleid tot 31 atleten, in 1:05:13. Abdi en Naert hingen nog altijd goed hun wagonnetje aan. Kersten passeerde daar als 74e. Aan 25 kilometer was de kopgroep herleid tot 28 man en nog altijd maakten Abdi en Naert daar deel van uit. Kersten passeerde als 71e. Daarna dropte wereldrecordhouder Kipchoge een bommetje en vijf kilometer later waren ze plots nog maar met tien. Abdi was daar nog bij, Naert volgde als twaalfde, Kersten als 66e.
Aan 35 kilometer was Kipchoge gaan vliegen. Daarachter vormde zich een groepje van vier, met ook Abdi. Naert bleef in twaalfde stelling lopen. Kersten was opgerukt naar 59. De situatie voorin was na 40 kilometer ongewijzigd. Het werd een thriller voor zilver en brons, waarin Abdi nog net over voldoende reserve beschikte. Naert rukte nog op naar een knappe tiende plaats. Kersten was 59e in 2:22:06.
Koen Naert reageert
“Ik wist dat ik me best redelijk voorin positioneerde”, vertelt Naert, die altijd dicht achter de koplopers was terug te vinden zondag. “In Rio zat ik te ver naar achteren. Als je wil scoren, moet je soms gokken, en dat heb ik gedaan. Ik heb hier met ballen gelopen. Op intuïtie besliste ik om mee te gaan toen de groep werd uitgedund, en mijn intuïtie zat goed. Rond 28 kilometer kreeg ik het moeilijk en ging de kopgroep ervandoor, maar ik wist niet met hoeveel ze waren. Ik voelde dat ik aan het vertragen was, maar er kwam niemand meer terug, dus blijkbaar is het zwaar geweest voor iedereen.”
Naert wist niet dat hij in de slotkilometers aan het strijden was voor top tien. “Ik had geen flauw idee hoeveelste ik liep, maar vermoedde wel dat ik niet zo ver van de top zien zou zitten”, klinkt het. “In de laatste kilometers voelde ik dat ik steeds dichter bij de Marokkaan voor mij kwam en zei ik tegen mezelf: ‘stel je voor dat het hier om de top tien gaat’. Ik zou het mezelf nooit vergeven hebben als ik hem niet had ingehaald. Ik had krampen tot achter mijn oren, maar het is fantastisch dat ik effectief de top tien heb gehaald.”
Ondanks zijn knappe tiende plaats had de West-Vlaming naar eigen zeggen nog niet eens topbenen. “Een superdag zoals op het EK in Berlijn (waar hij won, red.), had ik niet. Die komen maar een paar keer per jaar voor, maar ik was vooral heel goed voorbereid en heb op mijn waarde gelopen. Ik ben tevreden met hoe het gegaan is. Twee Belgen in de top tien van een olympische marathon, niet slecht hé?”, besluit Naert.
Olympische Spelen
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier