In het Nederlandse Oirschot kroonde Julien Vanhoenacker (36) uit Rekkem zich afgelopen weekend tot wereldkampioen marathon in het vierspan ponymennen. Allround werd hij vierde, een unieke prestatie voor de schrijnwerker. “En zeggen dat ik onzeker was door een tumor in mijn knie.”
Zelf het huisnummer is in het teken van de sport. En of Julien Vanhoenacker (36) ervoor leeft. Intussen is hij terug thuis in Rekkem, maar afgelopen week vertoefde de papa van twee zonen in het Nederlandse Oirschot waar het wereldkampioenschap ponymennen plaatsvond. Zelf streed hij mee om de titel in het onderdeel met vier pony’s.
Wereldtitel
Een succesvolle strijd. In het algemene klassement strandde hij nipt op de vierde plaats, maar in de marathon kaapte hij wel de wereldtitel weg. “Ongelofelijk”, blikt hij erop terug. “Het was spannend afwachten, want alle sterke deelnemers kwamen na mij. Hun tussentijden kwamen maar traag binnen, maar eens het duidelijk was dat ik won was ik euforisch.”
Die marathon, dat is een niet te onderschatten krachtmeting. “Je moet ten eerste een traject van 7 kilometer afleggen binnen de tijd en daarna nog om ter snelst acht hindernissen nemen – ook snel goed voor 8 kilometer. Je haalt soms snelheden van 45 kilometer per uur”, klinkt het.
Voor Julien is het een fysieke beproeving, maar voor hem niet alleen. Hij is dan wel de atleet die in de schijnwerpers staat, de pony’s moeten natuurlijk ook zware arbeid leveren. “De koets alleen al weegt zo’n 300 kilogram”, vertelt hij.
Met dank aan het ganse team
Naast Julien en zijn dieren staat ook een gans team, met aan kop zijn vrouw Daisy Serpentier. “Zonder haar zou ik hier niet kunnen staan. Zij verzorgt onder andere de pony’s als ik ga werken”, legt hij uit. De sterke vrouw achter de man. En dan is er nog een duo dat achter hem staat. Letterlijk. “Op de koets zitten een backstepper die mee helpt sturen en een navigator die je helpt bij het parcours. Tijdens het WK zijn er dan nog extra mensen mee zodat ik me volledig op de wedstrijd kan concentreren.”
Naast de marathon waren er ook nog de dressuur en de vaardigheden. Daar haalde hij een achtste en een vierde plaats, waardoor hij uiteindelijk vierde werd. “De meest ondankbare plaats? Ik had er vooraf voor getekend. Degenen die voor mij eindigden, werden ooit al wereldkampioen. Ik was meer een underdog. Maar, nu kennen ze mij toch al.”
Tumor in knie
Het blijft een opmerkelijk verhaal. Het mag een wonder heten dat Julien überhaupt op het WK stond. Je moet geselecteerd worden door de federatie, maar ook blessurevrij blijven. In maart werd Julien geopereerd aan een tumor in de knie. “Een van de selectiewedstrijden heb ik met krukken moeten afleggen. Dat was toch nipt.”
Julien is intussen ruim twintig jaar ruiter. Op zijn veertiende rolde hij in de sport. “Ik was altijd al liefhebber en zo ben ik het beginnen doen. Eerst met de koets, dan weer zonder en sinds 2014 enkel nog met de koets”, vertelt hij. Intussen dus op wereldniveau. “Maar het blijft wel een hobby. Ik ben schrijnwerker, mijn vrije tijd spendeer ik aan de pony’s. Onze vakantie? Dat zijn de wedstrijden.”
Waarom hij het doet? “Voor het geld moet ik het zeker niet doen. Met de winst op de marathon won ik 250 euro. Net genoeg om ons eten daar te betalen”, vertelt hij. Toch doet hij het vol overgave. “Het is echt een passie. De pony’s krijgen nu enkele maanden rust, want in aanloop van het WK moesten we dagelijks trainen. Daarna is het uitkijken naar het volgende WK dat binnen twee jaar plaatsvindt.” (JD)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
