81 wordt hij, eind dit jaar. Tijd om het rustiger aan te doen? Neen, want Jozef Lazou uit Waregem is zich volop aan het voorbereiden op het WK Masters gewichtheffen, van 1 tot 8 december in de Verenigde Staten. Met een eerste plaats op de wereldranking in zijn categorie is het niet uitgesloten dat hij met goud naar huis komt. “Gewichtheffen heeft me geholpen om boven mezelf uit te stijgen.”
Wanneer Jozef Lazou me binnenlaat, zie ik een fitte 80-plusser voor mij staan maar denk ik niet meteen aan een gewichtheffer. Terwijl de krachtsport toch al een kleine zestig jaar zijn grote hobby en passie is die hem de kans gaf om het verschil te maken in zijn leven. In zijn gloriejaren stak de Desselgemnaar vlot 145 kilogram in de lucht, en daarmee was hij een meer dan degelijke subtopper. En stoppen staat nog altijd niet in zijn woordenboek.
Je duwt nog altijd halters van 75 kilogram omhoog. Moet je daarmee toch niet stilaan oppassen, nu je een jaartje ouder wordt?
“Ik kan dat aan omdat ik het al jaren doe. Ik pleeg dus geen roofbouw op mijn lichaam. Ik houd er wel degelijk rekening mee dat ik de tachtig voorbij ben. De gewichten die ik nu in de lucht steek, wegen dan ook een stuk minder dan vroeger. Met bijna elk jaar dat erbij komt, wordt dat een beetje minder, maar ik kan daar mee leven. Ik forceer me niet.”
De jaren lijken alleszins weinig vat te hebben op je.
“Ik voel me ook prima. Ik heb dan ook altijd redelijk gezond geleefd, ging en ga nog altijd vroeg slapen, en let toch een beetje op wat ik eet en drink. Als je aan sport doet, heb je ook meer de neiging om in de pas te lopen en excessen te vermijden. Mogelijk was het ook een voordeel dat ik ben opgegroeid in een tijd zonder grote buitensporigheden. Als wij op café gingen, dronken we een gewone pint, terwijl er nu vaak zwaar bier op tafel komt of cocktails worden besteld. Dat verklaart mee waarom ik nog altijd in goede conditie ben.”
Wanneer is het begonnen?
“Ik was 23 toen ik bij Apollo Zwevegem aan de slag ging. Ik heb pas heel laat ingezien dat ik enig talent voor gewichtheffen had. Het was maar omdat vrienden bleven aandringen, dat ik er uiteindelijk aan begonnen ben. Misschien had er nog meer ingezeten als ik er vroeger mee was gestart, maar het is goed zoals het geweest is.”
Binnenkort wacht met het WK gewichtheffen in Orlando wellicht een van je laatste grote uitdagingen. Is de concurrentie nog groot?
“Er zijn een twintigtal gewichtheffers in mijn categorie. Met de meesten ben ik ook bevriend. Ik maak zeker kans om wereldkampioen te worden, maar – zoals het cliché wil – elke wedstrijd moet gespeeld worden.”
“Overigens ga ik in de eerste plaats naar de Verenigde Staten als internationaal scheidsrechter, en ben ik er verantwoordelijk voor de registratie van de wereldrecords en de Europese records. En aangezien ik daar toch ben, maak ik van de gelegenheid gebruik om zelf ook deel te nemen. Daar zal trouwens veel volk zijn: in totaal 1.200 sporters, uit 54 verschillende landen.”
Ben je nu volop aan het trainen in je eigen club Krachtsport in Waregem?
“Ja, dat doe ik zeker toch een paar keer per week, een uur per dag. Dat is belangrijk om mijn basiskracht te onderhouden. Ik zorg er ook voor dat ik lenig blijf en ook daarvoor doe ik allerlei rek- en strekoefeningen. Voor de rest heb ik mijn gewone bezigheden in de club. Dat wil zeggen dat ik ook nog vijf keer per week les geef aan de leden. Dat is al zo sedert we met enkele vrienden Krachtsport Waregem hebben opgericht, in 1977. Zolang ik me goed voel, ga ik door.”
Je hebt vijf kleinkinderen. Treedt er een in je voetsporen?
“Dat weet ik niet, en dat moet ook niet. Mijn oudste kleinkind Robin, die nu 23 is, heeft een tijdlang aan gewichtheffen gedaan. Hij had toch wel wat talent. Uiteindelijk heeft hij gekozen voor zijn studies. Mijn jongste kleinkind Kobe, die tien is, doet nu aan gewichtheffen. Hij doet zijn best, maar het is nog wat vroeg om te zeggen of hij een hele goede wordt. Daarvoor moet hij iets ouder zijn. Ik ben vooral blij dat onze kleinkinderen sportief zijn. Twee andere voetballen nog. Onze kleindochter is zelfs al tien jaar keeper bij de dames van voetbalclub Racing Waregem.”
Tot slot: wat heeft het gewichtheffen je bijgebracht?
“Veel. Het was voor mij het middel bij uitstek om me te ontplooien. Het heeft me geholpen om boven mezelf uit te stijgen en iemand te worden die respect afdwong. Ik had dat nodig omdat ik op mijn veertiende al moest gaan werken in de fabriek en ik altijd het gevoel heb gehad dat ik meer aankon. Uiteindelijk ben ik door dat gewichtheffen op latere leeftijd Frans en Engels gaan volgen in avondonderwijs, omdat ik mijn talen nodig had. Het heeft me allemaal geholpen om verkozen te worden in het bestuur van de International Weightlifting Federation Masters. Zo ben ik in opdracht van de IWF al vaak naar het buitenland kunnen gaan als scheidsrechter.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
