Toen Johan Wyckaert (54) in juli de finish van de Ironman in Thun overschreed, had hij nooit verwacht dat hij drie maanden later op Hawaï aan de start zou staan. Maar op 6 oktober is het zover. Dan neemt hij, in zijn zesde volledige triatlon, deel aan de meest mythische. “Een totale verrassing.”
Johan Wyckaert groeide op in Alveringem, maar woont al sinds 1998 in Spiere-Helkijn. Pas in 2014 ontdekte hij de liefde voor triatlon.
“Ik heb helemaal geen verleden in de sport”, vertelt Wyckaert, in het dagelijks leven zaakvoerder van Cyago nv, een bedrijf dat zijn triatlonclub Lentriac sponsort. “Op een feestje raakte ik geïnspireerd door een vriend uit het dorp die aan de Ironman van Nice had deelgenomen. Na dat feestje heb ik gezegd: ik ga ook een triatlon doen. Een kwartje. Geen volledige. En in 2014 haalde ik dus de finish van mijn eerste triatlon. De volgende uitdaging was een halve. Die deed ik in 2015, met de Ventouxman in de Provence. En je weet hoe dat gaat: het jaar erna stond ik al aan de start van mijn eerste volledige triatlon, de Ironman van Zürich. En zeggen dat ik het jaar ervoor nog crawl moest leren zwemmen. Toen ik in 2014 begon, ging ik af en toe lopen en fietsen. Dat laatste is mijn favoriete onderdeel. En het leukste.”
Normaal gezien kan ik mij nooit voor Hawaï kwalificeren
Na Zürich 2016 volgden Kalmar 2017, Kopenhagen 2018 en Nice 2019. “In 2020 was het de bedoeling om de Ironman van het Zwitserse Thun te doen, maar door corona is die wedstrijd twee keer doorgeschoven. Uiteindelijk is het er deze zomer dan toch van gekomen.”
Snel even overleggen
“Ik eindig altijd in de eerste 25 procent van mijn leeftijdscategorie, maar ben in principe niet in staat om me voor Hawaï te kwalificeren. Nu presteerde ik beter: 23ste van de 280 gestarte triatleten in mijn categorie. Normaal is dat niet voldoende voor een slot, maar ditmaal blijkbaar wel. Er waren tien tickets en er zijn heel wat mensen die hun ticket om familiale of financiële redenen geweigerd hebben. Als je naar Hawaï wil gaan, moet je de dag na je Ironman op de prijsuitreiking aanwezig zijn. Ik was niet van plan om te gaan, maar bij toeval belandde ik er toch. Gelukkig maar. Mijn vrouw was mee, zodat we even konden overleggen. We hebben toen in heel korte tijd moeten beslissen. Niet evident, zeker voor haar, om nog zoveel vakantie te nemen in oktober.”
Wyckaerts doel? “Er een leuke wedstrijd van maken. Lastig zal het sowieso zijn, door de drukkende warmte en de wind. Vooral voor de marathon ben ik op mijn hoede. Ik kan goed tegen de hitte, maar vochtige warmte is toch nog iets anders. En zeker na 180 kilometer op de fiets. Slopend! Maar ik zie het vooral als vakantie en een klein beetje als een wedstrijd. Een tweede Ironman in drie maanden wordt niet evident. Ik sport ook maar tien tot twaalf uur per week, geen twintig of dertig zoals veel triatleten. Maar ik klaag niet. Heel veel mensen uit mijn club streven ernaar om ooit naar Hawaï te kunnen gaan. Ik had nooit gedacht dat dit voor mij weggelegd zou zijn.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
