De Wervikse delegatie voor de Special Olympics Wereldspelen kwam zeker niet van een kale reis thuis. De Geluwse Jente Comeine (21) behaalde in Berlijn 3 gouden medailles in de paardensport en Blanche Decorte uit Wervik (21) 2 gouden, 1 zilveren en 1 bronzen medaille in de gymnastiek. Beide dames trokken naar de Spelen met de afdeling van BuSO De Hoge Couter uit Kortrijk.
De Special Olympics zijn een internationale organisatie die sporttrainingen en -wedstrijden op poten zet voor mensen met een verstandelijke beperking. Het is zo de bedoeling om G-atleten aan te sporen om te sporten en competitie staat niet per se centraal. Het algemene motto luidt dan ook “meedoen is belangrijker dan winnen”. Om de vier jaar zijn er Special Olympics Wereldspelen, het hoogst haalbare in de wereld van de G-sport. Dit jaar vonden die plaats in Berlijn van 17 tot 25 juni. De twee Wervikse atleten Blanche Decorte en Jente Comeine deden het uitstekend: Blanche behaalde 4 medailles in de gymnastiek en Jente 3 eerste plaatsen in de paardensport.
Alles voor de Spelen
Blanche Decorte (21) deed in totaal mee met zo’n vijf disciplines in de gymnastiek. Ze traint bij het Wervikse We Gym Together en ging naar school in De Hoge Couter in Kortrijk, waarmee ze ook deelnam aan de Wereldspelen. Blanche was te zien in het VTM-programma ‘Alles voor de Spelen’, evenals de Moorseelse Eveline Desmedt. Het programma zette acht atleten in de kijker die meededen met de Special Olympics Wereldspelen en volgde ze zo dus ook in Berlijn. Voor Blanche, die zelf uitermate gevoelig is aan prikkels, was dat soms een uitdaging, al was het team van de productie heel begripvol en kreeg Blanche zo de mogelijkheid om de camera’s naar believen te laten uitzetten.
“Zeker bij de openingsceremonie waren er echt wel te veel prikkels voor mij,” opent Blanche. “Er was overal vuurwerk, het was super druk en er waren overal mensen… Gelukkig had ik mijn gespecialiseerde koptelefoon bij die alle prikkels wegfiltert. Ik had tijdens de oefeningen weinig last van die gevoeligheid, behalve dan tijdens de sprong. Ik had een black-out en panikeerde. De sprong is trouwens een discipline waarbij je een tweede poging krijgt, maar ook daarbij blokkeerde ik. Ik begon te huilen en moeke moest me komen troosten.”
Love in Action
“Moeke” is Karin Charlet, de voorzitster van vzw Love in Action en de adoptiemoeder van Blanche. Met haar vzw probeert ze kinderen uit de kansarmoede te halen op allerhande manieren. Tientallen jaren geleden startte haar initiatief met de “kinderclub”. Dat is een namiddagactiviteit die in se te vergelijken valt met een uitstap van een jeugdbeweging, maar dan met de focus op kinderen in kwetsbare situaties. Karin legt uit hoe het allemaal begon:
“Ik ging in het begin één namiddag per week verschillende kwetsbare kinderen ophalen van wie ik de ouders doorgaans al kende. De kinderen kwam zo als het ware zelf bij mij terecht en dat gebeurde nooit via jeugdinstellingen. Ik ontdekte zo eigenlijk wat mijn roeping was: kinderen in nood hulp aanbieden. Zo adopteerde ik uiteindelijk Blanche, die toen naar onze kinderclub kwam. Later zijn er nog vele adoptiezussen en -broers bijgekomen. Het is bovendien ook niet enkel bij de kinderclub gebleven. We gaan ook jaarlijks op kamp. Dit jaar is dat van 21 tot 28 juli in Westouter. De leiding voor dat kamp bestaat uit vrienden, familie en volwassenen die vroeger als kind zelf mee gingen op kamp.”
Mede dankzij haar warme gezin kon Blanche schitteren in Berlijn. Haar zus Teunia is haar persoonlijk coach en zij ging natuurlijk ook mee naar de Duitse hoofdstad. Het resultaat? Goud op de grond, goud op de balk, zilver op de brug met ongelijke leggers en brons in de all-round categorie. Blanche blikt terug: “Op uitzondering van een black-out bij de sprong ging alles perfect, eigenlijk nog beter dan in de beste voorbereiding. Bij vele oefeningen was het bijvoorbeeld zo dat mijn tenen niet gestrekt waren tijdens de generale repetitie, maar wanneer het dan voor echt was, waren alle details juist.”
Moeke Karin is uiteraard ook super trots: “Blanche heeft het fantastisch gedaan en ik ben tevreden dat de prestaties van de Belgen in de Special Olympics Wereldspelen eens in de kijker werden gezet door het VTM-programma ‘Alles voor de Spelen’, al had ik gehoopt dat we zouden mogen langsgaan bij de koning. Als de Rode Duivels brons halen op het WK of de Belgian Cats goud het EK, dan staan ze op de Grote Markt in Brussel, maar waar is de erkenning voor de G-atleten? We kunnen alleszins nog wat beter doen op dat vlak.”
Als de Rode Duivels brons halen op het WK of de Belgian Cats goud het EK, dan staan ze op de Grote Markt in Brussel, maar waar is de erkenning voor de G-atleten?
-Karin Charlet, moeder van Blanche
Gouden Geluwe
Jente Comeine (21) heeft een ander verhaal. Ze groeide op in een gezin met een zus en ouders Piet (61) en Karien Vercruysse (55). Jente heeft een chromosoomafwijking, maar dat houdt haar niet tegen om te doen wat ze graag doet: paardrijden. Ze beoefent de paardensport al sinds haar zesde in domein Leiedal te Bissegem. In de afgelopen vier jaar deed ze drie maal mee aan de nationale Special Olympics in België waardoor ze haar wist te kwalificeren voor de Wereldspelen in Berlijn. Jente deed mee aan drie verschillende disciplines: dressuur, English equitation en working trail.
Mama Karien geeft een woordje uitleg: “Bij dressuur is het eigenlijk de bedoeling dat de ruiter het paard gehoorzaam maakt. Het is de basis van de paardensport. Bij English equitation vorm je een team met drie anderen. In Berlijn waren dat andere deelnemers die je niet per se kende. Een iemand van de groep moet dan telkens een paar bewegingen uitvoeren op het paard. De derde discipline waar Jente aan mee deed, was de working trail, waarbij je met je paard op een heel kleine ruimte over balkjes moet zien te stappen.”
Rafaello
Jente behaalde in die drie disciplines drie maal goud. Zelf geeft ze aan dat haar paard Rafaello daar een groot aandeel in had: “Ik mocht mijn paard van in België niet meenemen naar Duitsland en moest er daar dus een nieuwe uitproberen. Het eerste paard dat ik testte was echt een mismatch, maar misschien kwam dat ook doordat ik veel stress had. Vooraleer ik het tweede paard genaamd Rafaello uitprobeerde, deed ik ademhalingsoefeningen om tot rust te komen. Rafaello en ik bleken een match made in heaven. We voelden elkaar super goed aan en ik was echt op mijn gemak ermee. De gouden medailles bleven elkaar maar opvolgen. Het afscheid van Rafaello was na de periode in Berlijn dan ook moeilijk. Ik zou Rafaello graag nog eens terugzien.”
Jente haar ouders beloven dat dat zal gebeuren, als het mogelijk is althans. Ook voor Karien en Piet was het een lastige periode. Ze gingen ook mee naar Berlijn. Piet neemt ons terug mee naar Berlijn: “Het was al 9 uur rijden en wanneer we er waren, zaten we van ‘s morgens vroeg tot ‘s avonds in die wedstrijdmodus. Als we niet ter plaatse waren voor Jente, dan was het voor iemand anders van de ploeg. We hadden in de lange periode maar één dag waarop we het historische centrum van Berlijn konden bezoeken. Het was slopend, maar ondertussen zijn de batterijen al terug opgeladen.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
