Dimitri Vanduyver liep in Maastricht zijn eerste Ironman uit. Dit ondanks enkele snijwonden bij aanvang van de wedstrijd. Door die pech haalde hij wel zijn vooropgestelde doelstelling van 11 uur niet. Hij haalde de eindmeet na 11 uur en 47 minuten.
“Omdat het mijn eerste Ironman was, had ik mezelf voorgenomen om tevreden te zijn met te finishen, maar stiekem hoopte ik om onder de 11 uur te kunnen blijven”, opent Dimitri Vanduyver (34) uit Izegem, die inspecteur is bij de lokale politie. Hij is getrouwd met Fien Verstraete. Samen hebben ze een dochter van 6, Louisa. “Ik ken min of meer mijn tijden op de disciplines individueel en heb al wat ervaring op de halve afstand waardoor ik zo terechtkwam bij een richttijd van juist onder de 11 uur. Uiteindelijk werd het 11 uur en 47 minuten. Ik ben zeer tevreden dat ik mijn eerste volledige Ironman heb kunnen finishen, maar jammer genoeg heb ik mijn richttijd niet gehaald. Ik ben een klein beetje ontgoocheld, maar kan gezien de omstandigheden toch terugblikken op een geslaagd debuut.”
Ongelukkige start
“Toch vielen de weersomstandigheden zeer goed mee. Niet te warm en niet te veel wind. Verder denk ik dat ik mijn eerste Ironman niet slechter kon beginnen. Wanneer ik bij de start in het water sprong, kwam ik met mijn rechtervoet terecht op enkele stenen op de bodem van de rivier. Ik voelde onmiddellijk een scherpe pijn, maar kon gelukkig verder zwemmen. In de wisselzone keek ik naar mijn voetzool en die zat onder het bloed. In de EHBO-post hebben ze daar dan drie snijwonden vastgesteld. Eén wonde bleek redelijk diep te zijn en de dokter twijfelde om deze te naaien, maar dat betekende dat mijn wedstrijd er al zou hebben opgezeten. Uiteindelijk heeft de dokter mij toch de kans gegeven om het fietsen aan te vangen. Dit was wel al vroeg in de wedstrijd een mentale klap, maar ik was blij dat ik alsnog mocht proberen verder te doen. Uiteindelijk is het mij dan ook nog gelukt om te finishen, mede dankzij de enthousiaste steun van heel wat familie en vrienden die waren meegereisd naar Maastricht. Kort na de finish ben ik dan weer naar de EHBO gegaan en hebben ze één wonde aan mijn voetzool alsnog moeten naaien.”
Goede voorbereiding
“Sinds November 2022 zijn er niet veel dagen voorbij gegaan zonder één of andere training. Veel trainingen werkte ik alleen af of samen met mijn goeie vriend en collega-triatleet Bram Bossuyt, waarmee ik in de triatlonclub EFC-JODA-ITC in Izegem zit. In de club kan je samen trainen met verschillende triatleten die al meerdere keren een volledige Ironman hebben gedaan. Hier en daar pik je dan eens wat op wat je zelf kan gebruiken in je trainingen en op de wedstrijd. Tot aan mijn langste duurtraining begin juli moet ik zeggen dat mijn voorbereiding zeer goed is verlopen. Ik heb weinig last gehad van blessures of ziekte en heb 90 procent van mijn trainingen kunnen doen. Begin juli heb ik dan, na die lange duurtraining, een blessure opgelopen aan mijn voetzool waardoor ik nog amper heb gelopen tot aan de wedstrijd.”
Planning en opoffering
“Momenteel heb ik voor 2023 nog niets op het oog. Waarschijnlijk zal het bij enkele wedstrijden blijven op de kwart en halve afstand. Ik wil zeker nog een paar keer een volledige Ironman doen, want net zoals na mijn allereerste triatlonwedstrijd wil ik ook nu weten of ik beter kan doen. Ik heb echter beloofd aan mijn vrouw dat het niet voor elk jaar zou zijn. Het vergt veel planning en opoffering van haar om te zorgen dat ik bijna dagelijks mijn training kan doen. En dat wil ik haar niet elk jaar aandoen”, lacht Dimitri.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
