“Ik zal op de eerste rij staan voor Thierry Neuville”

Redactie KW

Jarenlang is de rally- en de autosport in het algemeen omschreven als een puur mannenbastion. Maar daar komt stilaan verandering in. In alle geledingen, zowel bij de organisatie als bij de teams, eisen de vrouwen hun plaatsje op. Zo ook Jennifer Rambour uit Ieper, die werkzaam is als performance engineer bij het officiële team van Hyundai Motorsport in Duitsland.

Toen ze 28 jaar geleden geboren werd als dochter van Marnick en Nadine Vanhaste, leek niets te voorspellen dat ze dergelijke weg zou inslaan. Jennifer vanuit haar tweede thuishaven, het Duitse Alzenau. “Maar de interesse voor de auto was er eigenlijk wel meteen. Ik was verzot op mijn Barbies, maar speelde ook uren met de auto’s van mijn jongere broer Jorne. In de lagere school mocht ik met papa wel eens mee naar de service van de rally van Ieper op de Grote Markt of naar een proef. Pas toen ik 16 was, begon ik naar meer rally’s te gaan als toeschouwer. Mijn nicht Sharon Vermeulen en haar man Stefaan Prinzie begonnen samen te rijden en door voor hen te supporteren, leerde ik meer en meer mensen kennen in het wereldje. Van het één kwam het ander en zo startte ik in 2008 zelf als copilote. Vanaf toen is de passie wat uit de hand gelopen.”

“Ik was verzot op mijn Barbies, maar speelde ook uren met de auto’s van mijn jongere broer”

Psychologie

“Toen ik op mijn 18de moest beslissen wat ik verder ging studeren, twijfelde ik tussen psychologie en autotechnologie, twee totaal verschillende sectoren. Mijn omgeving reageerde dan ook verbaasd. Als meisje was het geen evidente keuze en het lag ook niet in de lijn van mijn middelbare studies moderne wetenschappen aan het Ieperse Lyceum. Daar kreeg ik immers geen technische vakken zodat algauw gedacht werd dat het een soort bevlieging was. Uiteindelijk koos ik voor psychologie, maar snel realiseerde ik me dat ik de verkeerde keuze had gemaakt. De studierichting interesseerde me wel, maar ik besefte dat mijn echte passie in de autosector lag. Gelukkig kreeg ik van mijn ouders nog een tweede kans. Zo startte ik de bachelor Autotechnologie aan Vives in Kortrijk. Mijn interesse is vanaf dan alleen maar gegroeid. Toen ik afstudeerde, besliste ik om ook nog de master opleiding automotive engineering erbij te doen aan de universiteit in Antwerpen. Daar ben ik twee jaar geleden afgestudeerd.”

“Hyundai gaf me de kans om zeven maanden in Duitsland aan mijn thesis te werken”

Maar tussen het studeren en het effectief aan de slag gaan in een topteam gaapt nog een hele kloof. “Mijn grootste motivatie was altijd om op een dag voor een WRC-team te werken. Aan het einde van mijn masteropleiding waagde ik zo mijn kans bij diverse teams om mijn thesis te doen. Hyundai Motorsport gaf me de kans om zeven maanden bij hen in Duitsland hieraan te werken. Kort nadat ik afstudeerde, tekende ik een contract bij hen. Ik ben nu performance engineer. De rallywagen is uitgerust met een arsenaal aan sensoren die bewegingen, snelheden, temperaturen en drukken registreren. Die data kunnen wij downloaden en in grafieken gieten. Zo controleren we of alle systemen goed werken en grijpen in als er zich een technisch probleem dreigt voort te doen of gaan we zoeken naar oorzaken van problemen.”

“Mijn taak is om de data te analyseren met de focus op de beste prestatie van de wagen. Samen met het team ingenieurs gaan we steeds op zoek naar afstellingen en manieren om de wagen sneller te maken in verschillende weersomstandigheden en voor verschillende parcourstypes. Daarnaast ben ik ook verantwoordelijk voor twee WRC-wagens van de vorige generatie, die gebruikt worden tijdens marketingevenementen. Daarbij neem ik de afstelling en de technische ondersteuning voor mijn rekening. Ik ben heel vaak in Alzenau, maar moet ook vaak reizen voor testen en evenementen. En tijdens die testen werk je natuurlijk heel vaak samen met de crew, dus ook onder meer met Thierry Neuville en Nicolas Gilsoul.”

Supporteren

“In Ieper rijden zij een Hyundai R5 voor, die gerund wordt door de Customer Racing Departement, een andere afdeling dan de WRC-afdeling waar ik voor werk. Maar reken maar, gezien ik vrij ben, dat ik op de eerste rij zal staan als supporter voor Thierry Neuville. Daar mag ik niet ontbreken.”

“Getraind in het pakken en uitpakken van koffers”

Jennifer woont in Alzenau op een studiootje, op een kleine 10 minuten van de fabriek. “Ik probeer toch tweewekelijks eens naar België te komen, maar het kan gebeuren dat het tot vier weken duurt. Je moet flexibel zijn in de motorsport en samen met de reizen voor het werk ben ik ondertussen al goed getraind in het pakken en uitpakken van koffers. Naast het missen van de familie en vrienden staat het Belgische eten toch op plaats twee. Ook al is Duitsland een buurland, de eetcultuur is vrij verschillend. Een lekkere steak of americain zijn de eerste dingen die ik eet als ik terug in het land ben. En een Belgisch streekbiertje gaat er ook altijd wel in.”

Zelf tweemaal aan de start

“Zelf kwam ik in Ieper tweemaal aan de start. De eerste maal met Thibault Spillebeen in een Citroën C2 en de tweede maal in een Ford Fiesta R2 aan de zijde van Bert De Corte. Toen begon ik meer dienst te doen als mecanicien bij diverse teams en werd het navigeren iets minder. Naarmate de studies vorderden, stopte ik er helemaal mee.”

“Getraind in het pakken en uitpakken van koffers”

Jennifer woont in Alzenau op een studiootje, op een kleine 10 minuten van de fabriek. “Ik probeer toch tweewekelijks eens naar België te komen, maar het kan gebeuren dat het tot vier weken duurt. Je moet flexibel zijn in de motorsport en samen met de reizen voor het werk ben ik ondertussen al goed getraind in het pakken en uitpakken van koffers. Naast het missen van de familie en vrienden staat het Belgische eten toch op plaats twee. Ook al is Duitsland een buurland, de eetcultuur is vrij verschillend. Een lekkere steak of americain zijn de eerste dingen die ik eet als ik terug in het land ben. En een Belgisch streekbiertje gaat er ook altijd wel in.”

Zelf tweemaal aan de start

“Zelf kwam ik in Ieper tweemaal aan de start. De eerste maal met Thibault Spillebeen in een Citroën C2 en de tweede maal in een Ford Fiesta R2 aan de zijde van Bert De Corte. Toen begon ik meer dienst te doen als mecanicien bij diverse teams en werd het navigeren iets minder. Naarmate de studies vorderden, stopte ik er helemaal mee.”