Zou het lukken of niet? De Ardooise Lien Anseele (33) mocht met het nationale team powerchair hockey naar het Europees kampioenschap in Denemarken afreizen, maar daarvoor had ze een eigen elektrische sportrolstoel nodig. Dankzij een crowdfunding en enkele mooie giften ziet ze die droom nu in vervulling gaan. Woensdag treedt ze aan tegen het gastland en wil ze de Belgische kleuren laten fonkelen. “Je kan niet geloven hoe blij ik ben”, zegt ze.
“Ik kan het nog altijd niet goed vatten. Ik had nooit durven dromen dat ik ook effectief hier in Denemarken zou raken.” Wanneer we Lien Anseele (33) bellen, is ze net in het Scandinavische land aangekomen, na een busrit van om en bij de zestien uur.
In augustus 2021 proefde de Ardooise voor het eerst van powerchair hockey, nu is het haar grote passie. En of ze er goed in is: met GIDOS uit Gits treedt ze aan in de Belgische én Nederlandse competitie en maakte ze deel uit van de Red Devils, het nationale powerchair hockeyteam. Vorig jaar werkte ze als basisspeler een kwalificatietornooi voor het EK in Denemarken af en beukte ze mee de poort richting het tornooit open.
“Ik ben altijd al sportief geweest”, legt ze uit. “Als kind deed ik aan keurturnen, maar in mijn tienerjaren begon mijn lichaam plots tegen te stribbelen. Ik had vaak last van ontstekingen in spieren en gewrichten en onderging enkele operaties aan mijn linkerknie. De artsen dachten aanvankelijk dat het om sportblessures ging, maar de klachten werden steeds groter. In die mate zelfs dat ik moeite kreeg om gewoon een trap te nemen.”
Van dokter naar dokter
Er volgde een tocht van dokter naar dokter. “Ik moest mijn liefde voor turnen met veel pijn in het hart vaarwel zeggen, maar kreeg gelukkig de muzikale microbe te pakken.” Lien speelde in verschillende bands, ging aan de slag als opvoedster in de zorgsector, maar haar aandoening gooide opnieuw roet in het eten.
“Ik heb limb-girdle dystrofie, een erfelijke spierziekte waarbij de spieren niet zo goed functioneren. Samen met mijn vriend Maarten kijk ik met veel goesting richting de toekomst. En daar maakt powerchair hockey een vitaal onderdeel van uit”
“Mijn fysieke toestand bleef achteruit gaan en ik moest op zoek naar een nieuwe job. Nu werk ik parttime in het kinderdagverblijf ’t Stationneke, verbonden aan Dominiek Savio in Gits. Daar bekommer ik me om administratieve taken en organiseer ik ook activiteiten.”
Sinds een zestal jaar maakt de rolstoel vast deel uit van haar leven. “Ik kan nog korte afstanden met behulp van krukken afleggen, maar daarmee belast ik dan weer mijn schouders. Daarom is de rolstoel gewoon de beste optie voor mij. Ik zie het niet langer als een hindernis, maar een verlengstuk van mezelf. Ik heb mijn nieuwe situatie omarmd en leren aanvaarden, hoe moeilijk dat aanvankelijk ook was.”
Sinds 2019 weet Lien ook aan welke spierziekte ze exact lijdt. “Ik heb limb-girdle dystrofie, een erfelijke spierziekte waarbij de spieren niet zo goed functioneren. Ergens ben ik opgelucht dat ik eindelijk duidelijkheid heb. Samen met mijn vriend Maarten Claes kijk ik met veel goesting richting de toekomst. En daar maakt powerchair hockey een vitaal onderdeel van uit.”
Dankbaarheid
Haar sport beoefende ze met een elektrische rolstoel van GIDOS, maar die vertoonde steeds meer mankementen. “Zolang hij werkte, was alles oké. Maar de defecten en bijhorende reparaties volgden elkaar steeds sneller op. Daarom besloot een vriendin van me, Hedwige Van Steen, om een crowdfunding op te richten. Dat wilde ik aanvankelijk liever niet, maar het bleek de juiste keuze.”
“Mijn eigen sportrolstoel laat me toe om mijn geliefde sport in de allerbeste omstandigheden uit te oefenen. Daar ben ik zó blij om”
De kleine en grotere bedragen liepen de eerste weken vlot binnen, maar toen viel het wat stil, duidt Lien. “De steunactie was uiteindelijk goed voor 11.575 euro, maar ik had minstens 15.000 euro nodig. Ik ben nog zelf gestart met het verkopen van chocolade en kon ook rekenen op enkele andere mooie giften. Zo kregen we het bedrag bij elkaar en kon ik ook kantelverstelling en een op maat gemaakte rugleuning laten installeren. Daardoor kan ik mijn sportrolstoel tot een soort ligbed transformeren, iets wat voor een pak extra comfort buiten het sportveld zorgt.”
Lien is iedereen die haar steunde enorm dankbaar. “Vanuit de grond van mijn hart: dit betekent zóveel voor mij. Mijn eigen sportrolstoel laat me toe om mijn geliefde sport in de allerbeste omstandigheden uit te oefenen.”
Mikken op top vijf
Lien kreeg haar rolstoel al in juli geleverd en kon sindsdien een viertal keer intensief trainen met de Red Devils. “De besturing zit in mijn vingers”, glimlacht ze. “Het is gewoon zalig om mee te spelen. En nu het EK mogen meemaken, is helemaal het einde.”
“Wat onze ambitie is? We worden bij de twee minst goeie ploegen gerekend, maar willen stunten. We mikken op de top vijf, want dat levert ons een ticket voor het WK in Finland in 2026 op.”
Woensdag staat de eerste van drie poulematchen op het programma. “Tegen gastland Denemarken. Dat wordt dus pittig”, glimlacht ze. “Maar we gaan er voor. Ik wil tonen dat je altijd je dromen moet najagen.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
