Het is van 1998 geleden dat West-Vlaanderen nog een Belgisch kampioen had in het badminton, maar Senne Houthoofd bracht daar verandering in door met Lise Jaques de titel te pakken in het dubbel gemengd. Een gesprek met deze topsporter bood zich aan.
Senne Houthoofd lost Pedro Vanneste af die in 1998 als laatste West-Vlaamse man die Belgisch kampioen werd.
Hoe ben je in het badminton beland?
“Mijn vader speelde in de lokale club. Mijn broer en ik voetbalden en zijn dan met papa eens mee gaan spelen. Niet veel later hadden we voetbal ingewisseld door badminton.”
Wanneer had je door dat je het talent had om verder door te stoten?
“Ik was al vroeg bij de betere van mijn leeftijd. Mijn eerste Belgische titels bij de jeugd waren in de ‘onder 11’. Daarna was ik heel ambitieus en vooral nooit tevreden over mijn niveau. Die ambitie is altijd mijn drijfveer geweest om hard te werken en telkens net dat beetje beter te worden.”
“Door mijn sport heb ik al veel van de wereld gezien”
Wat maakt de sport aantrekkelijk, ook om recreatief te spelen?
“Het is een prachtige en vooral heel onderschatte sport. Ik speel het elke dag en ik doe het altijd met enorm veel plezier. Voor recreatieve spelers kan je perfect met je vrienden spelen. Het is een sport die uitdagend is op alle vlakken, van technisch, tactisch tot fysiek.”
De eerste West-Vlaamse man in 25 jaar die een Belgische titel kon veroveren… Hinkt onze provincie achterop als het op badminton aankomt?
“Bij de dames hebben we recent wel enkele titels gehad met spelers zoals Steffi Annys en Elke Biesbrouck. We hebben nu ook daar enkele sterke resultaten door de zussen Demeyere (Lisa zilver in dames enkel en Marie zilver in gemengd dubbel). Bij de heren is dit een ander verhaal. Algemeen is het wel iets minder dan sommige andere provincies. Volgens mij ligt dit voor een groot deel aan de beperkte aandacht die badminton krijgt. Alles begint bij het aantrekken van jonge spelers en vanaf jonge leeftijd deze al juist te ondersteunen.”
Je speelt nu ook in de Franse competitie, hoe ben je daar terecht gekomen?
“Ik zocht na het spelen in de hoogste klasse in België een nieuwe uitdaging. Badminton in Frankrijk is een stuk groter, het niveau is daar ook een stuk hoger en zo zijn er daar ook financieel meer mogelijkheden. De combinatie van de sportieve uitdaging met het financiële heeft me overtuigd om deze stap te zetten.”
Je maakt ook deel uit van de nationale ploeg: wat houdt dat precies in?
“Ik train samen met de Vlaamse spelers in Leuven. De Waalse spelers doen dit in Luik. Op vlak van training is daar het volledige topsportpakket: goeie sparring, goeie trainers en een goeie setting. Op vlak van tornooien doen we er enkele samen, maar inschrijvingen zijn vrij. Elke speler heeft zijn eigen internationaal programma. In december hebben we wel de kwalificatie voor het EK teams gespeeld in Sofia (Bulgarije).”
Je maakte ook deel uit van onze ‘Sterren van Morgen’ waarbij deze krant jonge sporters een mooie toekomst toedicht. Welke herinneringen heb je daar nog aan?
“Voor mij was dit een geweldige ervaring. Er is maar een beperkte aandacht voor onze sport en dit was een leuk moment om die eens in de spotlight te zetten. Nadien nog vragen krijgen van mensen die het artikel gelezen hadden, maakte het extra leuk.”
Je droomde toen van de Olympische Spelen in Parijs 2024 en Los Angeles 2028. Zit dat er nog in?
“De Spelen in Parijs zijn al vrij kortbij. Ik sta op dit moment iets te laag op de ranking voor hier een goeie kans op te maken. In het gemengd dubbel ben ik ook slechts zes maanden geleden beginnen spelen met mijn partner, Lise Jaques. Wij wisten dat het toen ook kort dag ging zijn om hier nog een concreet doel van te maken. In het enkelspel is er bij de heren al een andere Belg, Julien Carraggi, die het enorm goed doet. Mijn doel is om eerst te klimmen op de ranking en een goeie basis te leggen voor toekomstige kampioenschappen en dan hopelijk ook een gooi te doen naar LA 2028.”
Je mocht al vaak naar het buitenland: wat zijn daar je mooiste herinneringen?
“Puur op vlak van reizen is het enorm leuk om zoveel culturen te ontdekken. Ik heb ondertussen al bijna heel Europa gezien en ook verre bestemmingen als Thailand, Israël en Amerika. Op sportief vlak zijn er natuurlijk de gewonnen wedstrijden, maar ook hier de ervaringen en het plezier en de uitdaging om mij te meten met spelers van over heel de wereld.”
Blijf je straks Izegem trouw of verhuis je in functie van je sport?
“Ik zit nu eigenlijk al veel meer in Antwerpen dan in Izegem. Volgend academiejaar ga ik ook verhuizen naar Leuven om dichter bij het trainingscentrum te wonen. Er zijn geen echte goeie trainingsmogelijkheden hier in de regio op topsportvlak. Dus zolang ik hier vol voor ga, vrees ik dat ik vaker niet dan wel in Izegem zal zijn.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
