Atleet Michael Obasuyi (21) heeft al een palmares om U tegen te zeggen. Hij is momenteel in de running voor deelname aan de Olympische Spelen in Tokyo. “Ik behoor nog net niet tot de veertig beste van de wereld in alle categorieën, maar dat is een kwestie van hard werken.”
Tien jaar was Michael, momenteel aangesloten bij Olympic Essenbeek Halle, toen hij zich gooide op meerkampen onder de vleugels van Hermes Club Oostende. Twee jaar later kreeg hij, dankzij zijn inzet en prestaties, toegang tot de Topsportschool van Gent. Daar kreeg hij twaalf uur atletiek per week. Het was echter pas in 2018 dat de grote doorbraak kwam. Op zijn 17de liep hij zijn eerste Belgisch Record Outdoor op de 110 meter horden in Mannheim, Duitsland. Hij verpulverde er het nationaal record bij de juniores. Sindsdien rijgt de Oostendenaar de ene na de andere knappe prestatie aan elkaar.
Klaar voor EK Indoor
In 2018 haalde hij nog de vierde plaats op het WK voor juniores. Ondertussen is hij tweevoudig Belgisch kampioen 110 meter Horden en Belgisch kampioen 60 meter Horden. Michael is naar eigen zeggen klaar om te schitteren in Tokyo, maar eerst is er het Europees Indoor Kampioenschap in Torun, Polen tussen 5 en 7 maart.
“Ik ben bang dat corona mijn sportcarrière zal saboteren”
Michael Obasuyi komt uit een etnisch-cultureel, nieuw samengesteld gezin. Zijn moeder is Belgische, zijn oudere zus en oudere broer hebben Braziliaanse roots en zijn jongere zus en Michael zelf hebben Nigeriaanse wortels. Het gezin woont in de Vuurtorenwijk. “Mijn vader belandde in 1996 vanuit Nigeria in Oostende”, vertelt Michael. “Hier heeft hij mijn moeder ontmoet. Nadat hij een beroepsopleiding had gevolgd en de nodige ervaring opdeed bij verschillende bedrijven, stampte hij uit het niets een decoratiebedrijf uit de grond. Misschien heb ik mijn doorzettingsvermogen wel van hem geërfd.”
Dankzij juf L.O.
Atletiek werd in het gezin niet met de paplepel ingegeven. “Mijn eerste stappen in de atletiek zette ik op aangeven van juffrouw Kaat, mijn lerares Lichamelijke Opvoeding in Leefschool Devlieger”, gaat Michael verder. Juffrouw Kaat bleek gelijk te hebben, want Michael behoort ondertussen tot de wereldtop. “Ik werd gelukkig door aan atletiek te doen. Atletiek zou niet alleen een leuke vrijetijdsbesteding zijn, ik wou de beste worden. Gelukkig kon ik altijd rekenen op de steun van mijn ouders en daar ben ik hen erg dankbaar voor. Elke stap in mijn sportieve carrière heb ik samen met mijn ouders, mijn broer en mijn zussen gezet. Er was geen uitgestippelde route of gids. De weg naar de top was voor ons een eenzame strijd.”
De weg naar de top ging gepaard met veel vallen en opstaan. In 2014 kreeg Michael de steun van zijn trainer Patrick Himschoot. Dat gaf hem een boost. Sinds december 2020 is Michael de eerste Europeaan en de derde beste 110 meter-hordeloper van de wereld bij de U23.
Hard werken
“Ik behoor nog net niet tot de veertig beste van de wereld in alle categorieën, maar dat is een kwestie van hard werken. Die top 40 is immers de garantie op een ticket voor de Olympische Spelen en die haal ik ongetwijfeld”, aldus Michael.
Maar Michael is ongerust. “Ik ben bang dat de pandemie mijn sportcarrière, waar mijn ouders en ikzelf alles voor hebben gedaan, zal saboteren. Maar dat zal bij elke atleet die een traject aflegt richting de Spelen momenteel wel spelen. De pandemie heeft veel kapot gemaakt, maar ik ben er zeker van dat, eens alles voorbij is, iedereen opnieuw en misschien zelfs nog beter zal schitteren dan weleer. Ik ben alvast klaar om de stap te maken naar morgen en de absolute wereldtop in het hordelopen te bereiken, maar dat wordt ongetwijfeld hard werken”, besluit Michael.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
