In deze donkere dagen zijn er veel mensen die proberen licht en hoop te brengen. Vier cursisten van de verpleegsterschool Ic Dien hebben tijdens hun stages hun beste beentje voorgezet voor andere mensen, ook op covid-afdelingen.
Jarne Bruynooghe (20), Ann-Sophie Beeuwsaert (21), Sofie Milleville (29) en Isabel Vandemaele (33) zitten in het derde jaar en de vijfde module in Ic Dien en studeren dit academiejaar af. Sofie en Isabel hebben al werkervaringen achter de rug, de eerste al tien jaar als zorgkundige in woonzorgcentrum De Zilverberg en de tweede heeft twaalf jaar gewerkt als onderhoudshulp in een dienstenchequebedrijf. Nu zitten ze in de laatste rechte lijn in hun opleiding tot verpleegkundige. Ann-Sophie is na haar opleiding Handel-Talen onmiddellijk gestart in Ic Dien, net als Jarne die in het middelbaar de afdeling Elektriciteit heeft gevolgd. Ook zij studeren dit jaar af als verpleegkundige. In hun stages kwamen ze terecht op covid-afdelingen.
Goed beschermd
“We werden niet verplicht om op een covid-afdeling stage te lopen, helemaal niet”, begint Ann-Sophie. “Ik liep stage op de afdeling abdominale chirurgie en men vroeg mensen om bij te springen op de covid-afdelingen. Ze voelden dat de nood naar verpleegkundigen steeg. Ik heb niet geaarzeld om me op te geven als vrijwilliger. Je helpt collega’s uit de nood, je helpt mensen die ziek zijn en uiteindelijk ben je veel beter beschermd en veiliger op een covid-afdeling dan op een gewone afdeling in het ziekenhuis. In een covid-afdeling weet je wel dat het virus er is, maar je gedraagt je er ook naar. Je draagt beschermende kledij, er komen geen bezoekers die het virus kunnen doorgeven of oplopen en je maakt veel minder kans op een besmetting.”
“We hebben niet geaarzeld”
“Ik heb twee keer op een covid-afdeling stage gelopen, in iedere coronagolf een keer”, zegt Isabel. “Mijn stagecoördinator heeft me opgebeld met de vraag of ik dat zag zitten. Ik heb niet geaarzeld, ook al wisten we in de eerste golf absoluut niet waar we zouden eindigen. Tijdens de eerste golf was er meer onzekerheid en soms meer schrik en paniek, maar we hebben snel geleerd. In de tweede golf wisten we sneller waar we aan toe waren, maar we namen absoluut geen risico’s als verpleegkundigen. Ik heb trouwens de indruk dat er in de tweede golf meer mensen besmet zijn in onze dichte omgeving.”
Te laat gereageerd
“Ik denk dat de gemeenschap en vooral de politici te laat hebben gereageerd bij de uitbraak van de tweede golf”, bedenkt Sofie. “In woonzorgcentrum De Zilverberg is jammer genoeg een eerste covid-overlijden geweest in de tweede golf. Ik ben nu voltijds student en heb het vernomen via de telefoon. Ja, dat doet iets met mij.”
“Ik denk dat wij nog net iets meer opletten dan andere mensen”, neemt Jarne over. “Ik heb altijd de medicatie klaargezet voor mijn grootouders, maar nu doet mijn mama dat. Ik heb mijn grootouders al een hele tijd niet gezien. Toen ik mijn ouders vertelde dat ik mijn stage op een covid-afdeling zou doen, begrepen mijn ouders dat en vertelden ze me dat dit volledig mijn eigen keuze was. Ik vind dat je als verpleegkundige alles moet aankunnen. Later in het werkveld zul je zeker nog crisissituaties tegenkomen.”
“Als stagiairs worden we wel goed begeleid en opgevolgd”, zeggen Isabel en Ann-Sophie. “We konden afspreken met onze stagebegeleiders of met psychologen om alles van ons af te praten. De meesten hadden daar geen behoefte aan, maar de mogelijkheid om dat te doen, was er.”
Veel voorzichtiger
“Wij hebben iets meer zitten praten met het team op de afdeling”, zegt Isabel. “Het is belangrijk om je open te stellen voor reflecties. Pas op die manier neem je geen zaken mee naar huis.”
Ze is ook veel voorzichtiger geworden. “Ik leef constant in mijn eigen bubbel en maak me boos op mensen die dat niet doen. Als ik die mensenmassa zie op koopjesdagen of op activiteiten die men op het getouw zet tijdens deze coronatijden, dan word ik opstandig.”
“Ik word opstandig als ik mensen zie die de regels niet volgen”
“Ik volg ook de maatregelen die de regering oplegt”, knikt Sofie. “Die zijn streng, maar het moet nu eenmaal. Ik spreek af met wie we contact hebben en als ik naar de winkel stap, is het enkel om de basisbehoeften te kopen.”
“Ik overweeg zelfs om mijn drie kindjes een mondmasker te laten dragen”, bedenkt Isabel. “Ik wil er alles aan doen om iedereen te beschermen tegen dat virus. Ik merk ook dat veel mensen een stapje achteruit doen als ze horen dat je op een covid-afdeling werkt. Dat is begrijpelijk.”
Deel van het team
“De verpleegkundigen die ons begeleiden op onze stage laten duidelijk voelen dat wij een deel zijn van het team”, zegt Jarne. “We worden niet aanzien als stagiairs die slechts enkele weken meelopen. Dat doet deugd.”
Als ze afgestudeerd zijn, gaat Sofie als verpleegkundige aan de slag in woonzorgcentrum De Zilverberg. Isabel wil in een ziekenhuis werken en dat kan een covid-afdeling zijn, Ann-Sophie zal in de thuisverpleging starten en Jarne zal in de afdeling cardiologie beginnen in AZ Delta.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier