“Zo zie ik tenminste nog iets van de wereld”

Marcel Vanneste (86) heeft het voorbije jaar van de nood een deugd gemaakt. Omdat alle activiteiten geannuleerd werden, legde hij zich nog meer toe op zijn grote passie: fietsen. Dit jaar heeft hij meer dan 17.000 kilometer op de teller van zijn elektrische fiets staan.

Marcel Vanneste groeide op in Oostnieuwkerke en stapte in 1956 in het huwelijksbootje met Maria Ouvrein. Het koppel kreeg twee kinderen: Ivan en Johan, die gehuwd is met Hilde Borra. Kleinkinderen Stijn, Michèle, Lies, Benjamin, Thijs en Eline zijn zijn oogappels. Nadat Marcel in 1988 met pensioen ging, legde hij zich toe op zijn hobby’s. “Ik was 25 jaar voorzitter van de Bond van de Derde leeftijdkaarters Madonna en nu nog altijd bestuurslid. Maria werkte ook mee met de hardwerkende bestuurdersgroep. Ook bij Okra en Samana kon men ons aantreffen. Met meer dan 200 kaarters hadden we een van de sterkste kaartclubs van de regio.”

Eenzame momenten

Maar ook vroeger was fietsen al een van Marcels favoriete bezigheden. “Ik reed bijvoorbeeld tien jaar op een tandem met andersvaliden in De Lovie. Jaarlijks legde ik zo’n 10.000 kilometer af. Maar toen Maria ziek werd, viel alles stil. Mijn zorg ging naar haar, waardoor het fietsen beperkt bleef tot de hometrainer. Het was een zwarte dag toen ik op donderdag 22 augustus 2019 afscheid moest nemen van mijn 83-jarige echtgenote. Ik kende veel eenzame momenten, tot ik een elektrische fiets kocht. Dat is een echt plezier. Als het niet regent, zit ik elke namiddag enkele uren op mijn fiets. Als gewezen landbouwer is het natuurlijk fantastisch om in de buitenlucht te kunnen vertoeven. Vroeger kon je dan ergens stoppen voor een ijsje of een pintje, maar nu is alles op slot en moet je ergens op een bank of op het fietszadel de versnapering verorberen en de dorst lessen. Ik haspel telkens 30 à 60 kilometer af, volgens het persoonlijke gevoel. Ik rijd zo’n 25 kilometer per uur, sneller kan mijn fiets niet. Ik kwam ook al een paar keer ten val, maar dat groeit wel terug, hé. (lacht) Om de 60 à 70 kilometer moet ik wel mijn batterij opnieuw opladen. Ik hoop in elk geval nog enkele jaren gezond te blijven en te kunnen blijven rondtoeren met mijn fiets. Zo zie ik tenminste nog iets van de wereld.”

(RB)