Van 15 tot 24 augustus ging Cindy Frey (48) op vakantie met haar man Steve Carette (41) en hun zoontje Jett (9) naar “the city that never sleeps”. In New York deed de opportuniteit zich voor om samen met vriend John Joseph (leadzanger van de hardcoreband Cro-Mags) 300 maaltijden uit te delen aan daklozen. “Schrijnend om te zien wie daar allemaal tussen stond.”
Barmhartige Cindy Frey is naar eigen zeggen al veel geld kwijt aan daklozen. “Ik kan het gewoon niet laten. Zelfs toen ikzelf geen geld had, gaf ik het toch. Ik zou altijd iedereen overal gaan helpen.” Het jonge gezin verbleef in Home2 Suites by Hilton op Times Square. Tegenover het hotel zat een oudere man, waarschijnlijk dakloos. “Ik gaf die altijd ons wisselgeld van de dag, wat eten, een flesje water, … en zo zie je er veel. Het is daar echt overleven.”
“Het is daar echt overleven”
Op maandag 19 augustus wou Cindy afspreken voor een koffie met haar oude vriend John Joseph. Ze leerde hem als rockfotograaf kennen zo’n 20 jaar geleden. “Hij is trouwens ook vegan. Ik kookte voor de band. John is zelf dakloos geweest en vindt het daarom belangrijk goede dingen te doen. Hij wou die dag meehelpen met Interfaith Community Services om veganistische en biologische maaltijden uit te delen in Tompkins Square Park. Ik wou heel graag helpen, ik heb John praktisch gesmeekt.”
Interfaith Community Services
Elke maandag, woensdag en vrijdag om 9.30 uur zakt Interfaith Community Services af om maaltijden te verdelen aan daklozen van de Lower East Side van Manhattan. “Ik was eerder toegekomen en had al wat flesjes water aangekocht om uit te delen, maar niet iedereen wou die aannemen. Sommigen zijn wat te trots en kan je het zelfs niet zien dat ze dakloos zijn. Ze zijn wat beschaamd. Toen het hoofd Adi toekwam met 300 boxen maaltijden (salade met kruidige tofu, rijstschotel en bananencake) ging iedereen mooi en rustig in de rij staan.”
Adi vertelde Cindy op voorhand dat als mensen meer vragen, ze daarover niet moest discussiëren of weigeren. “Sommigen hebben nog mensen zitten die bijvoorbeeld niet durven of kunnen komen. Ik had tranen in mijn ogen, enerzijds van blijdschap dat ik dit kon doen, maar ook van verdriet om te zien wie er allemaal tussen stond. Mensen die onze ouders kunnen zijn, jongeren die je niet durven aankijken, oudere alleenstaande vrouwen. Deze ervaring heeft me het meest geraakt van de reis.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
