Arnaud Avonds (7) uit Bovekerke leefde de voorbije maanden geïsoleerd van iedereen zodat hij al zijn kracht kon gebruiken om te vechten tegen een agressieve vorm van lymfeklierkanker. Tijdens die strijd stond hij niet alleen. Naast zijn ouders en zus waren er ook zijn klasgenoten, voetbalvriendjes, maten van de KSA en de buurjongens. Of hoe een gevecht je ook een warm gevoel kan geven.
“Tijdens een KSA-kamp in Balen in augustus vorig jaar werd onze Arnaud ziek”, doet mama Marie het verhaal. Ze woont met haar gezin in Bovekerke maar werkt in Diksmuide en haar kinderen gaan ook daar naar school. Zelf wil ze op de achtergrond blijven. Ze zet liever haar ‘leeuw’ Arnaud in de kijker. “De leiding was alert en bracht hem direct naar de spoedgevallendienst in Mol waar hij onmiddellijk werd geopereerd aan een darminvaginatie. Er zat 14 centimeter dunne darm in de dikke darm. Zes weken later kreeg hij na een voetbaltraining bij KSVD Jeugd veel buikpijn. Wat volgde was een kritieke operatie waarbij 20 centimeter darm met een verdikte wand en een soort ‘pingpongbal’ werd verwijderd. Door ademhalingsproblemen moest Arnaud even in coma gehouden worden.”
“Na zes dagen op de dienst intensieve zorgen in het AZ Brugge vernamen we dat de kanker kwaadaardig was. Lymfeklierkanker type burkitt stadium 3 hoog risico, kregen we op 9 oktober als diagnose te horen. Dat is een agressieve vorm van kanker die net door zijn agressiviteit met een chemotherapie te behandelen is. We stonden aan de grond genageld. Jaren terug kropen we al eens door het oog van de naald na ernstige hartproblemen bij onze dochter Anaïs (12). Zouden we voor een tweede keer geluk hebben? Het moest allemaal heel snel gaan. Mijn man en ik hebben niet getwijfeld. We kozen ervoor om voltijds voor Arnaud te zorgen en ons volledig te concentreren op zijn genezing. In het UZ Gent bleek dat de kanker zijn volledig buikholte had ingenomen. Gelukkig was het nog niet uitgezaaid naar zijn beenmerg en hersenvocht.”
Met verenigde leeuwenkracht
Marie kan het zich nog zo voor de geest halen, het moment dat Arnaud noodgedwongen zijn haar moest afscheren. “We deden dat op 31 oktober, een toepasselijke dag vonden we”, glimlacht de mama. “Het was de eerste en enige keer dat ik onze zoon een traantje heb zien wegpinken toen hij zijn kaal hoofdje in de spiegel zag. Twee dagen later had het verdriet al plaatsgemaakt voor optimisme. De leeuw werd al snel onze mascotte want Arnaud vocht krachtig als een leeuw. Op Nieuwjaarsdag kreeg hij zijn laatste chemo en na de krokusvakantie mocht hij voor het eerst terug naar school. In het tweede leerjaar van de vrije basisschool Diksmuide is dat. Hij gaat momenteel vier halve dagen. Uiteraard moet hij nog aansterken maar het gaat de goede kant op.”
Steun vrienden onmisbaar
Waar Arnaud het meeste moeite mee had, was het leven in complete afzondering. Door de chemotherapie was zijn weerstand heel zwak. “De buurjongens kwamen zo vaak ze konden even zwaaien aan ons raam, zelfs midden in de winter”, klinkt Marie vertederd. “Via het computerprogramma bednet kon hij gelukkig vanuit het ziekenhuis of thuis contact houden met zijn klasgenoten. Zijn juf had op zijn plaats een leeuw gezet en toen hij voor het eerst weer naar school mocht, kreeg hij die knuffel mee naar huis. Wat was Arnaud blij.”
En ook KSVD Jeugd van Diksmuide waar Arnaud speelt bij de U8 liet zich niet onbetuigd. “Zoiets wens je niemand toe”, reageert zijn trainer Stijn Hauspie. “Een stervoetballer is Arnaud niet maar hij is zo’n lieve en warme jongen! De knuffelbeer van de groep. Het nieuws over zijn ziekte sloeg in als een bom. We hebben er met de groep af en toe over gepraat en regelmatig hield ik contact via de ouders.” Maar er was meer.
Sportjournalist Karl Vannieuwkerke, bezieler van de jeugdacademie van KSVD, maakte een filmpje voor Arnaud. En alle jeugdspelers hebben een kaartje gemaakt. Het resultaat is een kalenderbox met 365 gepersonaliseerde tekeningen en schrijfsels. “Toen ik het nieuws van ons voetballertje Arnaud hoorde, was ik zeer aangedaan. Ik heb de voorbije vijf jaar zelf gevochten tegen kanker en probeerde me in te leven in het hoofd van de ouders. Elke mama en papa wil op zo’n moment de plek van zijn kind innemen maar dat gaat helaas niet. Om Arnaud een hart onder de riem te steken bedacht ik het idee om een filmpje op te nemen bij Play Sports, speciaal voor onze jeugdspeler. Hein Vanhaezebrouck, Bob Peeters, Marc Degryse en Jacky Mathijssen waren onmiddellijk enthousiast en spraken een bemoedigend woordje in. Het zijn mensen met het hart op de juiste plaats. En als Arnaud en zijn ouders dat willen dan zullen we ze met open armen in de studio ontvangen.” Jürgen Casier, jeugdcoördinator van KSV Diksmuide regelde een t-shirt van Club Brugge vol handtekeningen van spelers.
“Dit is de max!”
Wij brachten Arnaud voor het eerst na zijn ziekte samen met zijn ploeg van KSVD Jeugd. “Waw, zoveel kaartjes. Dat is de max”, klonk de jongen enthousiast toen hij de kalenderbox zag. “Het zijn allemaal tekeningen van wat ik graag doe bijvoorbeeld het spel Minecraft spelen. Het t-shirt van Club Brugge, mijn favoriete ploeg, zullen we inkaderen en op mijn kamer hangen.”
Mama Marie glundert wanneer ze de pretoogjes van haar zoon ziet. “Hij heeft gevochten als een leeuw. We zijn iedereen die hem heeft gesteund zo dankbaar. Dat heeft hem zeker geholpen om optimistisch te blijven. Hopelijk kan hij nu snel weer gaan voetballen en optrekken met zijn KSA-vrienden.” (GUS)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier