Yaron Degryse trekt van KFC Izegem naar Tottenham Hotspur titelde onze krant vijf jaar geleden. Ondertussen is KFC Izegem opgegaan in Mandel United en is Yaron Degryse opnieuw thuis. Laat er geen misverstand over bestaan: Yaron ging er geen voorzetjes trappen richting het hoofd van topspits Harry Kane, wel deed hij er zijn stage in de community-werking van de club. “Ik heb er vrienden aan over gehouden.”
Vijf jaar geleden vertrok Yaron Degryse voor een stage bij Tottenham Hotspur, tijd om eens terug te blikken op dit avontuur vonden wij en we troffen hem in zijn ouderlijke woning langs de Heirweg in Beveren. “Ondertussen woon ik al met mijn vriendin Gemma Young in Brugge. Nee, ze is geen Engelse, ik heb haar niet overgehouden aan mijn trip naar Londen”, knipoogt Yaron. Voetballen doet hij ondertussen niet meer. “Ik speelde nog bij SK Staden, maar sinds dit seizoen ben ik gestopt. Ik woon en werk nu in Brugge, het is wat ver om telkens de verplaatsing te maken. Ik ben aan de slag bij D’M&S, een crossmediaal communicatiebureau. Ik doe er de digitale marketing en in bijberoep leg ik me daar ook op toe. Het is dus best druk. Maar wie weet dat ik ooit nog eens de voetbalschoenen aantrek…”
Arme wijk in Londen
Yaron kreeg zijn jeugdopleiding bij KSV Roeselare en Cercle Brugge en behoorde tot de A-kern van KFC Izegem tot hij de kans van zijn leven kreeg. “In eerste instantie mocht ik stage gaan doen bij KV Kortrijk tot onze lerares met het voorstel van Tottenham Hotspur op de proppen kwam. De keuze was snel gemaakt natuurlijk, al was het niet simpel om daar een onderkomen te vinden. Pas de dag voor de stage begon, hadden we ons appartementje beet. Ik verbleef er samen met een Belgische collega-student Rémy Goossens. Hij is er na zijn stage overigens blijven werken en gaat straks aan de slag bij AA Gent. Zelf ben ik meteen na mijn stage teruggekeerd, omdat ik na mijn studies sportmanagement ook nog marketing wilde bij studeren.”
Om de vijf huizen is er een gokkantoor
Yaron woonde er in de uitgaansbuurt van Londen. “Op zowat drie kwartier rijden met het openbaar vervoer van Tottenham, een van de armste wijken van Londen. “Wij werkten er in de maatschappelijke afdeling van de club, je kan het wat vergelijken met de Club Brugge Foundation. Wij moesten vooral jongeren enthousiasmeren om weer te gaan studeren. Via activiteiten en lessen spoorden we hen aan en soms kwamen de spelers van Tottenham daar ook een bemoedigend woordje doen. Let wel, het gaat dan meestal niet om te topspelers, maar wel om gasten uit de A-kern.”
De communitywerking van de Spurs had ook een eigen standje in het stadion. “En de jongeren die we begeleidden konden daar dan in werken, zo leerden ze dat ook en wisten ze hoe het was om een centje te verdienen.”
Derby tegen Arsenal
Maar Yaron kon ook heel wat wedstrijden bijwonen van de Spurs. “Wat ik nooit zal vergeten is de laatste wedstrijd in het oude stadion White Hart Lane. Het nieuwe stadion is gebouwd op de plaats van het oude en om die periode te overbruggen speelde de club ook een tijdje op Wembley. Maar die laatste match in White Hart Lane was er dus eentje tegen eeuwige rivaal Arsenal. We zaten ook ideaal en hadden de spelers binnen handbereik. De sfeer was onvergetelijk.”
Maar Yaron leerde er ook de stad Londen kennen. “Dat is met niks te vergelijken. Het is er multicultureel en bruisend uiteraard. Om de vijf huizen heb je een gokkantoor, die mensen gokken werkelijk op alles. De paardenraces zijn er ook erg populair. Onder meer dankzij onze stagementor, waarmee ik nog een goed contact onderhoud, kwamen wij ook op plaatsen waar je als toerist nooit zou binnen gaan. Iedere vrijdag gingen we met ons team ook iets drinken in een plaatselijk café waar ook karaoke werd gezongen. De lokale volksfiguren zaten daar. The Elbow Room in Tottenham is een bezoekje waard.”
Yaron kon ook blijven werken bij de club, maar koos om verder te studeren. “Maar mijn stage is daar erg verrijkend geweest. Uiteraard heb ik er mijn Engels nog bijgespijkerd, maar ik ben ook teruggekeerd als een compleet ander persoon. Ik ben veel opener geworden, ik heb ook een andere kijk op het leven. Ik ben blij dat ik die stap gezet heb en af en toe ga ik er ook nog eens terug. Al is dat door corona nu ook al twee jaar geleden.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
