120 bewoners en een zeventigtal personeelsleden van het woon- en zorgcentrum Deken Darras raakten eind vorig jaar besmet met Covid-19. De hevige uitbraak kostte uiteindelijk 28 mensen het leven. Een loodzware balans, beseffen ook directeur Hilde Van Maele en Isabelle Ollevier, algemeen directeur van Zorg Tielt. Maar er is stilaan licht aan het einde van de tunnel. “Momenteel zijn we zo goed als coronavrij en op 25 januari worden onze mensen een eerste keer ingeënt. Dat doet het beste vermoeden”, klinkt het.
Ongelooflijk zwaar. Zo omschrijven Hilde Van Maele, directeur van het door Covid-19 hard getroffen WZC Deken Darras, en Isabelle Ollevier, algemeen directeur van Zorg Tielt, het afgelopen jaar. Maar tegelijk zagen ze ook heel wat lichtpuntjes. “De verbondenheid en groepsgeest bij onze medewerkers is nog nooit zo groot geweest”, zeggen ze. “Iedereen stond klaar om elkaar te helpen. Bewonderenswaardig.”
De eerste golf van afgelopen voorjaar kwam het woon- en zorgcentrum al bij al zonder kleerscheuren door. “We hebben toen geen enkele besmetting moeten noteren. Dat was bemoedigend, maar de onzekerheid was er niet minder om. Covid-19 was toen nog nieuw en volledig onbekend, daarom hebben we alles in het werk gesteld om het virus buiten de muren van ons WZC te houden. We hebben toen drastische, maar broodnodige beslissingen moeten nemen. Deken Darras staat bekend als een open huis waar bezoekers komen en gaan, plots moesten wij
“2021 moet het jaar van de heropbouw worden, met veel aandacht voor onze medewerkers. Het psychosociale van Covid-19 is niet te onderschatten”
“Dat voelde erg onnatuurlijk aan. Het huiselijke en gezellige, zaken waar we voor bekend staan, verschoven noodgedwongen naar het achterplan. Plots hing hier een zekere ziekenhuissfeer. Maar een andere keuze was er niet. Activiteiten werden geannuleerd, er kwam niemand meer over de vloer. Het moest, want de gezondheid stond voorop. Die manier van werken heeft ons compleet door elkaar geschud, nu al bijna een jaar lang.”
Sneeuwbaleffect
De tweede golf trof Deken Darras dan weer ongemeen hard. Eind november drong het coronavirus naar binnen en hield het wekenlang erg lelijk huis. Liefst 120 van de 180 bewoners raakten besmet, wat resulteerde in 28 overlijdens die rechtstreeks aan Covid-19 konden gelinkt worden. Ook een zeventigtal personeelsleden (op een totaal van 170, red.) liepen het virus op. “Alles begon met drie medewerkers die positief testten”, leggen Hilde en Isabelle uit. “Daarna werden we met een enorm sneeuwbaleffect geconfronteerd. Ongezien was het. Iedereen die in een rusthuis werkt, is het wel gewend om met een overlijden om te gaan, maar tegen een dergelijke tsunami is niemand opgewassen. Om de haverklap moesten we van een van onze bewoners afscheid nemen en we konden de familie ook de kans niet geven om dicht bij hun dierbare familieleden te zijn. In normale tijden maken we er een punt van om een zo warm mogelijke zorg te bieden, dat was tijdens de uitbraak onmogelijk te organiseren. Een steek in ons hart. Wie het coronavirus nu nog minimaliseert, weet niet wat hij zegt. Wij hebben de verwoestende kracht van dichtbij aan het werk gezien. Er valt niet mee te sollen”, stelt Hilde, die ook zelf besmet raakte. “Ik probeerde aanvankelijk om nog van thuis door te werken, maar mijn lichaam heeft aan de noodrem getrokken. Ik ben een vijftal dagen serieus ziek geweest.”
Tijdens de piekmomenten moest zelfs Defensie even komen bijspringen. “Twee logistiek medewerkers en drie ambulanciers draaiden tot en met Kerstmis in ons woonzorgcentrum mee. Een van hen was zelfs een mecanicien, maar die mensen hebben zich wonderwel snel aangepast. Hun steun waren meer dan welkom, want we konden alle hulp gebruiken.”
Ondanks alle ellende waren er ook mooiere momenten. “We kunnen niet anders dan onze mensen verschrikkelijk bewonderen. De voorbije tien maanden zijn ze voor elkaar door het vuur gegaan en stonden ze altijd klaar om een tandje bij te steken. De groepsgeest is nog nooit zo goed geweest en een uurtje extra werken was voor niemand een probleem. Die mentaliteit heeft ons er doorgesleurd, net als de vele schouderklopjes die we van de familieleden van onze bewoners hebben gekregen. Tijdens de feestdagen kregen we ook regelmatig een geschenkje. Een fruitmand, wat snoep of een ruiker bloemen. Zo’n dingen doen echt veel deugd.”
Relativeren
Momenteel is WZC Deken Darras opnieuw zo goed als volledig coronavrij en wordt reikhalzend uitgekeken naar de eerste vaccinatieronde op maandag 25 januari. “Dat wordt de eerste stap richting hoe het voor de coronacrisis was. Of toch het nieuwe normaal, niemand weet hoe alles zal evolueren. Maar we zijn positief en hopen op het beste. Dat hebben we na zo’n annus horribilis wel verdiend. Nu kunnen we stilaan weer vooruitkijken.”
2021 moet het jaar van de heropbouw worden. “We zijn van plan om veel aandacht aan onze personeelsleden te schenken. Het psychosociale aspect van de afgelopen tien maanden kan je gewoon niet onderschatten. En daarnaast hopen we om opnieuw de waarden van Deken Darras te kunnen installeren. Een plek waar mensen samen kunnen zijn en elkaar ontmoeten, waar bezoekers zomaar kunnen binnen wandelen en waar het voor onze mensen goed wonen is.”
“Als er een iets is dat we het voorbije jaar geleerd hebben, is het wel om te focussen op wat écht belangrijk is in het leven. Kleine zaken die vroeger tot frustraties konden leiden, die hebben we van ons afgezet. 2020 heeft ons erg goed leren relativeren.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
